در انزوای خویش نشسته ام به ماجرای زندگی فکر میکنم ، که چگونه هستی رنگ می‌بازد و نیستی پدیدار می‌گردد .
همانطور که صدای گریه در بخش سی پی آر بیمارستان خبر از مرگ آدمی میدهد ،
تولد در بخش اطفال سرآغاز زندگی ای نو خواهد بود ،
تولد ، رشد ، تکامل ، زیستن و پایان ...
و تجربه های مشترک آدمیت از ترس ، اضطراب و تشویش ، تلاش برای کسب ثروت ، اندوه از دست دادن آدم ها ، جشن های تولد و مراسم های عروسی و شاباش و هزار و یک نوع تجربه ی مشترک که در نهایت همه آنها در یک چیز مشترک است پایان ...

وظیفه من خوب زیستن و خوب بازی کردن نقش خودم در نمایشنامه ی زندگیست
تا آنجا که دیالوگ سهم من است ...

مهران یاوری

Telegram: @akoart