💥«آبادانی چون زندگی است.» گزنفون در کتاب «اکونومیکوس» می‌نویسد:

{هرگاه پادشاه متوجه شودکه استانداران سرزمین را آباد و حاصل‌خیز نگاه داشته، خوب درختکارى شده و از آن سرزمین میوه‌هایی که بومی آن‌جاست به دست آمده است، به آن استانداران زمین‌های بیشتر می‌دهد، و با بخشش‌هایی آنان را برجسته می‌کند، و با دادن جایگاه مخصوص در مقامات دربار شاهنشاهی سرافراز می‌سازد. اما اگر دانسته شود که آن استان هیچ محصول نداده و یا مردم -در نتیجه‌ی رفتار زورگویانه (مأموران)- در آنجا کم شده‌اند، در آن صورت اینان را کیفر می‌دهد، از خدمت برکنار می‌کند، و دیگری را به جای آنان می‌گمارد...}

❃ ولفگانگ کناوت در ادامه مینویسد: [در نزد ایرانیان باستان کشاورزی یک وظیفه‌ی مقدس بود. هرگونه به‌کار انداختن زمین، خاک مقدس، در پیشگاه اورمزد، پاداش نیک داشت؛ چنین است در وندیداد:(متن در اسکن)]

📚 آرمان شهریاری ایران باستان - اصول اخلاقی پادشاه: توجه به آبادانی کشور | #ولفگانگ_کناوت