از اولین ماه های مادر شدنم فهمیدم
حسنای من زمین تا زیر زمین با منی که مامانشم فرق داره !

کلا یه تیپ شخصیتی دیگه ای بود…

اما این باعث نشد بپذیرم و رها کنم !
میدونی بپذیر و رها کن جمله ی خودمه
جمله ای که خیلی جاها نجاتم داد
کمکم کرد …

اما اگه کل زندگی رو بپذیریم و رها کنیم
تغییر رنگ میبازه
دستاورد بی معنا میشه
اصن مسخره میشه زندگی هامون

یه جاهایی باید در کنار پذیرش
قدم برداشت برای تغییر و منِ مامانِ حسنا این قدم ها رو برداشتم 🥹

تو این سفر ، وقتی دیدم چقدررر قشنگ با دیگران ارتباط برقرار میکنه !
وقتی دیدم به ثانیه نکشیده برای خودش دوست پیدا میکنه
وقتی دیدم از حقِ خودش دفاع میکنه
چشمام اشکی شد 😭
این بار از سر ذوق …

خیلی بهم چسبید بچه ها 🫠

حسنای من از اول اینطور نبود
آخر هم قرار نیست یکی بشه شبیه مامانش
چون حسناجانِ من
مستقل از منه
مستقل از پدرش !
و تمام تلاشم اینه که بهترین ورژنِ خودش باشه🫀

اومدم بگم : جواب میده
بیا صبورانه ادامه بدیم 🤞🏻

عکس از نور دیده های جنوبی
هم بازی های نیم ساعته ی حسنا جانم