این ترانه نخستین بار توسط صغری باقرزاده در مه ۱۹۵۹ (۱۳۳۸ خورشیدی) در جشنواره دهه هنر آذربایجان در مسکو خوانده شد.
آهنگِ آن توسط قنبر حسینلی در سال ۱۹۴۹ (۱۳۲۸ خورشیدی ) و شعرش توسط توفیق موتَلّیبوف (Tofig Mutallibov) سروده شده بود.
در زمان پخش این ترانه، از تأسیس برنامه کودک رادیو به اهتمام داوود پیرنیا، پنج سالی گذشته بود و ٱلیس و بلا الوندی از بستگان ویگن دردریان٬ ترانه ای که پدر سروده است را می خوانند.
ترانه اصلی ٱذری٬ مادر با جوجه‌ها صحبت می کند و در سه بند کوشش و ٱرزوی مادر را بیان می کند.
اما ترانه نیکول الوندی٬ ٱشفته است و البته ضمیر اول شخص بین مادر که راوی است و یک جوجه رد و بدل می شود.
نگاه فرهنگی و جو زمانه ۱۳۳۸ هم در کلام ترانه لمس می شود.
اما لهجه بامزه ارمنی ٱلیس و ٱهنگسازی و تنظیم ٱهنگ و رهبری بچه‌ها در تاریخچه موسیقی خردسالان ایران ثبت شده است.
ترانه را بشنوید...