آیا محمدرضا شاه واقعا از ایران رفته است؟؟
اگر بخواهیم به سبک مسلمانان برای روزها نامی ماندگار تعیین کنیم ۲۶ دی ماه (روز رفتن شاه از ایران) در تقویم ایرانی را باید یوم الخسران ، یوم الحسرت یا یوم الحزن نامید!
یک روز شاه با چشمانی اشکبار رفت تا خیره بر جریان نیل بزرگ با نگاهی اندوهگین و نگران، به درب خروجی زندگی زمینی برسد. به کجا رفت، همان راز سر به مهر می باشد ولی خیلی زود با فریادهای جگرسوز ملتش "ای شاه ایران، برگرد به ایران"، دوباره برگشت و تاریخ درب تالار خود را با تشریفات و فرش قرمز بر او گشود، همانند زمانی که در کسوت شاهنشاه ایران، برای یک سخنرانی یا مهمانی رسمی وارد یک تالار میشد.
پس از این احیای تاریخی، نه تنها غمگین نیست بلکه چشمانش شادمانه می درخشد، با خنده و اعتماد به نفس، مثل همیشه با غرور و شکوه، مانند فاتحان در تالار تاریخ قدم می زند.
محمدرضا پهلوی قاب عکسی بر دیوار تالار موزه تاریخ نیست که صرفا ببینی و عبرت بگیری و عبور کنی، او چلچراغ درخشان و باشکوه این تالار است که تاریخ معاصر ما ایرانیان، بخش بزرگی از اعتبار و روشنایی اش را وام دار اوست. او همه صداقت تاریخ است، می خندد با غرور و گام مینهد با شکوه، با وجدانی آسوده در پیشگاه تاریخ، در محضر کشورش و ملتش...
یک روز، روزنامه کثیرالانتشار این کشور تیتر معروفی زد: "شاه رفت"، اما امروز روزنامه دائم الانتشار"ندای تاریخ" تیتری برجسته دارد :"شاه هرگز نرفت"...
آری، شاه همواره هست، در کوچه و خیابانهای شهرها و روستاهای ایران، در هر کوچه و محله ای، خاطره اش بر وجدان این ملت تا ابد سنگینی خواهد کرد و یادواره اش با سایه ای سنگین بر حافظه تاریخی جامعه ایران حسرتی همیشگی را نقش خواهد زد. اگر شکسپیر دوباره هملت را می نوشت، شاید اینبار در وصف آنچه ایرانیان با شاه ایرانسازشان کردند مینوشت: "هان ای شرم، سرخی ات پیداست..."!
رفتنش در ۲۶ دیماه چونان همه رخدادهای رازآلود تاریخ محل مناقشه امروز ایرانی است که بوی ایرانستان شدنش، هشدارتیزبینانه و آگاهانه او را در گوش یک ملت مستاصل و نادم نجوای دوباره میکند.
در حقیقت همان روز ۲۶ دی که تیتر روزنامه ها " شاه رفت " را فریادی جنون آمیز میکشیدند، در لایه های پنهان یک تراژدی ملی حقیقتی متضاد در حال تبلور بود و تیتری دیگر داشت خودش را در ناخودآگاه جبر بی رحم تاریخ می آراست تا روزی خیلی زود رخنمون یافت: " شاه آمد ..."
آری شاه آمده است، او آمد و تا ابد در قلب و روح و یاد ایرانیان جاودان ماند...
@TwitterMeligarayan
اگر بخواهیم به سبک مسلمانان برای روزها نامی ماندگار تعیین کنیم ۲۶ دی ماه (روز رفتن شاه از ایران) در تقویم ایرانی را باید یوم الخسران ، یوم الحسرت یا یوم الحزن نامید!
یک روز شاه با چشمانی اشکبار رفت تا خیره بر جریان نیل بزرگ با نگاهی اندوهگین و نگران، به درب خروجی زندگی زمینی برسد. به کجا رفت، همان راز سر به مهر می باشد ولی خیلی زود با فریادهای جگرسوز ملتش "ای شاه ایران، برگرد به ایران"، دوباره برگشت و تاریخ درب تالار خود را با تشریفات و فرش قرمز بر او گشود، همانند زمانی که در کسوت شاهنشاه ایران، برای یک سخنرانی یا مهمانی رسمی وارد یک تالار میشد.
پس از این احیای تاریخی، نه تنها غمگین نیست بلکه چشمانش شادمانه می درخشد، با خنده و اعتماد به نفس، مثل همیشه با غرور و شکوه، مانند فاتحان در تالار تاریخ قدم می زند.
محمدرضا پهلوی قاب عکسی بر دیوار تالار موزه تاریخ نیست که صرفا ببینی و عبرت بگیری و عبور کنی، او چلچراغ درخشان و باشکوه این تالار است که تاریخ معاصر ما ایرانیان، بخش بزرگی از اعتبار و روشنایی اش را وام دار اوست. او همه صداقت تاریخ است، می خندد با غرور و گام مینهد با شکوه، با وجدانی آسوده در پیشگاه تاریخ، در محضر کشورش و ملتش...
یک روز، روزنامه کثیرالانتشار این کشور تیتر معروفی زد: "شاه رفت"، اما امروز روزنامه دائم الانتشار"ندای تاریخ" تیتری برجسته دارد :"شاه هرگز نرفت"...
آری، شاه همواره هست، در کوچه و خیابانهای شهرها و روستاهای ایران، در هر کوچه و محله ای، خاطره اش بر وجدان این ملت تا ابد سنگینی خواهد کرد و یادواره اش با سایه ای سنگین بر حافظه تاریخی جامعه ایران حسرتی همیشگی را نقش خواهد زد. اگر شکسپیر دوباره هملت را می نوشت، شاید اینبار در وصف آنچه ایرانیان با شاه ایرانسازشان کردند مینوشت: "هان ای شرم، سرخی ات پیداست..."!
رفتنش در ۲۶ دیماه چونان همه رخدادهای رازآلود تاریخ محل مناقشه امروز ایرانی است که بوی ایرانستان شدنش، هشدارتیزبینانه و آگاهانه او را در گوش یک ملت مستاصل و نادم نجوای دوباره میکند.
در حقیقت همان روز ۲۶ دی که تیتر روزنامه ها " شاه رفت " را فریادی جنون آمیز میکشیدند، در لایه های پنهان یک تراژدی ملی حقیقتی متضاد در حال تبلور بود و تیتری دیگر داشت خودش را در ناخودآگاه جبر بی رحم تاریخ می آراست تا روزی خیلی زود رخنمون یافت: " شاه آمد ..."
آری شاه آمده است، او آمد و تا ابد در قلب و روح و یاد ایرانیان جاودان ماند...
@TwitterMeligarayan