🔖نکاتی در مورد مکمل های تقویت رشد و اشتها اور ها
⬅️در پزشکی کودکان، کاهش اشتها و رشد ناکافی از دغدغه‌های رایج والدین و پزشکان هستند. این نگرانی‌ها باعث شده است که بسیاری از والدین به فرآورده‌های دارویی و مکمل‌هایی که به‌عنوان "اشتها آور" یا "تقویت‌کننده رشد" بازاریابی می‌شوند، روی آورند. اما مشکل اساسی اینجاست که بسیاری از این فرمولاسیون‌ها بدون مشارکت کافی فوق‌تخصص‌های کودکان مانند غدد، گوارش و تغذیه و عمدتاً توسط شرکت‌های داروسازی یا داروسازان طراحی و تولید می‌شوند.
داروها و مکمل‌هایی که مستقیماً بر رشد و متابولیسم کودکان تأثیر می‌گذارند، نباید تنها توسط شرکت‌های دارویی یا داروسازان فرموله شوند. بلکه نیازمند یک رویکرد چندتخصصی هستند که شامل متخصصان رشد، متابولیسم، غدد و تغذیه مبتنی بر شواهد باشد. در غیر این صورت، بسیاری از فرآورده‌های موجود در بازار ممکن است ناکارآمد، غیرضروری یا حتی در بلندمدت مضر باشند.
این بحث قصد دارد به مشکلات فرمولاسیون‌های فعلی اشتها آور و تقویت رشد، نمونه‌های واقعی از سوءمصرف آن‌ها و نقش حیاتی پزشکان در هدایت این محصولات بپردازد. در نهایت، هدف این است که این مداخلات در خدمت سلامت کودکان باشند، نه صرفاً منافع تجاری.
1️⃣. مشکل فرمولاسیون دارویی بدون مشارکت پزشکان
بسیاری از این فرآورده‌ها عمدتاً توسط شرکت‌های دارویی و داروسازان طراحی می‌شوند، درحالی‌که درک کاملی از فیزیولوژی رشد و متابولیسم کودکان ندارند. این موضوع می‌تواند به مشکلاتی از جمله:
استفاده بیش‌ازحد از ترکیبات اثبات‌نشده:بسیاری از مکمل‌های "تقویت رشد" یا "اشتها آور" حاوی عصاره‌های گیاهی یا اسیدهای آمینه‌ای هستند که شواهد بالینی کافی برای اثربخشی آن‌ها وجود ندارد.
نادیده گرفتن علل زمینه‌ای: کاهش اشتها یا اختلال رشد می‌تواند ناشی از مشکلاتی مانند کمبود آهن، اختلالات هورمونی (مانند کم‌کاری تیروئید)، عفونت‌های مزمن یا سوءجذب باشد. تجویز صرفِ یک مکمل بدون تشخیص علت اصلی، می‌تواند وضعیت کودک را بدتر کند.
مکمل‌یاری نامناسب یا بیش‌ازحد: برخی مکمل‌ها، مانند روی (زینک)، لیزین یا حتی ترکیبات هورمونی ضعیف، در دوزهای نامناسب می‌توانند باعث عدم تعادل متابولیک و عوارض درازمدت شوند.
2️⃣. نمونه‌هایی از فرمولاسیون‌های نامناسب یا سوءمصرف‌شده
الف. اشتها آورها (سیپروهپتادین، عصاره‌های گیاهی، فرمول‌های لیزین‌دار)
سیپروهپتادین یکی از داروهای پرمصرف برای افزایش اشتها است، اما معمولاً بدون بررسی علت اصلی کاهش اشتها تجویز می‌شود. این دارو اثر خواب‌آوری دارد، می‌تواند بر ترشح هورمون رشد اثر منفی بگذارد و یک راه‌حل طولانی‌مدت محسوب نمی‌شود.
شربت‌های حاوی لیزین به‌عنوان محرک رشد تبلیغ می‌شوند، درحالی‌که کمبود لیزین در کودکان سالم نادر است و معمولاً نیازی به تجویز آن وجود ندارد.
فرآورده‌های گیاهی مانند شنبلیله، جینسینگ و زنجبیل به‌عنوان افزایش‌دهنده اشتها مطرح هستند، اما شواهد علمی کافی برای اثربخشی آن‌ها در کودکان وجود ندارد و ممکن است تداخلات دارویی ایجاد کنند.
ب. مکمل‌های تقویت رشد (پروتئین‌ها، ریزمغذی‌ها و ترکیبات هورمونی)
بسیاری از مکمل‌های رشد، حاوی مقادیر زیادی پروتئین، زینک یا ویتامین‌ها هستند، اما مطالعات بلندمدت درباره ایمنی و اثربخشی آن‌ها کافی نیست.
سوءمصرف هورمون رشد (GH): برخی مکمل‌ها ادعا دارند که به‌طور طبیعی ترشح GH را افزایش می‌دهند، درحالی‌که چنین تأثیری خارج از درمان‌های مبتنی بر شواهد در موارد خاص مانند کمبود GH یا سندرم ترنر اثبات نشده است.
3️⃣. نقش پزشکان در هدایت فرمولاسیون مکمل‌های دارویی
برای اطمینان از استفاده ایمن و مؤثر از مکمل‌ها و داروهای مرتبط با رشد و اشتها، یک رویکرد چندتخصصی ضروری است:
متخصصان کودکان (عمومی و فوق‌تخصصی): باید تصمیم‌گیرنده اصلی در مورد نیاز یا عدم نیاز کودک به اشتها آور یا مکمل‌های رشد باشند.
فوق‌تخصص‌های غدد کودکان: باید بر فرمولاسیون‌های مرتبط با هورمون‌های رشد و متابولیسم نظارت داشته و اطمینان حاصل کنند که این ترکیبات پشتوانه مطالعات بالینی معتبر دارند.
فوق‌تخصص‌های گوارش و تغذیه: باید کمبودهای تغذیه‌ای را ارزیابی کنند تا از تجویز غیرضروری مکمل‌ها جلوگیری شود.
داروسازان و نهادهای نظارتی: باید کنترل دقیقی بر ترکیبات این فرآورده‌ها داشته باشند و مطالعات دقیقی مشابه داروهای نسخه‌ای را برای آن‌ها الزامی کنند.
ادامه مطلب ⬇️
🚩🚩 @TebeAtfal
⬅️در پزشکی کودکان، کاهش اشتها و رشد ناکافی از دغدغه‌های رایج والدین و پزشکان هستند. این نگرانی‌ها باعث شده است که بسیاری از والدین به فرآورده‌های دارویی و مکمل‌هایی که به‌عنوان "اشتها آور" یا "تقویت‌کننده رشد" بازاریابی می‌شوند، روی آورند. اما مشکل اساسی اینجاست که بسیاری از این فرمولاسیون‌ها بدون مشارکت کافی فوق‌تخصص‌های کودکان مانند غدد، گوارش و تغذیه و عمدتاً توسط شرکت‌های داروسازی یا داروسازان طراحی و تولید می‌شوند.
داروها و مکمل‌هایی که مستقیماً بر رشد و متابولیسم کودکان تأثیر می‌گذارند، نباید تنها توسط شرکت‌های دارویی یا داروسازان فرموله شوند. بلکه نیازمند یک رویکرد چندتخصصی هستند که شامل متخصصان رشد، متابولیسم، غدد و تغذیه مبتنی بر شواهد باشد. در غیر این صورت، بسیاری از فرآورده‌های موجود در بازار ممکن است ناکارآمد، غیرضروری یا حتی در بلندمدت مضر باشند.
این بحث قصد دارد به مشکلات فرمولاسیون‌های فعلی اشتها آور و تقویت رشد، نمونه‌های واقعی از سوءمصرف آن‌ها و نقش حیاتی پزشکان در هدایت این محصولات بپردازد. در نهایت، هدف این است که این مداخلات در خدمت سلامت کودکان باشند، نه صرفاً منافع تجاری.
1️⃣. مشکل فرمولاسیون دارویی بدون مشارکت پزشکان
بسیاری از این فرآورده‌ها عمدتاً توسط شرکت‌های دارویی و داروسازان طراحی می‌شوند، درحالی‌که درک کاملی از فیزیولوژی رشد و متابولیسم کودکان ندارند. این موضوع می‌تواند به مشکلاتی از جمله:
استفاده بیش‌ازحد از ترکیبات اثبات‌نشده:بسیاری از مکمل‌های "تقویت رشد" یا "اشتها آور" حاوی عصاره‌های گیاهی یا اسیدهای آمینه‌ای هستند که شواهد بالینی کافی برای اثربخشی آن‌ها وجود ندارد.
نادیده گرفتن علل زمینه‌ای: کاهش اشتها یا اختلال رشد می‌تواند ناشی از مشکلاتی مانند کمبود آهن، اختلالات هورمونی (مانند کم‌کاری تیروئید)، عفونت‌های مزمن یا سوءجذب باشد. تجویز صرفِ یک مکمل بدون تشخیص علت اصلی، می‌تواند وضعیت کودک را بدتر کند.
مکمل‌یاری نامناسب یا بیش‌ازحد: برخی مکمل‌ها، مانند روی (زینک)، لیزین یا حتی ترکیبات هورمونی ضعیف، در دوزهای نامناسب می‌توانند باعث عدم تعادل متابولیک و عوارض درازمدت شوند.
2️⃣. نمونه‌هایی از فرمولاسیون‌های نامناسب یا سوءمصرف‌شده
الف. اشتها آورها (سیپروهپتادین، عصاره‌های گیاهی، فرمول‌های لیزین‌دار)
سیپروهپتادین یکی از داروهای پرمصرف برای افزایش اشتها است، اما معمولاً بدون بررسی علت اصلی کاهش اشتها تجویز می‌شود. این دارو اثر خواب‌آوری دارد، می‌تواند بر ترشح هورمون رشد اثر منفی بگذارد و یک راه‌حل طولانی‌مدت محسوب نمی‌شود.
شربت‌های حاوی لیزین به‌عنوان محرک رشد تبلیغ می‌شوند، درحالی‌که کمبود لیزین در کودکان سالم نادر است و معمولاً نیازی به تجویز آن وجود ندارد.
فرآورده‌های گیاهی مانند شنبلیله، جینسینگ و زنجبیل به‌عنوان افزایش‌دهنده اشتها مطرح هستند، اما شواهد علمی کافی برای اثربخشی آن‌ها در کودکان وجود ندارد و ممکن است تداخلات دارویی ایجاد کنند.
ب. مکمل‌های تقویت رشد (پروتئین‌ها، ریزمغذی‌ها و ترکیبات هورمونی)
بسیاری از مکمل‌های رشد، حاوی مقادیر زیادی پروتئین، زینک یا ویتامین‌ها هستند، اما مطالعات بلندمدت درباره ایمنی و اثربخشی آن‌ها کافی نیست.
سوءمصرف هورمون رشد (GH): برخی مکمل‌ها ادعا دارند که به‌طور طبیعی ترشح GH را افزایش می‌دهند، درحالی‌که چنین تأثیری خارج از درمان‌های مبتنی بر شواهد در موارد خاص مانند کمبود GH یا سندرم ترنر اثبات نشده است.
3️⃣. نقش پزشکان در هدایت فرمولاسیون مکمل‌های دارویی
برای اطمینان از استفاده ایمن و مؤثر از مکمل‌ها و داروهای مرتبط با رشد و اشتها، یک رویکرد چندتخصصی ضروری است:
متخصصان کودکان (عمومی و فوق‌تخصصی): باید تصمیم‌گیرنده اصلی در مورد نیاز یا عدم نیاز کودک به اشتها آور یا مکمل‌های رشد باشند.
فوق‌تخصص‌های غدد کودکان: باید بر فرمولاسیون‌های مرتبط با هورمون‌های رشد و متابولیسم نظارت داشته و اطمینان حاصل کنند که این ترکیبات پشتوانه مطالعات بالینی معتبر دارند.
فوق‌تخصص‌های گوارش و تغذیه: باید کمبودهای تغذیه‌ای را ارزیابی کنند تا از تجویز غیرضروری مکمل‌ها جلوگیری شود.
داروسازان و نهادهای نظارتی: باید کنترل دقیقی بر ترکیبات این فرآورده‌ها داشته باشند و مطالعات دقیقی مشابه داروهای نسخه‌ای را برای آن‌ها الزامی کنند.
ادامه مطلب ⬇️
🚩🚩 @TebeAtfal