🔖درمان ایمپتیگو (Impetigo)


⤵️ درمان ایمپتیگوی غیر تاولی موضعی و بدون عارضه:

- درمان موضعی به‌تنهایی به‌عنوان انتخاب اول در نظر گرفته می‌شود.
- قبل از استفاده از آنتی‌بیوتیک موضعی، دلمه‌های زخم باید با آب و صابون تمیز شوند.
- داروهای موضعی انتخابی شامل موپیروسین، رتاپامولین و اسید فوزیدیک هستند.

⤵️موارد نیازمند تجویز آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک:

1. همه موارد ایمپتیگوی تاولی (Bullous Impetigo).
2. ایمپتیگوی غیر تاولی با تعداد زیاد ضایعات.
3. درگیری بافت‌های عمقی.
4. وجود علائم سیستمیک عفونت (مانند تب یا بی‌حالی).
5. لنفادنوپاتی (تورم غدد لنفاوی).
6. ضایعات داخل حفره دهانی.

در این موارد، آنتی‌بیوتیک‌های مقاوم به بتا-لاکتاماز مانند سفالوسپورین‌ها، آموکسی‌سیلین-کلاوولانات (کوآموکسی کلاو) و دیکلوگزاسیلین انتخاب‌های ارجح هستند. سفالکسین یکی از پرکاربردترین داروها در این دسته است.

⭕️ نکات مهم:

- اگر کشت میکروبی نشان‌دهنده عفونت ناشی از استرپتوکوک‌ها باشد، پنی‌سیلین خوراکی درمان انتخابی است.

- در مناطقی با شیوع بالای استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) یا در صورت کشت مثبت برای MRSA، داروهای کلیندامایسین یا داکسی‌سایکلین ترجیح داده می‌شوند.

- تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول (کوتریموکسازول) علیه MRSA مؤثر است، اما به‌دلیل عدم تأثیر بر استرپتوکوک گروه A، باید فقط در مواردی استفاده شود که احتمال عفونت با استرپتوکوک گروه A وجود نداشته باشد یا همراه با یک آنتی‌بیوتیک مؤثر بر استرپتوکوک گروه A تجویز شود.


✍️ آقای دکتر منصور شیخ الاسلام (متخصص  کودکان)

پ ن ۱ ادمین کانال طب اطفال:

⬅️ ایمپتیگوی تاولی (Bullous Impetigo) که تقریباً همیشه توسط استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شود، به‌صورت تاول‌های نرم و دیواره‌نازک یا شایع‌تر، به‌صورت فرسایش‌های سطحی و حساس که توسط باقیمانده‌ای از سطح روی تاول احاطه شده‌اند، ظاهر می‌شود. محل‌های شایع شامل ناحیه پوشک، صورت و اندام‌ها است. ضایعات ایمپتیگوی تاولی را می‌توان به‌عنوان یک شکل موضعی از سندرم پوستی استافیلوکوکی (SSSS) در نظر گرفت، که ضایعات مشخصه آن ناشی از همان توکسین لایه‌بردار (اگزفولیاتیو) است که در آن بیماری نیز دخیل است. پوسچولوز نوزادی، یک بیماری دیگر که ناحیه پوشک و سایر مناطق چین‌دار در نوزادان را درگیر می‌کند، معمولاً توسط استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شود و با پوسچول‌های کوچک روی پایه‌ای قرمز و ملتهب ظاهر می‌شود که به راحتی با سواب پاره می‌شوند.

⬅️تب و لنفادنوپاتی منطقه‌ای ممکن است در مراحل بعدی ایمپتیگو رخ دهند، اما به نظر می‌رسد در نوع غیرتاولی (غیربولوز) ناشی از استرپتوکوک گروه A بتا-همولیتیک (GABHS) شایع‌تر باشند. عوارض احتمالی هر دو نوع ایمپتیگوی تاولی و غیرتاولی شامل سپسیس، استئومیلیت ، آرتریت سپتیک ، لنفادنیت و پنومونی هستند. 

⬅️بیماری‌های پوستی ناشی از استرپتوکوک ممکن است با پسوریازیس گوتات، تب اسکارلت و گلومرولونفریت پس از استرپتوکوکی (التهاب کلیه) همراه باشند، به‌ویژه زمانی که سویه‌های نفریتوژنیک از استرپتوکوک گروه A دخیل باشند.


Paller and Mancini – Hurwitz Clinical Pediatric Dermatology

پ ن ۲ ادمین کانال طب اطفال:

ایمپتیگوی تاولی نوعی از ایمپتیگو است که عمدتاً در کودکان خردسال دیده می‌شود و در آن وزیکول‌ها بزرگ‌تر شده و به تاول‌های نرم (فلاکسید) حاوی مایع زرد و شفاف تبدیل می‌شوند که بعداً تیره‌تر و کدرتر می‌شوند. تاول‌های پاره‌شده یک پوسته نازک قهوه‌ای بر جای می‌گذارند. معمولاً تعداد ضایعات در این نوع کمتر از ایمپتیگوی غیرتاولی است و ناحیه تنه بیشتر درگیر می‌شود. بروز ایمپتیگوی تاولی در یک فرد بزرگسال با عوامل خطر جمعیتی مرتبط، باید باعث بررسی احتمال عفونت HIV تشخیص‌داده‌نشده قبلی شود .

⬅️ایمپتیگوی تاولی ناشی از سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس است که توکسین لایه‌بردار A (اگزفولیاتیو) تولید می‌کنند. این توکسین با هدف قرار دادن پروتئین دسموگلئین 1، باعث از بین رفتن چسبندگی سلولی در اپیدرم سطحی می‌شود. این مکانیسم با پاتوفیزیولوژی پمفیگوس مرتبط است، که در آن آنتی‌بادهای خودایمنی علیه همان پروتئین عمل می‌کنند .

Uptodate

🚩🚩@TebeAtfal