به نظر می رسد که قلیان از ضروریات اصلی مهمانی در دوره قاجار بوده است. زیرا در این دوره نه تنها بسیاری از درباریان پذیرای قلیان شدند، بلکه مشاغلی در ارتباط با آن نیز در دربار شکل گرفت. اهمیت قلیان به حدی بود که بسیاری از سفرنامه نویسان بدان اشاره داشته اند. سیاحان اروپایی که به ایران سفر کرده اند، به قلیان و کشیدن تنباکو در ایران اشاره کرده اند؛ برای مثال تاورنیه که در دوره صفوی به ایران آمد، درباره قلیان چنین نوشته است: "ایرانیان تنباکو را با دستگاهی کاملا اختصاصی میکشند، در کوزه گلی دهان گشادی به قطر ۳ انگشت، تنه قلیان از چوب یا نقره که سوراخی در وسط دارد را قرار می دهند و بر سر آن مقداری تنباکوی نم دار با کمی آتش میگذارند و در زیر قلیان سوراخ ممتدی است که در حالی که نفس را بالا میکشند، دود تنباکو با شدت از امتداد سوراخ پایین آمده و داخل آب که به رنگ های مختلف می آمیزد داخل می‌شود. این کوزه مرتبا تا نصفه آب دارد. دود که در آب است به سطح می آید و هنگامی که نفس را بالا میکشند از نی قلیان دود به دهان وارد می‌شود. به واسطه آبی که به قلیان میریزند دود تنباکو تصفیه می شود و کمتر ضرر می رساند."
@Tarikheiranvjahan