واژه‌ی «تروما» به یونانی یعنی «زخم».
متوجه باشیم یا نباشیم، این زخم‌خوردگیِ ما یا شکل برخورد با آن است که نشان می‌دهد رفتارمان چه باید باشد؛ باعث شکل‌یافتن عادت‌های اجتماعی می‌شود و طرز فکر ما را درباره‌ی جهان معین می‌کند.


ازآنجاکه تروما خیلی قبل‌تر از تولد ما اتفاق افتاده، اغلب در پسِ آگاهی‌مان پنهان می‌ماند و از وجودش بی‌خبریم.
می‌دانیم که مشکلی وجود دارد؛ اما نمی‌توانیم روی «آنچه اتفاق افتاده»، انگشت بگذاریم.
در عوض، حدس می‌زنیم که مشکل خود ما هستیم و چیزی در درون ما «اشتباه» است.


عملاً چیزی است که درون شخص رخ می‌دهد. این اتفاق درونی، نتیجه‌ی رخدادهای دشوار یا آسیب‌زننده‌ای است که به‌شکل بلا بر سر فرد نازل می‌شود.

درنتیجه، مسئله خودِ رخدادها نیست. تروما اتفاقی نیست که بر شما واقع می‌شود، بلکه اتفاقی است که درون شما رخ می‌دهد.



قبل از این‌که عقل بتواند جهان را بسازد، جهان است که عقل‌های ما را می‌سازد.

تروما، به‌خصوص تروماهایی که تأثیرهای عمیق دارند، جهانی پُر از درد و ترس و شک را به ما القا می‌کنند، عینکی به چشم ما می‌گذارند که هم باعث از ریخت افتادن دنیاست.


برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد د