پیشتر در خاطرم بود انسان ها که به دههٔ سوم زندگی وارد می‌شوند، بالغ می‌شوند، بزرگ می‌شوند و اصطلاحا، کسی می‌شوند! اما این روز ها، روز ها و هفته ها از دهه سوم زندگی‌ام گذشته، نه احساس می کنم بالغ شدم‌ام و نه گمان می‌برم بزرگ شده‌ام.
هنوز در مراحل ابتدایی شناخت خود حیران‌ام و در طلب کسب شناخت از خودم و ابعاد زندگی‌ای هستم، که درک آن کم و بیش برایم مشکل است.
باری، این دهه سوم زندگی گویا چندان تفاوتی با دیگر سال‌های پیش از آن نداشته و من، در برابر آنچه متصور بودم، هم اکنون به زانوان نشسته‌ام، در اتاقی به روشنی روز، سایه‌ی تاریک حقیقت را در آغوش فکر و اندیشه می‌کشم.