من از تاریکی به رنگارنگی جهان آمدم و از رنگارنگی کیهان به تاریکی وحدت باز می‌گردم ، همانطور که اسب موی خود را می‌تکاند ، من گناهان خویش را می‌تکانم و همانگونه که ماه خود را از کام جوزهرین (راهو) رها می‌کند ، من خود را از قید تن آزاد می‌سازم. نفس کاملهٔ من به سوی برهمای غیر مخلوق باز می‌گردد. آری ، به سوی او می‌روم.

چاندوگیا اوپانیشاد ، ۸-۱۳