ادامه ...
این سکوت طولانی بر سراسر ناهار سایه انداخت. در این اندیشه بودم که چرا لیز پاسخ نمی داد؟ از آن جا که فرادست من بودم جرئت نمی کردم با اشارهای یاری بخش به میان بپرم. پگی هم ساکت بود. یادم نمی آید ناهار چه گونه گذشت توجه ام گریز زده بود. دیر تر پس از پیدا کردن لیز از او پرسیدم چرا پاسخ نداده آیا به این دلیل بود که نمی دانست چه بگوید؟
"نه. چیزی برای گفتن آماده کرده بودم اما صبر کردم. می دانستم اگر شکیبا باشم و فضایی بدهم شاید آلفرد چیز بسیار بهتری بگوید."
برای لیز کافی نبود که روال ادامه یابد نشان داد که می توانیم دنبال سطحی از کیفیت باشیم - و اعتماد کنیم که از راه می رسد.
فضا دادن به کودکان گاه این شهامت را به آن ها می داد که خود را بیان کنند. حال و هوای واقعی خود را نشان دهند و تنها آن سیمای مردم پسندانه ای را به خود نگیرند که دیگر در آن استاد شده اند. تلاش های ما برای صداقت و صمیمیت آنان را تشویق می کرد به دنبال راستی و درستی خودشان برسند و از آن سخن بگویند. گاه اشاره های کودکی جو را با سادگی یا راست گویی شان دگرگون می کرد و تیم می کوشید با بی پردگی و راستگویی کودکان خود را جور کند. برای همین بیش تر با گزارش های کوشش های واقعی و از این گذشته وضعیت های بدنی، محافظت از خود و دروغ هایمان خودمان دریافت پذیر می شدیم.
ادامه دارد ...
لیلیان فایراستون
زبان فراموش شده کودکان
ص 78 و 79
کانال گرجیف
@Gordjief
این سکوت طولانی بر سراسر ناهار سایه انداخت. در این اندیشه بودم که چرا لیز پاسخ نمی داد؟ از آن جا که فرادست من بودم جرئت نمی کردم با اشارهای یاری بخش به میان بپرم. پگی هم ساکت بود. یادم نمی آید ناهار چه گونه گذشت توجه ام گریز زده بود. دیر تر پس از پیدا کردن لیز از او پرسیدم چرا پاسخ نداده آیا به این دلیل بود که نمی دانست چه بگوید؟
"نه. چیزی برای گفتن آماده کرده بودم اما صبر کردم. می دانستم اگر شکیبا باشم و فضایی بدهم شاید آلفرد چیز بسیار بهتری بگوید."
برای لیز کافی نبود که روال ادامه یابد نشان داد که می توانیم دنبال سطحی از کیفیت باشیم - و اعتماد کنیم که از راه می رسد.
فضا دادن به کودکان گاه این شهامت را به آن ها می داد که خود را بیان کنند. حال و هوای واقعی خود را نشان دهند و تنها آن سیمای مردم پسندانه ای را به خود نگیرند که دیگر در آن استاد شده اند. تلاش های ما برای صداقت و صمیمیت آنان را تشویق می کرد به دنبال راستی و درستی خودشان برسند و از آن سخن بگویند. گاه اشاره های کودکی جو را با سادگی یا راست گویی شان دگرگون می کرد و تیم می کوشید با بی پردگی و راستگویی کودکان خود را جور کند. برای همین بیش تر با گزارش های کوشش های واقعی و از این گذشته وضعیت های بدنی، محافظت از خود و دروغ هایمان خودمان دریافت پذیر می شدیم.
ادامه دارد ...
لیلیان فایراستون
زبان فراموش شده کودکان
ص 78 و 79
کانال گرجیف
@Gordjief