🔴بازگشت ترامپ؛ بازگشت فشار حداکثری و پیشنهاد مذاکره
🟨بازگشت ترامپ، با فرض اینکه او پیگیر سیاستهای دور گذشته ریاستجمهوریاش با ایران خواهد بود، به معنای بازگشت فشار حداکثری (تحریمهای شدیدتر، حملات نظامی به اهداف محدود و مشخص) با هدف کشاندن تهران به پای میز مذاکره و در صورت عدم توفیق، ضعیف کردن حاکمان تهران از نظر اقتصادی است.
اگر ترامپ خود را ضد جنگ و حامی مذاکره معرفی میکند، به یک معنا او همچنان فشار حداکثری را نیز دنبال خواهد کرد چرا که او فکر میکند تنها با فشار حداکثری است که میتواند جمهوری اسلامی را به پای میز مذاکره بنشاند و اگر تهران هم همچنان لجبازی کرد، وضعیت اقتصادیاش آنقدر بد خواهد شد که نتواند از بحرانهای داخلی خارج شود و نفوذ منطقهایش هم با نداشتن دلار، کاهش خواهد یافت.
هیچ کدام از فرضهایی که ترامپ و ترامپیستها در سر دارند صد در صد به واقعیت نپیوست. فشار حداکثری دور گذشته ترامپ به مذاکره و حل مسائل مورد اختلاف آمریکا و ایران نیانجامید. با اینکه فشار اقتصادی شدیدی اعمال شد اما این فشار اقتصادی به فروپاشی دولت یا انقلاب سیاسی هم نیانجامید و کمکهای تهران به متحدان منطقهایش چندان کاهشی نشان نداد.
به همین خاطر اگر ترامپ صرفا در پی تکرار آنچه که انجام داد، باشد، مشخص نیست که جز فشار اقتصادی طاقت فرسا به مردم طبقه پایین، حاصل چندانی داشته باشد.
فشار حداکثری اگر به سبک ترامپ اعمال شود، همانطور که در دور قبلی ریاستجمهوریاش شاهد بودیم، باید منتظر وضعیت اقتصادی وخیمتری در ایران بود، سیاستهای ترامپ همچون گذشته، تهران را پیش از هر چیز به سمت افزایش قیمت ارز خواهد برد. یکی از معدود راههایی که مانع فروپاشی اقتصادی دولت میشود، بنابراین روند افزایشی قیمت ارز و به تبع آن افزایش تورم عمومی را میتوان انتظار داشت. درست است که دولت پزشکیان امروز اعلام کرد که فرقی نمیکند چه کسی در آمریکا رئیسجمهور شود، اما همه کسانی که دوره اول ترامپ را دیدند که دلار ۴ هزار تومانی به ۳۰ هزار تومان رسید و ایران بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ بشکه نفت در روز میتوانست بفروشد با دولت بایدن که تهران بیش از ۲ میلیون بشکه نفت میفروخت، خیلی فرق دارد.
سیاست عمومی تهران نیز در این وضعیت به نظر میرسد باز خواهد گشت به سیاستی که در دوره دوم حسن روحانی اتخاذ شد که به معنای عدم ابتکار خاصی در سیاست تهران خواهد برد. با این حال دولت پزشکیان و کارگزاران حامی او برای اصلاحات اقتصادی نئولیبرال دندان تیز کرده بودند، مانند افزایش قیمت بنزین، و به نظر نمیرسد که این سیاست کنار گذاشته شود. بنابراین اگر فشار اقتصادی از بیرون و اصلاحات نئولیبرال از داخل اعمال شود ما با شورشهای سیاسی مواجه خواهیم شد که چهره سرکوبگر دولت پزشکیان را پیش از آنکه ماه عسل «عدالت و وفاق ملی» تمام شود، آشکار خواهد کرد.
@GoftandNO
#ترامپ
🟨بازگشت ترامپ، با فرض اینکه او پیگیر سیاستهای دور گذشته ریاستجمهوریاش با ایران خواهد بود، به معنای بازگشت فشار حداکثری (تحریمهای شدیدتر، حملات نظامی به اهداف محدود و مشخص) با هدف کشاندن تهران به پای میز مذاکره و در صورت عدم توفیق، ضعیف کردن حاکمان تهران از نظر اقتصادی است.
اگر ترامپ خود را ضد جنگ و حامی مذاکره معرفی میکند، به یک معنا او همچنان فشار حداکثری را نیز دنبال خواهد کرد چرا که او فکر میکند تنها با فشار حداکثری است که میتواند جمهوری اسلامی را به پای میز مذاکره بنشاند و اگر تهران هم همچنان لجبازی کرد، وضعیت اقتصادیاش آنقدر بد خواهد شد که نتواند از بحرانهای داخلی خارج شود و نفوذ منطقهایش هم با نداشتن دلار، کاهش خواهد یافت.
هیچ کدام از فرضهایی که ترامپ و ترامپیستها در سر دارند صد در صد به واقعیت نپیوست. فشار حداکثری دور گذشته ترامپ به مذاکره و حل مسائل مورد اختلاف آمریکا و ایران نیانجامید. با اینکه فشار اقتصادی شدیدی اعمال شد اما این فشار اقتصادی به فروپاشی دولت یا انقلاب سیاسی هم نیانجامید و کمکهای تهران به متحدان منطقهایش چندان کاهشی نشان نداد.
به همین خاطر اگر ترامپ صرفا در پی تکرار آنچه که انجام داد، باشد، مشخص نیست که جز فشار اقتصادی طاقت فرسا به مردم طبقه پایین، حاصل چندانی داشته باشد.
فشار حداکثری اگر به سبک ترامپ اعمال شود، همانطور که در دور قبلی ریاستجمهوریاش شاهد بودیم، باید منتظر وضعیت اقتصادی وخیمتری در ایران بود، سیاستهای ترامپ همچون گذشته، تهران را پیش از هر چیز به سمت افزایش قیمت ارز خواهد برد. یکی از معدود راههایی که مانع فروپاشی اقتصادی دولت میشود، بنابراین روند افزایشی قیمت ارز و به تبع آن افزایش تورم عمومی را میتوان انتظار داشت. درست است که دولت پزشکیان امروز اعلام کرد که فرقی نمیکند چه کسی در آمریکا رئیسجمهور شود، اما همه کسانی که دوره اول ترامپ را دیدند که دلار ۴ هزار تومانی به ۳۰ هزار تومان رسید و ایران بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ بشکه نفت در روز میتوانست بفروشد با دولت بایدن که تهران بیش از ۲ میلیون بشکه نفت میفروخت، خیلی فرق دارد.
سیاست عمومی تهران نیز در این وضعیت به نظر میرسد باز خواهد گشت به سیاستی که در دوره دوم حسن روحانی اتخاذ شد که به معنای عدم ابتکار خاصی در سیاست تهران خواهد برد. با این حال دولت پزشکیان و کارگزاران حامی او برای اصلاحات اقتصادی نئولیبرال دندان تیز کرده بودند، مانند افزایش قیمت بنزین، و به نظر نمیرسد که این سیاست کنار گذاشته شود. بنابراین اگر فشار اقتصادی از بیرون و اصلاحات نئولیبرال از داخل اعمال شود ما با شورشهای سیاسی مواجه خواهیم شد که چهره سرکوبگر دولت پزشکیان را پیش از آنکه ماه عسل «عدالت و وفاق ملی» تمام شود، آشکار خواهد کرد.
@GoftandNO
#ترامپ