‌«دلم در هوای کدام سپیده و یاد چه یار و دیاری است که به گذشته برمی‌گردد و پیمانه امروز را از روشنی آن لبریز می‌کنم؟ در آن سیر و سفر از خودم دور می‌شوم و آن "منِ" دیگرم را در تکه پاره‌های آینه شکسته بسته زمان می‌نگرم. تنم پر از هیچ است و به سرگردانی بادبادکی سبک‌تر از باد، در آسمان خیال پرسه می‌زنم. چشم‌هایِ خواب‌زده‌ام را می‌بندم تا چشم دلم باز شود. در دل شهر ایستاده‌ام. کنار میدان نقش جهان.»

📖 #سفردرخواب
🖋 #شاهرخ_مسکوب
‌