«پیروان مانوی» و «مشایخ صوفیه» در ایران باستان با توجه به فلسفه «کم آزاری» گوشت می‌خوردند ولی برای به دست آوردن گوشت، موجودی را نمی‌کشتند و از مُردار تغذیه می‌کردند، یعنی صبر می‌کردند تا یک حیوانی می‌مرد و بعداً گوشت آن را می‌خوردند! حتی صبر می‌کردند میوه از درخت بیفتد و بعداً می‌خوردند یا صبر می‌کردند یک بوته‌ای خشک شود و بمیرد و بعداً می‌خوردند!!!




#کانال_قلعه_زیویه

🆔 @Castle_Ziviyeh💯