میزان عشق و ارادتم به فیلم ویپلش در واژه‌ها نمی‌گنجه. انقدر دوستش دارم که تنها فیلمیه که اصلا نمی‌خوام با هیچکس نگاهش کنم و هربار دیدمش تنها بودم. جز اون باری که ساناز وقتی کلاس هشتم بودیم آوردش مدرسه و سر کلاس نصفش رو نگاه کردیم و بعد معاونمون اومد و نذاشت بقیه‌اش رو ببینیم چون دوبله نبود:|
الان تریلرش رو برای صوفیا فرستادم و داشتم تعریف می‌کردم که بره ببینه و یادم اومد در کمال بی‌انصافی وقتی کسی ناشناس ازم می‌پرسید فیلم موردعلاقه‌ام چیه، اسم ویپلش رو نمی‌آوردم. جدا نمی‌دونم چرا.
یعنی گاهی وقت‌ها یه چیزی رو اونقدر دوست دارم، که دلم نمی‌خواد با کسی در موردش صحبت کنم چون خودم هم نمی‌دونم چطور توی واژه‌ها منظورم رو بگنجونم.
ولی خب احساس کردم جای اسمش اینجا خالیه. من از سینما چیزی نمی‌دونم. تقریبا هیچ‌وقت فیلمی معرفی نمی‌کنم اینجا چون نمی‌دونم آدم باید برای چنین کاری سواد و دانشش رو داشته باشه یا نه ولی ویپلش برای من اونقدر الهام‌بخش و ستودنی بود که احساس می‌کنم با صحبت نکردن ازش جدا در حقش بی‌انصافی و کم‌لطفی کردم.
https://youtu.be/oAhvG3wIE_g