« من مرغ آتشم
شب را بزیر سرخ پر خویش میکشم

در من هراس نیست ز سردی و تیره گی

من از سپیده های دروغین مشوشم »
                                                  
ما مرغ آتشیم

ما مرغ آتشیم

در ما هراس نیست ز سردی و تیره گی

ما از سپیده های دروغین گذشته ایم .

ما مرغ آتشیم

با بال شعله های فروزان انقلاب

چون آتشین عقاب

تا قله های سرکش اوج زمانه ها
تا بیکرانه ها –

 پرواز میکنیم .

ما مرغ آتشیم

ما آشیان خویش :

در بیکران سبز پهن دشت آسمان

بر شاخسار جنگل خورشید می نهیم .  

ما مرغ آتشیم

ما در پیام خویش

با بال شعله پرور موج ترانه ها

از شاخسار جنگل خورشید بر زمین

بهر زمینیان

بهر زمینیان فسون گشتۀ اسیر –

در بند روسپی سیه کار شهر شب

پرواز میکنیم

وندر مسیر خویش
صد نردبان نور

چون کهکشان به جانب خورشیدمیکشیم .

ما مرغ آتشیم

در ما هراس نیست ز سردی و تیره گی

ما از سپیده های دروغین گذشته ایم .

#بارق_شفیعی

@Aphorissm