آنا یوردوم سراب

ادامه خاطره 👇

مدتی گذشت سوار ماشین شده راهی سراب شدیم و مرغ را مستقیماً پیش مرحوم میر ممد چاووشی که در خیابان پهلوی حول و خوش مسجد حاجی سلطان قهوه خانه داشت برای فروش بردیم.مرحوم میرممد جلو قهوه خانه به کار خرید و فروش مرغ و کفتر نیز اشتغال داشت،مرغ را فروخته و پول را بین خود تقسیم کرده به خانه رسیدیم.
ساعتی گذشت مرحوم مادرم با صورتی برافروخته و «کیلکه لرین یولا یولا» آمد.
🫣🫣🫣
چشمتان روز بد نبیند.
نگو مرغه مال گول خانیم بوده و از میان دهها و شاید صد و خرده ای مرغ از بدشانسی، به تور پسر عمو و تصور اینکه مال جققاست خورده و بردیم فروختیم پولش را هم تقسیم کردیم.
گول خانیم پرسان پرسان دنبال مرغش میاد مرکز روستا،آنجا گفته میشود پسران حاج علی آقا مرغتو بردند! تصادفا مادر بزرگ ما(مرحومه کالبای ننه) که همانجا منتظر ماشین برای مراجعت به سراب بوده متوجه ماجرا شده و مادرم را خبر میکند
🔘🔘🔘
حالا چکار باید کرد؟
دو روز پیش دار و ندار خود را نثار این خانواده فقیر کردیم امروز مرغشان را به اشتباه دزدیدیم!
خوشبختانه پول ها دست نخورده بود.
تا صبح نخوابیدم با اینکه سنی نداشتیم ولی از آبروریزی و بی حیثیت شدن بشدت میترسیدم
رضا را بیدار کردم و قبل از طلوع آفتاب جلو قهوه خانه میرممد بودیم.تا آمد قهوه خانه را باز کندموضوع را گفتم.
پول را پس داده مرغ را داخل پاکت سیمانی گذاشته با اولین سرویس پادگان حرکت کردیم آخرین ایستگاه که همان پادگان سراب«بابک» باشد پیاده شدیم و از بیراهه با پای پیاده و پاکتِ مرغ زیر بغل به سمت آغمیون راه افتادیم.
🔅🔅🔆
نزدیکی آغمیون( منطقه یاماش) که رسیدیم به رضا گفتم برای آنکه جلب توجه نشود من اینجا میمانم و تو مرغ را برده و از بالای دیوار باغ رها کن و بلافاصله برگرد تا کسی ما را نبیند.بقیه را مرغ و گول خانیم میدانند!
از دور دیدم مشد امید پیل بالا( حاج امید بعدی) سد راه رضا شد و با او چاق سلامتی کرد و من از شدت ترس داشتم بیهوش میشدم که بخیر گذشت و بیچاره رضا پس از رها کردن مرغ بلافاصله برگشت و دوباره مسیر پیاده را با تنی خسته و پاهایی تاول زده به سمت پادگان رفته و به شهر برگشتیم.
راستی چرا مرغ گول خانیم داخل باغ ما بوده؟
و چرا به اشتباه دزدیده شد؟
📣📣📣
زیرا نهر آبی که از داخل باغ ما عبور میکرد در انتهای جنوبی بواسطه «گولوف» به ملک بعدی متصل میشد و ساعات و ایامی که آب نداشت محل عبور و مرور مرغ گول خانیم بوده!

✍ غلامعلی خدنگی ۱۴۰۳/۰۲/۲۳

🔹 @Anayurdumsarab 🔹

🔘خاطره بینهایت دلنشین ونوستالوژیک از جناب آقای غلامعلی خدنگی تقدیم میگردد.
❇️❇️❇️
«مرغ گؤلی خانیم».
داستان« مرغ دزدی ما و گلی خانم»
این قصه به حدود نیم قرن پیش برمی‌گردد
تا اوایل انقلاب در محله عسکرآباد روستای آغمیون (شهرستان سراب) خانواده فقیری زندگی میکردند که اعضای سه نفره شان شامل مادر بزرگ بنام« بالا بیگم یا بالا بٓییم» دختر خانواده«گلی خانم یا گول خانیم» و نوه ی خانواده بنام«محترم» بود.
از وقتی که ما به یاد داشتیم«بالا بییم» پیر شده و نابینا بود،گول خانیم کمی تودماغی صحبت میکرد و در اصل زحمت کش و نان آور خانواده بود و با کمک به دیگران و اشتغال به اموری مانند یاپبا یاپباخ و....معاش خانواده را تامین می‌کرد
محترم خانم اما امروزی بود و مدرن
☄☄☄
کلبه ی محقری داشتند و با آبرومندی روزگار میگذراندند.
ماها هم گاهگاهی که روستا می‌رفتیم به زعم خود کمکی،هدیه ای و یا پول نقدی تقدیمشان میکردیم،این سنت را از بزرگترها آموخته بودیم.
پول نقد هم در اصل پس انداز پول توجیبی مان که البته هر روز یک ریال بود تامین می شد.
گاهی یک هفته،هفت ریال جمع میکردیم و برای اینکه ده ریال بشود و به چشم بیاید از کرایه ماشین می‌زدیم و سه ریال به پولمان که باید به این خانواده ببریم اضافه میکردیم، بدین نحو که:
💥💥💥
کرایه مینی بوس از سراب تا آغمیون پنج ریال و کرایه اتوبوس(سرویس) تا پادگان دو ریال بود ما سوار سرویس پادگان می‌شدیم و در ایستگاه طاران یا خود پادگان پیاده می‌شدیم و بقیه راه را پیاده طی میکردیم و با صرفه‌جویی،آن سه ریال مابه التفاوت را به مبلغ پس انداز اضافه کرده و تقدیم همان خانواده نیازمند نماییم.

طی مسافت نسبتاً طولانی برای ما که در سنین پایین بودیم راحت نبود ولی ذوق صرفه‌جویی سه ریالی باعث میشد سختی راه را که آسفالته هم نبود اساسا نبِفهمیم!!!
💢💢💢💢
و اما ماجرا:
روزی از روزها به نحوی که شرح آن داده شد وارد محله عسکرآباد شدیم پس از احوالپرسی مختصر و اعلام حضور،بیصبرانه راهی خانه« گول خانیم»گشتیم و پس از چند بار کوبیدن درب محقر شان چون خبری نشد،داد و هوار کشیدیم:
آی گول خانیم گٓل قاپیا منم من!
هاننان هانا گول خانیم با لبی خندان و رویی گشاده پشت در ایستاد«چون صدای ما را می‌شناخت و می‌دانست که دست خالی نمی‌رویم لذا شادمان بود»

پس از خوش و بش کوتاه آنچه آورده بودیم را بهمراه شش عدد سکه یکریالی و دو عدد سکه دو ریالی جمعا ده ریال را تقدیم کرده و جدا شده به آنسوی کروان چایی محل موقت«خرمن»راهی شدیم.
🔸🔸🔸
عموهای مرحوم حاج هامان و حاج ضرغام به همراه دهها« مددچی» مشغول کوبیدن محصولات بودند.
ما هم مانند همیشه بعد از لحظاتی وقت تلف کنی و البته بظاهر کمک کردن و یا ادای کمک کردن به چشم بر هم زدنی خودمان را به باغ یاماش یا همان باغ معروف زردآلوی حاج ضرغام رساندیم.
فصل فصلِ تابستان و زرد آلو و دیگر میوه‌های باغات آن سالهای آغمیون بود
دوسه شب و روزی که آنجا بودیم کار ما گشتن در مزارع و باغات خودمان و عیش و نوش کودکانه از طریق بالا رفتن از درختان زردآلو و گلابی سر به فلک کشیده« ایچری باغ»بود.

خسته که شدیم تصمیم به برگشت سراب گرفتیم
بار و بُنه که بیشتر محصولات باغی بود را جمع کرده و از طریق درب پشتی عمارت که به ایچری باغ باز میشد راهی مرکز روستا شدیم.
داخل باغ پر از مرغ و ماکیان بود که مالِ زنِ حاج ضرغام عمی بود.
▪️▪️▪️
مرغ و خروس ها واقعا بیشمار بودند گاهی دهها مرغ لای بوته‌های انبوه تخم گذاشته و جوجه درمی‌آورند که زن عمو هم خبر نداشت و
واقعاً آمار از دستش در می‌رفت.القصه حین ترک ایچری باغ پسر عمو بی مقدمه فکری به کله اش زد: میخوام یکی از مرغای جققام را« به زن عمو که توامان خاله اش هم میشد«جققا» می‌گفت.
♦️♦️♦️
این پسر عموی ما یه جورایی عزیز کرده ی زن عمو هم بود.بدین معنا اگر گاه‌گداری خطایی هم مرتکب میشد زیر سبیلی رد میشد.
من و اخوی کوچکتر(رضا) هرچه تقلا کردیم که از مرغ جققا منصرف شود نشد و یکی از مرغای خوشگل و واقعا زیبای بظاهر زن عمو رفت زیر لباس پسر عمو.
من در خوف و رجا بودم، از یک طرف نگران اینکه زن عمو بفهمد و شکایت را پیش پدر ببرد دمار از روزگار ما در خواهد آمد و از طرفی خوشحال که هرچه بادا باد جققا که کاری به پسر عمو نخواهد داشت،مرغ را فروخته و پولش را تقسیم کرده و حالش را می‌بریم!
🔻🔻🔻
اکنون جلو«چای مچیدی» در انتظار ماشین هستیم و مرغ بی تابی میکند.مرحوم حاج میرابراهیم چاوشی(پدر دوست‌داشتنی آقای میر اسلام) که مغازه داشت صحنه را دیده یک پیت خالی(آرباقابی) آورده و اشاره کرد که مرغ را داخل آن قرار دهیم ما هم همان کار را کرده و پیت را برعکس گذاشتیم و یکی رو آن نشست تا مرغ فرار نکند.

🔴از قدرت زبان تورکی بگم واستون؟

🆔  @gadadan

ما كدو را #قاباق / خاک رو #توپراق میگوییم

خشكسالی را اگر #قوراق / زمهرير را #سازاق میگوييم

شاخۀ درختان را #بوداق / سنبل گندم را #باشاق میگوييم

وصلۀ لباس كهنه را #ياماق / پيرهن كلفت را #قازاق میگوييم

هر وسيلۀ پرواز را #اوچاق / هر وثيقۀ ممنوع را #قاچاق میگوييم

داس قوسی شكل را اگر #اوراق / قوس رنگين كمان را #قوشاق میگوييم

برمسافت هاي دور #اوزاق / دورتر اگر باشد #ايراق ميگوييم

عضو پايۀ بدن را #آياق / عضو توی بدن را #دالاق ميگوييم

گلاب به رويت تهوع را #قوساق / هرچه ممنوع شود اگر #ياساق ميگوييم

اندكي قبل را بير آز #اؤنجه / قبل تر را ولی #باياق ميگوييم

كلاف و نخ توپی را #يوماق / چاشني غذا را #سوماق ميگوييم

آغوش گرم و صميمی را #قوجاق / خود گرما را #سيجاق ميگوييم

نام و نشان كردن كسی را #آداق / آزمودنش را ولي #سيناق ميگوييم

درك و فهم آدمي را #قاناق / كاسۀ غذا را #چاناق ميگوييم

كودك و بچه را گاهی #اوشاق / چوبدستی را ولی #چوماق ميگوييم

خر باركش را ائششك و #اولاق / زين و چرم اسب را #ياراق ميگوييم

تكيه گاه و حامی را #داياق / روش و سبك و راه را #ساياق ميگوييم

كلاه-خود و سرپوش را #پاپاق / شانۀ موی سر را #داراق ميگوييم

تخت خواب شبانه را #ياتاق / روشنی بخش شب را #چيراق ميگوييم

گوشه و جای دنج را #بوجاق / گوشه و كنار چيزی را #قيراق ميگوييم

ايستگاه نقليات را #دوراق / پرس و جوی نشانی را #سوراق ميگوييم

لب و لوچۀ انسان را #دوداق / گوش شنوايش را ولي #قولاق ميگوييم

شخص بسيار ابله و گيج را #مایماق / كنجكاوی را #ماراق ميگوييم

درب و درپوش ظرف را #قاپاق / آتش زير آن را #اوجاق ميگوييم 

شير مرد دلير را #قوچاق / چاقوی تيز را #پيچاق ميگوييم

خانه های كوچك سرا را #اوتاق / بخش انباريش را #قالاق ميگوييم

تله و دام تركی را #دوزاق / ميهمان خانه را #قوناق ميگوييم

برگ درخت را #یاپراق / پرچم کشور را #بایراق میگوییم


یاشاسین منیم گوجلو آنا دیلییم

🔹 @Anayurdumsarab 🔹

سلام خسته نباشید ان شاءالله

اینجا کوچه ما هست

پاکبان بیچاره چه گناهی دارد وقتی یک نفر در حال ساختمان خودش هست و کل کوچه رو یا آشغال مصالح اون پر کرده یا گازوئیل ماشین های حمل سیمان آسفالت کوچه رو خراب کرده

با این خبر پاکبان بیچاره می شود مسئول پاک کردن آشغال های این فرد ساختمان ساز

#پیام_شهروندی
از مالکین ساختمان های در حال ساخت در سطح شهر نیز تقاضا بعمل می آید از رها کردن یونیلت های سقفی در سطح معابر که  در زمان باد شدید موجب پخش آن سطح کوچه ها و ایجاد چهره زشت می گردد خودداری نمایند.