✅ پیرمرد اصرار داشت که چایی، باید لبالبِ لیوان پُر باشد و داغِ داغ؛ پرسیدم چرا؟
گفت: به یاد حسرتِ روزی که پسربچه‌ی کوچکی بودم و از میانه‌یِ سوز برف و بوران، داخل خانه‌ی یکی از اقوام شدم و در اشتیاقِ در آغوش کشیدن یک لیوان چایِ داغ، برایم نصف لیوان چای ریختند و ولرم.
و حالا هفتاد سال است که درونِ آن لیوانِ نیمه‌پر حسرتش، چایِ لبالب و داغ می‌ریزد و افسوس که پُر نمی‌شود.
✔️ در دنیای روان، قوانین ریاضی و فیزیک کار نمی‌کنند؛ اینجا براحتی دو ضربدر دو می‌شود هزار و هزار ضربدر هزار می‌شود صفر؛ زخمِ حسرتِ کوچکِ کودکانه‌ای، صدسال طول می‌کشد و تلاش صدساله‌ی پیرانه‌ای به لبخندی به باد می‌رود.
💔💔💔
🗓 دی ۱۴٠۳
📱 Telegram
📸 Instagram
🌍 Coub
📚 عضویت در ایتا
گفت: به یاد حسرتِ روزی که پسربچه‌ی کوچکی بودم و از میانه‌یِ سوز برف و بوران، داخل خانه‌ی یکی از اقوام شدم و در اشتیاقِ در آغوش کشیدن یک لیوان چایِ داغ، برایم نصف لیوان چای ریختند و ولرم.
و حالا هفتاد سال است که درونِ آن لیوانِ نیمه‌پر حسرتش، چایِ لبالب و داغ می‌ریزد و افسوس که پُر نمی‌شود.
✔️ در دنیای روان، قوانین ریاضی و فیزیک کار نمی‌کنند؛ اینجا براحتی دو ضربدر دو می‌شود هزار و هزار ضربدر هزار می‌شود صفر؛ زخمِ حسرتِ کوچکِ کودکانه‌ای، صدسال طول می‌کشد و تلاش صدساله‌ی پیرانه‌ای به لبخندی به باد می‌رود.
💔💔💔
🗓 دی ۱۴٠۳
📱 Telegram
🌍 Coub
📚 عضویت در ایتا