رادیو BBC و انقلاب 57
شدت حمایت بیبیسی از انقلابیون بهقدری بود که مقامات بریتانیایی بارها به شاه توضیح دادند که مواضع بیبیسی ارتباطی به سیاست آنها ندارد. پارسونز(سفیر بریتانیا) برای اثبات استقلال این شبکه از دولت بریتانیا، سخت به زحمت افتاد.
یک بار در پایان پاییز 57 که حال و هوای ایران بهشدت ملتهب بود، بیبیسی به گونه غیردقیق از آیتالله خمینی نقل کرد که او خواهان شورش مسلحانه شده است؛ موضوعی که حتی سبب ناراحتی واشنگتن شد.
شاه میدانست ایرانیان از هر قشری، حتی آیتاللههای بزرگ قم، بیبیسی را معتبر میدانند. پارسونز ناچار شد فرستادهای خصوصی به قم نزد آیتالله شریتعمداری بفرستند تا به او اطمینان بدهد بریتانیا همچنان از شاه حمایت میکند. به گفته فرستاده پارسونز، این موضوع شریعمتداری را شگفتزده کرد، زیرا او خلاف این موضوع را تصور میکرد.
کوششهای مشترک تهران و واشنگتن برای تغییر لحن بیبیسی بیفایده بود. شاه پیشنهاد سران ارتش برای ارسال پارازیت یا حمله هوایی به ایستگاه تقویتی بیبیسی در عمان را رد کرد و گفت این کار در شأن ما نیست.
جالب اینجاست که سالها پس از سقوط شاه، بیبیسی خود به ارزیابی نقشش در تحولات انقلاب ایران پرداخت. در مقالهای تحلیلی، بیبیسی پذیرفت که در ماههای قبل از انقلاب، در کل برخوردی "انتقادی" نسبت به شاه داشت. در این گزارش اذعان شد که در نتیجه این سیاست، "تصویر بیبیسی در ذهن جمعی مردم ایران دگرگون شد و آن را دیگر نه صدای استعمار بریتانیا که دوستی قابل اعتماد میدانستند."
منابع:
شاه، انقلاب اسلامی و ایالات متحده / داریوش بایندر / ص 231
نگاهی به شاه / عباس میلانی / ص 489
شدت حمایت بیبیسی از انقلابیون بهقدری بود که مقامات بریتانیایی بارها به شاه توضیح دادند که مواضع بیبیسی ارتباطی به سیاست آنها ندارد. پارسونز(سفیر بریتانیا) برای اثبات استقلال این شبکه از دولت بریتانیا، سخت به زحمت افتاد.
یک بار در پایان پاییز 57 که حال و هوای ایران بهشدت ملتهب بود، بیبیسی به گونه غیردقیق از آیتالله خمینی نقل کرد که او خواهان شورش مسلحانه شده است؛ موضوعی که حتی سبب ناراحتی واشنگتن شد.
شاه میدانست ایرانیان از هر قشری، حتی آیتاللههای بزرگ قم، بیبیسی را معتبر میدانند. پارسونز ناچار شد فرستادهای خصوصی به قم نزد آیتالله شریتعمداری بفرستند تا به او اطمینان بدهد بریتانیا همچنان از شاه حمایت میکند. به گفته فرستاده پارسونز، این موضوع شریعمتداری را شگفتزده کرد، زیرا او خلاف این موضوع را تصور میکرد.
کوششهای مشترک تهران و واشنگتن برای تغییر لحن بیبیسی بیفایده بود. شاه پیشنهاد سران ارتش برای ارسال پارازیت یا حمله هوایی به ایستگاه تقویتی بیبیسی در عمان را رد کرد و گفت این کار در شأن ما نیست.
جالب اینجاست که سالها پس از سقوط شاه، بیبیسی خود به ارزیابی نقشش در تحولات انقلاب ایران پرداخت. در مقالهای تحلیلی، بیبیسی پذیرفت که در ماههای قبل از انقلاب، در کل برخوردی "انتقادی" نسبت به شاه داشت. در این گزارش اذعان شد که در نتیجه این سیاست، "تصویر بیبیسی در ذهن جمعی مردم ایران دگرگون شد و آن را دیگر نه صدای استعمار بریتانیا که دوستی قابل اعتماد میدانستند."
منابع:
شاه، انقلاب اسلامی و ایالات متحده / داریوش بایندر / ص 231
نگاهی به شاه / عباس میلانی / ص 489