با جشن و پایکوبی به استقبال سیاه زمستان رفتیم. برای مایی که همواره در خوشی‌هایمان در دامان طبیعت و سفر بوده‌ایم، شب یلدا فرصتی مغتنم برای یادآوری این "باهم بودن" بود.جام می را برای با هم بودن برای نه تنها خوشی‌های یکدیگر بلکه برای روزهای سخت و پیش‌آمد‌های گوناگون پیش‌رویمان بالا بردیم.
سیاه زمستان پیش روی ماست و به توصیف سهند ایرانمهر

پدران ما باید اینطور می‌گفتند که فرونریزند. آنها برای اولین بار در تاریخ، نه فقط برای روزهای رُستن و زایندگی -که عید نوروز باشد- که برای نکبت و سیاهی که آغاز زمستان باشد، جشن ساختند، جشنِ «نترسید، باهم هستیم»، «ناامید نباشید، تمام می‌شود» ،آنها به ماهیت دگرگون زندگی پی‌برده بودند و می‌دانستند جشن‌ها همیشه مقدمه روزهای سبز نیستند و گاهی باید آمادگی روزهای سیاه تلقی شوند و برایش نسخه «باهم بودن»،«به هم رحم کردن»و «به‌هم امید دادن» را تجویز می‌کردند.
اینکه آدم در خانه تنها بنشیند و تماسی بگیرد به دوست و آشنای ناامید و بگوید به اندازه توان همراهی‌اش می‌کند، اینکه آدم به دیگری رحم کند، اینکه آدم دیگری را تشویق کند، اینکه آدم دانسته‌ای را با بقیه به اشتراک بگذارد و راه ناآگاهی و تاریکی را ببندد، مهارتی را به کسی که دستمایه‌ای برای معاش و گذر زندگی ندارد، بیاموزاند و…. به مراتب به منطق شب یلدا که شب توانمندسازی در برابر تاریکی و قویدل کردن دیگران است، نزدیکتر است تا نمک زدن به انار دانه شده و نالیدن‌های بی‌حاصل و وجود بلافایده برای دیگران که فقط منطق تسلیم را تبلیغ می‌کند.

جشن یلدا بدون تلاش شما عزیزان میسر نمی‌شد.
با تشکر از بهزاد، احمد،جاسم،مرضیه، بابک، گل‌ناز و تک‌تک یاران و همراهان اکتیو که هم‌دلانه این رویداد را برگزار کردند.
یلدا مبارک ❤️
@activecampgroup