هم‌واره می‌توان عده‌ای را فرزند زمانهٔ خود نامید تا نبود دیدِ وسیع را برای‌شان توجیه کنیم. مثلاً بگوییم آن زمان حقوق فلان چیز را قائل بودن برای انسان، موضوعیت نداشته. در همین حال ستارگانی درخشان در هر دوره هستند که نشان می‌دهند می‌شود به زمانه تیغ کشید و افقی دورتر را دید. این ستارگان باعث می‌شوند توجیه‌ها دود شوند، زیرا در همان جبر، توان دگراندیشی داشتند. نزار قبانی به همین جهت شخصیتی دوست‌داشتنی‌ست. یادآوری از خطی نبودن تاریخ.