مسائلی پیرامون کفارات
🔻 س1. آيا انسان مى تواند كفّاره چند روزى را كه به خاطر بيمارى روزه نگرفته به يك فقير بدهد؟
🔹 ج ـ آرى، مى تواند و كفايت مى كند.
🔻 س2. آيا كسى كه به خاطر سفر يا عذر ديگر روزه نگرفته تا ماه رمضان ديگر رسيده، آيا تنها قضاى روزه به عهده اش باقى است يا علاوه بر آن بايد كفّاره تأخير كه همان اطعام و مُد از غذاست نيز بپردازد؟
🔹 ج ـ آرى، بايد بپردازد.
🔻 س3. زنى كه به خاطر باردارى يا به خاطر شير دادن به بچه، روزه اش را نگرفته و اين روزه نگرفتن تا سال ديگر طول كشيده، آيا علاوه بر قضا و كفاره تأخير، چيز ديگرى هم بر عهده او مى باشد؟
🔹 ج ـ علاوه بر قضا و كفاره، اگر ضرر براى بچه بوده نه خود او، بايد براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد، و اگر ضرر براى خود او بوده نه بچه، بنا بر احتياط واجب بايد براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد.
🔻 س4. پير زنى كه در شصت سالگى به علّت بيمارى، ضعف بدن و توصيه پزشكان روزه نگرفته است، و از اين پس هم روزه گرفتن برايش ضرّر دارد، تكليفش چيست؟ آيا كفّاره بر او لازم است؟
🔹 ج ـ روزه بر پير مرد و پير زن اگر طاقت روزه گرفتن نداشته باشند، و يا روزه براى آنها مشقّت داشته باشد، واجب نيست، و در صورتى كه طاقت روزه گرفتن نداشته باشند، كفّاره هم ندارد.
🔻 س5. كسانى كه به خاطر بيمارى نتوانسته اند روزه ماه رمضان را بگيرند و بيمارى شان هم تا سال بعد استمرار داشته، وظيفه آنان چيست؟
🔹 ج ـ هر چند قضا از آنان ساقط است، اما بايد براى هر روز يا يك وعده غذا به فقير بدهند بخورد تا سير شود و يا يك مُد طعام، نان يا گندم يا برنج و يا امثال آنها به فقير بدهند.
🔻 س 6. مُد از طعام چه مقدار است؟
🔹 ج ـ تقريباً ده سير يا هفتصد و پنجاه گرم است.
🔻 س 7. آيا مى توان به جاى غذا و مُد، پول آن را به فقير داد؟
🔹 ج ـ نمى توان، ليكن اگر پول را به او بدهند كه با آن پول غذا تهيه نمايند و وثوق به تهيه غذا با آن پول باشد، كفايت مى كند.
🔻 س 8. با توجّه به اينكه كفّاره افطار روزه عمدى، شصت روز روزه يا شصت مُدّ طعام است، و بايد اين مقدار بين شصت فقير؛ جداگانه تقسيم گردد. سؤال اين است كه بعضى از مؤسّسات خيريه كه كفّاره روزه را جمع آورى مى كنند، مى تواند در اين مورد، عمل كند يا خير؟ و چون معلوم نيست به چه افرادى مى دهند، آيا مى توان كفّاره را به برخی از موسسات داد؟
🔹 ج ـ با شكّ در مصرف كفّاره در محلّ شرعى، برائت ذمّه حاصل نمى شود و خود مكلّف يا ديگرى بايد به مستحق بپردازد و اطمينان به آن حاصل شود.
🔸مسئله. یک مد طعام تقريباً هفتصد و پنجاه گرم، که در كفّاره يا فديه منحصراً بايد به فقرا نان، گندم و امثال اين دو از اطعمه داده شود و قيمت كفايت نمی كند; مگر آنكه پول را به او بدهد كه او وكالتاً، طعام تهيّه كند و وثوق به تهيّه آن نيز داشته باشد.
🔻🔻🔻
جهت پرداخت می توانید به آدرس زیر مراجعه نمایید.
🔹
http://saanei.xyz/?view=01,00,54,00,0💢
@saanei_office
