📣 چرا افراد با سبک دلبستگی اضطرابی اغلب خشمگین اند؟
علت این موضوع آن است که شما نسبت به دیگران احساس ناامنی و خطر بیشتری را درک می کنید،احتمالا شما در یک محیط تهدید کننده‌ی عاطفی بزرگ شده اید(یا در بزرگسالی آن را تجربه کرده اید).
⬅️ سیستم عصبی شما بطور مزمن می گوید گوش بزنگ خطر باشید تا بتوانید کاری برای جلوگیری از فاجعه انجام دهید.
⬅️ گاهی اوقات عصبانیت شما واکنشی است به تهدیدی واقعی،گاهی اوقات ممکن است حرف ها و یا رفتار دیگران را منفی تفسیر کنید حتی زمانی که اینطور نیست.
این به‌حالت آماده باش همیشگی شما نسبت به تهدید برمی‌گردد. شما می خواهید تهدید واقعی یا ادراک شده را با بیرونی سازی خشم کنترل کنید .پس دست به رفتارهایی مثل اعتراض،سرزنش،تکانش گری و...می زنید.
⬅️ حساسیت شما به تهدید با بالا رفتن خشمتان منجر به رفتارهای غیر سازنده می شود.بدین ترتیب وارد یک چرخه ارتباطی با شریک عاطفی خود یا دیگران می شوید.
📣 ریشه ی این خشم چیست ؟
در پس خشم شما،آسیب پذیری است ،ترس از مواجهه با موقعیت ،احساس ناتوانی،ارزشمند نبودن ،احساس ناکافی بودن و ...
⬅️ زیر این خشم ، غم و اندوهی است که از تمام تجربیات انباشته شما که در گذشته و حال ادراک نشده و به آنها پاسخ داده نشده است ،ناشی می شود.
📣 خشم و شرم
همراه با احساس آسیب پذیری احتمالاً شرم وجود دارد که می گوید :
"چرا نمی توانم همه چیز را رها کنم ؟
اصلا من دوست داشتنی هستم ؟
شاید مشکل واقعا منم."
⬅️ بیشتر افراد با سبک دلبستگی اضطرابی یک باور اصلی دارند:اگر مشکل از من باشد چه؟
شرم شما اغلب به حیطه ی آگاهیتان نمی آید اما بدنمندی آن را می توانید حس کنید یک حس اضطرابی برای انجام کاری که دردتان را از بین ببرد.
⬅️ شاید با مبارزه و اعتراض آنها ناراحتی مرا ببینند و یا بتوانم به آنها نشان بدهم چقدر اشتباه می کنند و آنها تغيير کنند.
📣 با این خشم چه باید کرد؟
اول ،خشم شما باید مورد احترام و تائید قرار گیرد .این به این معنی است که بدن شما بدرستی کار می کند و به شما سیگنال می دهد که چیزی را تغییر دهید،چه مساله ای درون خودتان یا موضوعی خارج از خودتان .
⬅️ خشم انگیزه ای برای تغییر سالم است .خشمی که مفید شناخته نشود و تائید نشود از بین نمی رود.ممکن است دفن یا سرکوب شود ،اما تا زمانی که حل نشود همچنان شعله ور خواهد شد.حل و فصل خشم نمی تواند بدون تائید اتفاق بیفتد.با این حال ،فقط به این دلیل که شما دلیل خوبی برای عصبانی شدن دارید ،به این‌معنی نیست که می توانید با خشم واکنش نشان دهید و کارها یا حرف هایی بزنید که به دیگران یا خودتان آسیب برساند یا ترسناک باشد.
⬅️ بین احساس خشم و "رفتارهای بد مرتبط با خشم با پرخاشگری" تفاوت وجود دارد.
به خشم خود فضایی برای بودن بدهید ،سپس زمان آن است که یا به حرکت بعدی خود فکر کنید یا هیجان خود را تنظیم کنید تا بتوانید به جایی برسید که بجای واکنش سریع به فشاری که خشم در بدن شما ایجاد می کند،واضح تر فکر کنید.
⬅️ یکی از روش های خودتنظیمی این است که به حس فیزیکی خشم نگاه کنید .تمرینات بدنی زیادی وجود دارد که می توانید با خشم انجام دهید تا فشار را کاهش دهید .
⭕️ بنشینید و اجازه دهید جریان خشم بدون واکنش باشد .این کار آسان نخواهد بود اما کمک شایانی به تعدیل هیجانی شما خواهد کرد.
⭕️ جملات زیر برای هم نشینی با خشم می تواند کمک کننده باشد :
چه احساساتی در زیر خشم من وجو دارد؟
آیا من ترسیده ام ؟
اگر چیزهایی که از آنها می ترسم به واقعیت بپیوندد ،چه احساسی به من دست می دهد ؟غم ،تنهایی ،درد ؟
آیا می توانم با این احساسات بنشینم و آنها را تسکین دهم (یا از یک فرد حمایت کننده برای آنها تسکین بگیرم)به جای آنکه فوراً وارد حالت جنگ شوم ؟
آیا درک من از رویدادی که خشم را تحریک می کند ،درکی دقیق است یا ممکن است به زخم های قدیمی که در زندگی تجربه کرده ام و هنوز درمان نشده اند ،مربوط باشد؟
آیا خشم من مربوط به آنچه در لحظه اتفاق می افتد است یا تجربیات دردناک گذشته است که می ترسم دوباره اتفاق بیفتد اگر وضعیت فعلی را تغییر ندهم ؟"
"این فشار در بدنم به من می گوید که چیزی درست نیست و من را به تغيير وادار می کند.."
خشم من در واقع امیدی است که بتوانیم چیزی را پیدا کنیم که برای هر دوی ما بهتر کار کند...:این فشار به من چیزی مهم را می گوید ...
ممکن است بگوید که انتظارات من غیر واقعی هستند.
شاید نیاز به تنظیم‌مجدد هیجاناتم داشته باشم ."
#روانشناسی_بزرگسال
#رواندرمانی
#هیجان
🆔@ravantahlilgar
علت این موضوع آن است که شما نسبت به دیگران احساس ناامنی و خطر بیشتری را درک می کنید،احتمالا شما در یک محیط تهدید کننده‌ی عاطفی بزرگ شده اید(یا در بزرگسالی آن را تجربه کرده اید).
⬅️ سیستم عصبی شما بطور مزمن می گوید گوش بزنگ خطر باشید تا بتوانید کاری برای جلوگیری از فاجعه انجام دهید.
⬅️ گاهی اوقات عصبانیت شما واکنشی است به تهدیدی واقعی،گاهی اوقات ممکن است حرف ها و یا رفتار دیگران را منفی تفسیر کنید حتی زمانی که اینطور نیست.
این به‌حالت آماده باش همیشگی شما نسبت به تهدید برمی‌گردد. شما می خواهید تهدید واقعی یا ادراک شده را با بیرونی سازی خشم کنترل کنید .پس دست به رفتارهایی مثل اعتراض،سرزنش،تکانش گری و...می زنید.
⬅️ حساسیت شما به تهدید با بالا رفتن خشمتان منجر به رفتارهای غیر سازنده می شود.بدین ترتیب وارد یک چرخه ارتباطی با شریک عاطفی خود یا دیگران می شوید.
📣 ریشه ی این خشم چیست ؟
در پس خشم شما،آسیب پذیری است ،ترس از مواجهه با موقعیت ،احساس ناتوانی،ارزشمند نبودن ،احساس ناکافی بودن و ...
⬅️ زیر این خشم ، غم و اندوهی است که از تمام تجربیات انباشته شما که در گذشته و حال ادراک نشده و به آنها پاسخ داده نشده است ،ناشی می شود.
📣 خشم و شرم
همراه با احساس آسیب پذیری احتمالاً شرم وجود دارد که می گوید :
"چرا نمی توانم همه چیز را رها کنم ؟
اصلا من دوست داشتنی هستم ؟
شاید مشکل واقعا منم."
⬅️ بیشتر افراد با سبک دلبستگی اضطرابی یک باور اصلی دارند:اگر مشکل از من باشد چه؟
شرم شما اغلب به حیطه ی آگاهیتان نمی آید اما بدنمندی آن را می توانید حس کنید یک حس اضطرابی برای انجام کاری که دردتان را از بین ببرد.
⬅️ شاید با مبارزه و اعتراض آنها ناراحتی مرا ببینند و یا بتوانم به آنها نشان بدهم چقدر اشتباه می کنند و آنها تغيير کنند.
📣 با این خشم چه باید کرد؟
اول ،خشم شما باید مورد احترام و تائید قرار گیرد .این به این معنی است که بدن شما بدرستی کار می کند و به شما سیگنال می دهد که چیزی را تغییر دهید،چه مساله ای درون خودتان یا موضوعی خارج از خودتان .
⬅️ خشم انگیزه ای برای تغییر سالم است .خشمی که مفید شناخته نشود و تائید نشود از بین نمی رود.ممکن است دفن یا سرکوب شود ،اما تا زمانی که حل نشود همچنان شعله ور خواهد شد.حل و فصل خشم نمی تواند بدون تائید اتفاق بیفتد.با این حال ،فقط به این دلیل که شما دلیل خوبی برای عصبانی شدن دارید ،به این‌معنی نیست که می توانید با خشم واکنش نشان دهید و کارها یا حرف هایی بزنید که به دیگران یا خودتان آسیب برساند یا ترسناک باشد.
⬅️ بین احساس خشم و "رفتارهای بد مرتبط با خشم با پرخاشگری" تفاوت وجود دارد.
به خشم خود فضایی برای بودن بدهید ،سپس زمان آن است که یا به حرکت بعدی خود فکر کنید یا هیجان خود را تنظیم کنید تا بتوانید به جایی برسید که بجای واکنش سریع به فشاری که خشم در بدن شما ایجاد می کند،واضح تر فکر کنید.
⬅️ یکی از روش های خودتنظیمی این است که به حس فیزیکی خشم نگاه کنید .تمرینات بدنی زیادی وجود دارد که می توانید با خشم انجام دهید تا فشار را کاهش دهید .
⭕️ بنشینید و اجازه دهید جریان خشم بدون واکنش باشد .این کار آسان نخواهد بود اما کمک شایانی به تعدیل هیجانی شما خواهد کرد.
⭕️ جملات زیر برای هم نشینی با خشم می تواند کمک کننده باشد :
چه احساساتی در زیر خشم من وجو دارد؟
آیا من ترسیده ام ؟
اگر چیزهایی که از آنها می ترسم به واقعیت بپیوندد ،چه احساسی به من دست می دهد ؟غم ،تنهایی ،درد ؟
آیا می توانم با این احساسات بنشینم و آنها را تسکین دهم (یا از یک فرد حمایت کننده برای آنها تسکین بگیرم)به جای آنکه فوراً وارد حالت جنگ شوم ؟
آیا درک من از رویدادی که خشم را تحریک می کند ،درکی دقیق است یا ممکن است به زخم های قدیمی که در زندگی تجربه کرده ام و هنوز درمان نشده اند ،مربوط باشد؟
آیا خشم من مربوط به آنچه در لحظه اتفاق می افتد است یا تجربیات دردناک گذشته است که می ترسم دوباره اتفاق بیفتد اگر وضعیت فعلی را تغییر ندهم ؟"
"این فشار در بدنم به من می گوید که چیزی درست نیست و من را به تغيير وادار می کند.."
خشم من در واقع امیدی است که بتوانیم چیزی را پیدا کنیم که برای هر دوی ما بهتر کار کند...:این فشار به من چیزی مهم را می گوید ...
ممکن است بگوید که انتظارات من غیر واقعی هستند.
شاید نیاز به تنظیم‌مجدد هیجاناتم داشته باشم ."
#روانشناسی_بزرگسال
#رواندرمانی
#هیجان
🆔@ravantahlilgar