پژوهشی درباره شبیه سازی پیامد برخورد بنو به زمین
ناسا میگوید احتمال دارد در سال ۲۱۸۲ سیارک بنو به زمین برخورد کند. این برخورد احتمالی، چه پیامدی خواهد داشت؟
دانشمندان با شبیه‌سازی برخورد سیارک بنو با زمین در سپتامبر ۲۱۸۲ میلادی، پیامد احتمالی چنین رویدادی را بررسی کرده‌اند. با اینکه احتمال این برخورد تنها ۰.۰۴ درصد (۱ در ۲۷۰۰) است، نتایج شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که پیامدهای آن می‌تواند بسیار جدی باشد.
در این شبیه‌سازی، برخورد سیارکی به قطر ۵۰۰ متر منجر به انتشار ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تن غبار به استراتوسفر می‌شود که این امر باعث تغییرات قابل توجهی در آب‌وهوا، شیمی جو و فتوسنتز جهانی خواهد شد.
به‌طور خاص، دمای میانگین جهانی تا ۴ درجه سانتی‌گراد کاهش یافته و میزان بارش جهانی تا ۱۵ درصد کاهش می‌یابد. همچنین، کاهش ۳۲ درصدی در لایه اوزون مشاهده می‌شود که می‌تواند تأثیرات منفی بر حیات گیاهی داشته باشد.
این تغییرات منجر به کاهش ۲۰ تا ۳۰ درصدی در فتوسنتز اکوسیستم‌های زمینی و دریایی می‌شود که می‌تواند امنیت غذایی جهانی را به خطر بیندازد. با این حال، شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که جلبک‌های دریایی، به‌ویژه دیاتوم‌ها، ممکن است به دلیل افزایش آهن در آب‌ها پس از برخورد، سریع‌تر بازیابی شوند و حتی رشد بیشتری نسبت به شرایط عادی داشته باشند.
این پژوهش مهم است؛ اهمیت برنامه‌ریزی و آمادگی برای چنین رویدادهای نادر اما فاجعه‌باری پژوهشی مهم است برای اینکه بتوان تأثیرات آن را به حداقل رساند.
🌎 @ofoghroydad
Science Advances.
ناسا میگوید احتمال دارد در سال ۲۱۸۲ سیارک بنو به زمین برخورد کند. این برخورد احتمالی، چه پیامدی خواهد داشت؟
دانشمندان با شبیه‌سازی برخورد سیارک بنو با زمین در سپتامبر ۲۱۸۲ میلادی، پیامد احتمالی چنین رویدادی را بررسی کرده‌اند. با اینکه احتمال این برخورد تنها ۰.۰۴ درصد (۱ در ۲۷۰۰) است، نتایج شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که پیامدهای آن می‌تواند بسیار جدی باشد.
در این شبیه‌سازی، برخورد سیارکی به قطر ۵۰۰ متر منجر به انتشار ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تن غبار به استراتوسفر می‌شود که این امر باعث تغییرات قابل توجهی در آب‌وهوا، شیمی جو و فتوسنتز جهانی خواهد شد.
به‌طور خاص، دمای میانگین جهانی تا ۴ درجه سانتی‌گراد کاهش یافته و میزان بارش جهانی تا ۱۵ درصد کاهش می‌یابد. همچنین، کاهش ۳۲ درصدی در لایه اوزون مشاهده می‌شود که می‌تواند تأثیرات منفی بر حیات گیاهی داشته باشد.
این تغییرات منجر به کاهش ۲۰ تا ۳۰ درصدی در فتوسنتز اکوسیستم‌های زمینی و دریایی می‌شود که می‌تواند امنیت غذایی جهانی را به خطر بیندازد. با این حال، شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که جلبک‌های دریایی، به‌ویژه دیاتوم‌ها، ممکن است به دلیل افزایش آهن در آب‌ها پس از برخورد، سریع‌تر بازیابی شوند و حتی رشد بیشتری نسبت به شرایط عادی داشته باشند.
این پژوهش مهم است؛ اهمیت برنامه‌ریزی و آمادگی برای چنین رویدادهای نادر اما فاجعه‌باری پژوهشی مهم است برای اینکه بتوان تأثیرات آن را به حداقل رساند.
🌎 @ofoghroydad
Science Advances.