دیدن کودکانی که خودشان را در ذهن مجازات می‌کنند یا شنیدن چنین چیزهایی در موردشان، بسیار دردناک است و ما را وامی‌دارد بپرسیم این صدای خشن از کجا می‌آید.

ممکن است فکر کنیم والدین فوق‌العاده سختگیری مدام به این قبیل کودکان سرکوفت می‌زده‌اند که بد هستند. اما معمولا قضیه از این قرار نیست.

در واقع خشونتِ سوپرایگوی [وجدان یا خودآرمانی] یک کودک به هیچ وجه با خشونتی که یک فرد خاص واقعا در معرض آن بوده، مطابقت ندارد. از این نظر گویی سوپرایگو تنها شبیه سختگیرترین ابعاد والدین کودک بوده و عشق آنان به کلی نادیده گرفته شده است.

پری‌سیلا راث، از کتاب سوپرایگو، ترجمه مصطفی نخعی