✅ انگره منيو - اهریمن - شیطان.
شیطان واژه ی سامی و به معنی بزرگ ترین فریبنده و دغل باز و برابر است با واژه ی اوستایی "دئوه نام دئوه" . توضیح وجود ثنویت یا قطبین در آفرینش که اشوزرتشت ارائه و بیان فرموده است چندان آسان نیست.
هیچ دینی درباره ی پدیده ها یا آفرینش بدون اشاره ثنویت موجود در آن که قطب مثبت و منفی است نمی تواند توضیحات درستی بدهد، مانند زندگی و مرگ، روشنی و تاریکی، شب و روز، جسم و روح جان و بی جان، به گفته ب گوته بدی روح منفی ابدی است استقامت در برابر زور به گفته صاحب مثنوی خود بد مطلق نباشد در جهان بد به نسبت آمد این را هم بدان، طرحی که زندگی، بی ماده امکان ندارد و حقیقتی که ماده نیز نوعی انرژی و نیرو می باشد.
در مزدیسنی انگره مینو اندیشه ی زشت، ویران گر مکار رقیب خدا نیست، بلکه
یکی از دو نیروی متضاد است که در گات ها سپنتا مینو و انگره مینو دو نیروی مخالف همزاد که هر دو بر ضد یکدیگرند سخن رفته است، زیرا که اهورامزدا چنین مقرر فرموده است.
انگره مینو به پارسی اهریمن شده است و مراد از آن اندیشه ی زشت و بد می باشد. به گفته ی بندهشن انگره مینو برای مدت محدودی در برابر راستی استقامت می ورزد و با تزویر خویش در تحریک مردمان فعالیت دارد تا آن که از حجاب گم راهی و بدی و زشتی که نصیبش شده است آزاد گردد.
ماده در طبیعت زود گذر و نابود شدنی است. فناپذیری آن هشداری است به بشر که بر آن اعتماد نکنند.
شیطان در پایان کار و سرانجام مضمحل می گردد. انگره مینو بر خلاف خدا قد بر نیفراخته است و ثنویت در زرتشتی گری نیست، اهورامزدا خدای دو جهان رقیب ندارد.
اهریمن وجود خارجی ندارد. اندیشه ی زشتی است که از دل تراوش می کند، چنان که سپنتامینو اندیشه ی نیکی است که از دل و دماغ انسان بیرون می تابد.
۲۹
@khashatra
شیطان واژه ی سامی و به معنی بزرگ ترین فریبنده و دغل باز و برابر است با واژه ی اوستایی "دئوه نام دئوه" . توضیح وجود ثنویت یا قطبین در آفرینش که اشوزرتشت ارائه و بیان فرموده است چندان آسان نیست.
هیچ دینی درباره ی پدیده ها یا آفرینش بدون اشاره ثنویت موجود در آن که قطب مثبت و منفی است نمی تواند توضیحات درستی بدهد، مانند زندگی و مرگ، روشنی و تاریکی، شب و روز، جسم و روح جان و بی جان، به گفته ب گوته بدی روح منفی ابدی است استقامت در برابر زور به گفته صاحب مثنوی خود بد مطلق نباشد در جهان بد به نسبت آمد این را هم بدان، طرحی که زندگی، بی ماده امکان ندارد و حقیقتی که ماده نیز نوعی انرژی و نیرو می باشد.
در مزدیسنی انگره مینو اندیشه ی زشت، ویران گر مکار رقیب خدا نیست، بلکه
یکی از دو نیروی متضاد است که در گات ها سپنتا مینو و انگره مینو دو نیروی مخالف همزاد که هر دو بر ضد یکدیگرند سخن رفته است، زیرا که اهورامزدا چنین مقرر فرموده است.
انگره مینو به پارسی اهریمن شده است و مراد از آن اندیشه ی زشت و بد می باشد. به گفته ی بندهشن انگره مینو برای مدت محدودی در برابر راستی استقامت می ورزد و با تزویر خویش در تحریک مردمان فعالیت دارد تا آن که از حجاب گم راهی و بدی و زشتی که نصیبش شده است آزاد گردد.
ماده در طبیعت زود گذر و نابود شدنی است. فناپذیری آن هشداری است به بشر که بر آن اعتماد نکنند.
شیطان در پایان کار و سرانجام مضمحل می گردد. انگره مینو بر خلاف خدا قد بر نیفراخته است و ثنویت در زرتشتی گری نیست، اهورامزدا خدای دو جهان رقیب ندارد.
اهریمن وجود خارجی ندارد. اندیشه ی زشتی است که از دل تراوش می کند، چنان که سپنتامینو اندیشه ی نیکی است که از دل و دماغ انسان بیرون می تابد.
۲۹
@khashatra