امر سیاسی و افکار عمومی: تحلیلی بر سطوح رؤیت‌پذیر و رؤیت ناپذیر سیاست در گزارش‌های نظرسنجی
🖋آرش حیدری
✅ گویی کار اصلیِ نهاد حکمرانی این است که میانگینی از نظرات جامعه در اختیار داشته باشد سپس یا در چارچوب این میانگین عمل کند یا با مکانیسم‌های رسانه‌ای و اقناعی میانگین نظرات را به سمت اقدام صورت گرفته متمایل نماید. در اینجا است که اساساً نه جامعه به مثابۀ یک کلیت بیش از تک تک افراد دریافت شده است و نه عمل سیاستی به مثابۀ عملی که باید در نسبت با این کلیت جامعه طراحی شده باشد.
✅ در چنین فضایی نظرسنجی به ابزاری صرف فروکاسته می‌شود تا میانگین‌هایی از نظرات جامعه ارائه کند و ابزاری باشد برای فرایندهای اقناعی. از این روست که عمل فرهنگی به تبلیغات فرهنگی و عمل سیاسی به تبلیغات سیاسی فروکاسته می‌شود. این فرایند بیش از هر چیز در بازار و فرایندهای فروش کالا موضوعیت دارد و فروکاست الگوی عمل در زمین سیاست و فرهنگ به منطق فروش کالا پیامدهایی ویرانگر برای جامعه در بر خواهد داشت.
✅ این بحران چیزی است که از ابتدا مورد توجه جامعه‌شناسان کلاسیک بوده است. عمل سیاسی نباید یک گرته‌برداری ساده از حیات اجتماعی باشد. فروغلتیدن سازوکار حکمرانی به مدیریت افکار عمومی منحل کردن حکومت و وظایف سیاستی‌اش خواهد بود.
✅ این مسئله در نظام اندیشه‌ای و منتقدانه نیز نمود دارد. فروکاست عمل روشنفکرانه و منتقدانه به صرفِ بیان رنج‌ها، بدون داشتن تحلیل و ایده‌ای روشن از صحنه‌ی رویدادها، اندیشه را به همان بلایی دچار می‌کند که سیاست دچارش شده است: ناتواتی در فهم مسیله و در نتیجه فقدان تخیلی خلاق برای مواجهه با مسئله.
✅صرف اولویت‌بندی و گردآوری و نام‌گذاریِ رویدادها نامش هرچه باشد سیاست‌ورزی نیست. سیاست‌ورزی نوعی خلق کردن است نه صرفِ گردآوری.
متن کامل👇
@Kajhnegaristan
https://www.asriran.com/fa/news/1031564/%D8%A7%D9%85%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D9%81%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D8%AD%D9%84%DB%8C%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%B3%D8%B7%D9%88%D8%AD-%D8%B1%D8%A4%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%BE%D8%B0%DB%8C%D8%B1-%D9%88-%D8%B1%D8%A4%DB%8C%D8%AA-%D9%86%D8%A7%D9%BE%D8%B0%DB%8C%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%B8%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%AC%DB%8C
🖋آرش حیدری
✅ گویی کار اصلیِ نهاد حکمرانی این است که میانگینی از نظرات جامعه در اختیار داشته باشد سپس یا در چارچوب این میانگین عمل کند یا با مکانیسم‌های رسانه‌ای و اقناعی میانگین نظرات را به سمت اقدام صورت گرفته متمایل نماید. در اینجا است که اساساً نه جامعه به مثابۀ یک کلیت بیش از تک تک افراد دریافت شده است و نه عمل سیاستی به مثابۀ عملی که باید در نسبت با این کلیت جامعه طراحی شده باشد.
✅ در چنین فضایی نظرسنجی به ابزاری صرف فروکاسته می‌شود تا میانگین‌هایی از نظرات جامعه ارائه کند و ابزاری باشد برای فرایندهای اقناعی. از این روست که عمل فرهنگی به تبلیغات فرهنگی و عمل سیاسی به تبلیغات سیاسی فروکاسته می‌شود. این فرایند بیش از هر چیز در بازار و فرایندهای فروش کالا موضوعیت دارد و فروکاست الگوی عمل در زمین سیاست و فرهنگ به منطق فروش کالا پیامدهایی ویرانگر برای جامعه در بر خواهد داشت.
✅ این بحران چیزی است که از ابتدا مورد توجه جامعه‌شناسان کلاسیک بوده است. عمل سیاسی نباید یک گرته‌برداری ساده از حیات اجتماعی باشد. فروغلتیدن سازوکار حکمرانی به مدیریت افکار عمومی منحل کردن حکومت و وظایف سیاستی‌اش خواهد بود.
✅ این مسئله در نظام اندیشه‌ای و منتقدانه نیز نمود دارد. فروکاست عمل روشنفکرانه و منتقدانه به صرفِ بیان رنج‌ها، بدون داشتن تحلیل و ایده‌ای روشن از صحنه‌ی رویدادها، اندیشه را به همان بلایی دچار می‌کند که سیاست دچارش شده است: ناتواتی در فهم مسیله و در نتیجه فقدان تخیلی خلاق برای مواجهه با مسئله.
✅صرف اولویت‌بندی و گردآوری و نام‌گذاریِ رویدادها نامش هرچه باشد سیاست‌ورزی نیست. سیاست‌ورزی نوعی خلق کردن است نه صرفِ گردآوری.
متن کامل👇
@Kajhnegaristan
https://www.asriran.com/fa/news/1031564/%D8%A7%D9%85%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D9%81%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D8%AD%D9%84%DB%8C%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%B3%D8%B7%D9%88%D8%AD-%D8%B1%D8%A4%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%BE%D8%B0%DB%8C%D8%B1-%D9%88-%D8%B1%D8%A4%DB%8C%D8%AA-%D9%86%D8%A7%D9%BE%D8%B0%DB%8C%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%B8%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%AC%DB%8C