#پارت34

به جبران با خداییت.
بی حوصله با ماکارونی بازی می کردم که مامان گفت:پس چرا نمی خوری؟
سرم رو بالا آوردم که با نگاه دقیق بابا و مامان مواجه شدم.سری تکون دادم .
-هیچی،سیرم.
خواستم بلند شم که بابا قبل از من بلند شد و مامان رو به من گفت:تو بشین.
بابا هم با یه دستت دردنکنه آروم از آشپزخونه خارج شد.
دوباره سرجام نشستم و منتظر نگاش کردم که بلند شد و همونجور که ظرفهای روی میز رو جمع
می کرد گفت:داییت امروز زنگ زد.
شونه ای بالا انداختم.
-مگه دفعه اولشه اینجا زنگ میزنه؟
یه دفعه و بی مقدمه گفت:سهراب تا آخرسال برمی گرده ،احتمالا بعد محرم و صفر ایران باشه.
فکر نمی کردم الان این خبر رو بشنوم،اما باز هم مهم نبود من تصمیمم رو گرفته بودم.
چیزی نگفتم که شیر آب رو باز کرد و سرش رو چرخوند و از بالای شونه اش نگاه دقیقی سمتم
انداخت.
-چرا اینجوری نگاهم می کنین؟
-دایی تو رو برای سهراب خواستگاری کرد؟
به پارچ دوغ وسط میز دست کشیدم و گفتم:اما من قصد ندارم با سهراب ازدواج کنم.
ناباور گفت:اما تو که دوستش داشتی؟
آره حق داری مادر.باید هم حماقتم رو بکوبی تو سرم.
-خودتون دارین می گین داشتم،پس دیگه ندارم .
شیر آب رو بست و کامل به طرفم برگشت.