جبهه دموکراسی خواهان ایران

‍ 🔴درخواست کوشان پیرزاده برای دریافت درمان پزشکی در زندان اوین

🔸خالد (کوشان) پیرزاده در صفحه اینستاگرامش خبر داده که چند هفته است قرص‌های تشنج‌ و اسپری‌ آسم او تمام شده و از درد سیاتیک نمی‌تواند‌ راه برود و در زندان به او دارو نمی‌دهند‌. او قهرمان پرورش اندام بود، او را دو بار اعدام مصنوعی کردند و بارها شکنجه دادند، او سال ۹۷ بازداشت و به هشت سال زندان محموم‌شد و سال ۱۴۰۲ نیز به اتهام «اجتماع و تبانی» و «تبلیغ علیه نظام» به ۵ سال و هشت ماه زندان محکوم شد.

«به نام آنکه انسان را فکرت آموخت.

با درود فراوان خدمت مردم شریف، نجیب و صبور ایران عزیزتر از جانم.

روی سخنم این بار با حشمت‌الله حیات‌الغیب، مدیرکل سازمان زندان‌ها، است. چند هفته‌ای است که درد کمر و سیاتیک مرا زمین‌گیر کرده و به سختی راه می‌روم. قرص‌های تشنجم به نام دپاکین ۵۰۰ تمام شده است. با چندین بار مراجعه هیچ نتیجه‌ای حاصل نشد. اسپری آسم هم تمام شده و آن را نیز ندادند.

برای فیزیوتراپی می‌گویند هزینه درمان با زندانی است. انگار بنده آقازاده، امضا طلایی، یا جزو یقه‌سفیدها هستم!

🔸جناب حیات‌الغیب، شما دقیقاً کجایید؟ در کدام بخشنامه سازمان زندان‌ها آمده است که هزینه درمان با زندانی است؟ مگر سالانه بودجه دریافت نمی‌کنید؟ بودجه دریافتی صرف چه چیزهایی می‌شود که سازمانی به این بزرگی از دادن قرص‌های دپاکین و اسپری آسم عاجز است؟

چرا باید به خاطر سهل‌انگاری برخی افراد چند روز پیش در خواب تشنج کنم و زبانم را گاز بگیرم؟ جناب حیات‌الغیب، دقیقاً کجایید؟ آیا بازدیدهای شما از زندان‌ها خروجی مثبتی داشته است؟

رفتار و عملکرد شما و همکارانتان خلاف آن چیزی است که نشان می‌دهید. از این لحظه، هر اتفاقی برای من رخ دهد، بنده و خانواده‌ام شخص شما را مسئول می‌دانیم.

کوشان پیرزاده
زندان اوین، ۲۲ دی‌ماه ۲۵۸۴ شاهنشاهی»

#کوشان_پیرزاده
#خالد_پیرزاده
#صدا_باشیم
✅ @democracykhahanir

‍  🔴 باوری باقی است که می‌گوید انسانِ شرقی_غربی هموست که نیمه‌ی شرقی‌اش آزادگی و اصالتِ فرد است، و نیمه‌ی غربی‌اش آزادی (به معنای فرهنگ و تمدّن) و اصالتِ جمع، به گونه‌ای که در نهایت نه فرد، فدای راهِ منافعِ جمع می‌شود، و نه جمع در غایت فرد را در خود مضمحل می‌کند.

🔸آیا رسیدن به چنین طریقی میسّر است؟ و رسیدن به این پلّه‌ی اندیشگی در عمل نتیجه‌ی ایده‌الی هم خواهد داشت؟

🔸 نمی‌دانم سؤال را درست درک کرده‌ام یا نه. آنچه من چند سال پیش مطرح کردم تفاوت میانِ «آزادگی» و «آزادی» بود که اوّلی را بیشتر خاصّ انسانِ قدیمِ ایرانی، و دوّمی را خاصّ انسانِ جدیدِ غربی دانستم. منظور از «آزادگی» آزادیِ درون است، استغنا و گشایشِ نظر. انسانِ نمونه‌ی ایران در گذشته بر حسب عرفان و ادب می‌کوشید تا به این درجه برسد. امّا انسانِ غربی، رهایی را در آزادی می‌بیند، یعنی سازمان آزاد اجتماعی و سیاسی، که هر فرد از طریق رأی و بیانِ آزاد، مُهره‌ای از آن می‌شود.

🔸ما در گذشته آزادی سیاسی را نمی‌شناختیم، و کلمه‌ی آزادی در زبان فارسی، معنیِ «رهایی از قید» را می‌داد، چه قیدِ اسارت و چه قیدِ هوای نفس. من آرزو می‌کردم (گرچه این آرزویی بیش نبود) که فرهنگ و تمدّن ما در درجه‌ای قرار گیرد که بتوانیم «آزادگیِ فردی» را با «آزادی سیاسی» جمع کنیم.

✅ @democracykhahanir

نگهداری در دوران گذار، اصلاح در دوران تثبیت

✍رضارضائی ۱۴۰۳/۱۰/۲۳

آیا در #دوران_گذار، هرچه هست را باید نابود کرد؟

مقدمه: بر اساس شواهد و قرائن، نظام اداری به #فساد آلوده شده و سازمان نظامی دچار مشکل #نفوذ، #ریزش، #بی‌انگیزگی، #تبعیض، #تعارض_منافع و احساس جدایی از ملت شده است.
🔸 یکم: در دوران گذار از وضعیت موجود، که لازم است بدون خشونت انجام شود، برای تداوم گردش امور جاری کشور و پرهیز از بروز هرج و مرج در نظام دیوانی کشور باید با وجود مراتب مندرج در مقدمه ی پیش گفته، سامانه ی اداری کشور، اعم از کشوری و لشکری، را حفظ کرد.
🔸 دوم: رفع فساد، ناکارآمدی و... به شیوه‌ی سال ۵۷ یک خطای استراتژیک است و مردم باید اطمینان یابند که زندگی و آرامش آنها و تمامیت ارضی کشور پس از دوران گذار در امان خواهد ماند؛
🔸 سوم: هرگونه تأسیس، تغییر، اصلاح، انحلال و از این قبیل در امر نظام حکمرانی، براساس قانون اساسی بازنویسی شده و قوانین و مقررات تنظیمی ذیل آن خواهد بود؛
🔸چهارم: تصویری که برای فردای ایران توسط حامیان وضعیت موجود، مخالفان خارجی کشور، شکست‌خوردگان سیاسی داخلی و خارج نشین، روشنفکرنماهای گرفتار در تئوری‌ها و الگوهای شرقی و غربی می‌سازند، همه‌گی در جهت ناامیدسازی مردم هستند.

به اعتقاد این کنشگر مدنی:

1⃣ به نظر می‌رسد که یکی از وظایف اصلی گروه‌های مرجع فکری، این است که تصویری شفاف و روشن از آینده ارائه دهند که همانا بهبود وضعیت اقتصادی در سایه‌ی صلح پایدار، آبادانی در سایه‌ی استفاده‌ی بهینه از منابع و اصلاحات و دگرگونی‌های اساسی در سایه‌ی انقلاب در سیاست و فرهنگ است؛
2⃣ به نظر می‌رسد که نه تنها تاب‌آوری تمام شده بلکه خستگی عمومی از بلاتکلیفی نیز به اوج رسیده و خیزش آحاد جامعه ی جان به لب رسیده مان امری محتوم و غیرقابل پیشگیری شده است؛
3⃣ به نظر می‌رسد که اردوکشی حامیان نیز چاره‌ساز نیست؛
4⃣ به نظر می‌رسد که حاکمیت مثل قبل قادر نیست با درست کردن مسائل حاشیه‌ای مثل اخبار آتش‌سوزی در آمریکا، جمع‌آوری کمک برای مردم لبنان و فلسطین، سخنرانی‌های افشاگرانه‌ی فرماندهان قدیمی و جدید نظامی و حتی نمایش شهرک‌های موشکی نیز بر مشکلات فائق بیاید.

فراموش نمی‌کنیم که در انواع مشکلات ناشی از تحریم ها و دشمنان خارجی و بی‌کفایتی و ناکارآمدی حاکمیتی و فساد غوطه ور هستیم، ولی برای مقابله با انواع مشکلات ترکیبی نیز با همت جوانان آماده‌ایم و ملتی نیستیم که از پای در بیاییم.
نباید از یاد برد که ما مردمی هستیم که در طول تاریخ خود نشان داده ایم که در بزنگاه های تاریخی، که از مصادیق آن همین وضعیت جاری کشورمان است، از هیچگونه مبارزه و استقامت و سلحشوری در راه آن دریغ نورزیده ایم. این سرزمین گو آن که قهرمانان ملی شاخصی به خود دیده، لیکن در نهایت این فرد فرد جامعه بوده است که هر یک قهرمانی ملی بوده است. این قهرمانان گمنام تاریخ ساز بوده و این بار هم خواهد بود.
عقل جمعی قطعا" مرتکب اشتباه فردی نمی شود و قطعا" زمین را به سیاست بازان پشت هم انداز واگذار نمی کند و مسابقه را نمی بازد.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، متحد و شاد. برقرار باد صلح جهانی.

✅ @democracykhahanir