در اصل این دو مصرع تضادی میان آگاهی و جهل ایجاد می‌کنند.
"آن که دانست زبان بست": کسانی که حقیقت را می‌دانند یا از آگاهی برخوردارند، به دلایلی مثل بی ثمری سخن گفتن، سکوت می‌کنند.

“وان که می‌گفت ندانست": کسانی که سخن می‌گویند، غالباً از حقیقت بی‌خبرند و با ادعاهای بی‌اساس خود به آشفتگی و سردرگمی دامن می‌زنند.

تقریبا چیزی شبیه به فضای اجتماعی ما که در آن آگاهی سرکوب یا سانسور می‌شود و جهل به‌عنوان صدای غالب شنیده می‌شود.