به بهانه ۴۶ سالگی انقلاب اسلامی ۵۷
✍🏻 آذر منصوری
❇️سالگرد انقلاب اسلامی و گرامیداشت دهه فجر انقلاب بهانه ای است برای بازخوانی دلایل وقوع این رخداد بزرگ و‌آنچه در این بیش از چهار دهه پس از پیروزی انقلاب بر ایران گذشته است.
❇️چه آنها که مستقیما در این اتفاق نقش داشتند و چه آن ها که از دور نظاره گر بودند همه بر دلایلی اشتراک نظر دارند؛
سر ریز استبداد و خودکامگی، تحقیر ملت ایران، نشنیدن صدای اعتراض مردم و نصایح دلسوزان و مصلحان کشور برای انجام اصلاحات همه جانبه و مقاومت دربرابر پذیرش نقش مردم در مقدرات اساسی کشور، منجر به تغییر بنیادین ساختار قدرت، با انقلاب مردمی ۵۷ شد.
❇️این نه تنها مختص ایران بلکه قاعده مرسوم در تاریخ است و وقتی گوش شنوایی برای شنیدن اعتراضات و نادیده گرفتن خواست و مطالبات مردم نباشد، وقوع انقلاب و تغییر نظم مستقر به اشکال دیگر، امری اجتناب ناپذیر وناگزیر است.
❇️حال پس از ۴۶ سال باید دید در کدام نقطه ایستاده ایم. مردم ایران در ۱۲فروردین ۵۸با رای قاطع خود به نظامی رأی دادند که قرار بود در پرتو آن به استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی برسند.
❇️تأکید بنیانگذار جمهوری اسلامی مبنی بر اینکه «مردم ولی نعمت ما هستند»، «میزان رای ملت است» ، شما قیم مردم نیستید،و .. . همه به نوعی مؤید اصل بنیادی رضایتمندی مردم و توجه به خواست و‌مطالبات آنها و به بیان روشن تر صاحب حق بودم مردم، به عنوان شاقول و عامل اصلی بقای نظام پس از انقلاب ۵۷ بود.
❇️حال در ۴۶سالگی این انقلاب باید دید در تحقق اهداف انقلاب اسلامی در کدام نقطه ایستاده ایم؟ سؤالی که به دور ازتعصب و بستن چشم‌ها و‌گوش‌ها بر واقعیت‌های امروز ایران باید به آن پاسخ داد.
به بیان روشن‌تر به این سؤال پاسخ گوییم که آیا اهداف انقلاب مانند آزادی و استقلال، کرامت انسانی، رفاه و امنیت، جمهوری اسلامی ، توسعه همه جانبه و...تحقق یافته است؟
❇️در این ارزیابی‌ها آنچه مسلم است اینکه نه موفقیت‌ها قابل انکار است و نه نقدها و اشکالات قابل سرپوش گذاشتن و نادیده گرفتن.
❇️نگاهی واقع بینانه به جامعه ایران گویای شکاف رو به افزایش بین حاکمیت و جامعه امروز ایران است. واقعیتی که نشان می دهد انقلاب اسلامی با ضعف دستاورد ملموس برای شهروندان، به ویژه نسلی که هیچ خاطره ای از پیشا انقلاب و زمان وقوع آن ندارند، مواجه است.
❇️ادعایی گزاف نیست که ایران امروز یکی از عمیق ترین شکاف ها و گسست های بین حاکمیت و مردم را تجربه می کند و این در نوع خود یکی از اصلی ترین عواملی است که می تواند تهدید کننده امنیت ملی کشور باشد. تهدیدی که امید می رفت با برگزاری یک انتخابات رقابتی و افزایش مشارکت مردم در انتخابات از کشور دور شود. اما با همه تلاش جریان های سیاسی اعم از اصلاح طلب و اصولگرا مشارکت به سقف ۵۰ درصد نرسید و طبعا دولت چهاردهم برای افزایش امید و اعتماد در جامعه و کاهش گسست ها باید دستاورد ملموس داشته باشد.
این دستاوردها باید در دو سطح سیاست داخلی و سیاست خارجی آنقدر ملموس باشد که در میزان افزایش سرمایه اجتماعی خود را نشان دهد.
❇️با این صورت مسئله همه کسانی که به نوعی در این کشور مسئولیت دارند و تریبونهای رسمی کشور را در اختیار دارند، باید نگاهی به کارنامه دیروز و امروز خود داشته باشند و اجازه دهند که دیگران نیز با صدای بلند و بدون واهمه این کارنامه را نقد و ارزیابی کنند و بپذیرند که در چه مقاطعی با عملکرد خود موجب فاصله گرفتن مردم از حاکمیت و حذف صداهایی شده اند که اگر در زمان خود به درستی شنیده می شد، شاید این کارنامه پس از چهل و شش سال نمره های منفی کمتری داشت و بیشتر قابل دفاع بود.
❇️خاصه افراد و نهادهایی که با یکسویه نگری و‌حذف سرمایه های انسانی بر ناکارآمدی ساختار قدرت در کشور تأثیر مستقیم به جای گذاشته و می گذارند.
و چشم ها و گوش های خود را بر واقعیت های جامعه ایران بسته اند.
همچنان تاکید می کنم راه برون رفت از چالش ها و ابربحران های ایران امروز رجوع به ۱۵ پیشنهادی است که سیدمحمد خاتمی در بهمن ماه ۱۴۰۱ به حکمرانی پیشنهاد داد.
حرف های ما هنوز ناتمام...
تا نگاه می کنی:
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه باخبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی!
ناگهان
چقدر زود
دیر می شود!
یا حق
@azarmansouri
✍🏻 آذر منصوری
❇️سالگرد انقلاب اسلامی و گرامیداشت دهه فجر انقلاب بهانه ای است برای بازخوانی دلایل وقوع این رخداد بزرگ و‌آنچه در این بیش از چهار دهه پس از پیروزی انقلاب بر ایران گذشته است.
❇️چه آنها که مستقیما در این اتفاق نقش داشتند و چه آن ها که از دور نظاره گر بودند همه بر دلایلی اشتراک نظر دارند؛
سر ریز استبداد و خودکامگی، تحقیر ملت ایران، نشنیدن صدای اعتراض مردم و نصایح دلسوزان و مصلحان کشور برای انجام اصلاحات همه جانبه و مقاومت دربرابر پذیرش نقش مردم در مقدرات اساسی کشور، منجر به تغییر بنیادین ساختار قدرت، با انقلاب مردمی ۵۷ شد.
❇️این نه تنها مختص ایران بلکه قاعده مرسوم در تاریخ است و وقتی گوش شنوایی برای شنیدن اعتراضات و نادیده گرفتن خواست و مطالبات مردم نباشد، وقوع انقلاب و تغییر نظم مستقر به اشکال دیگر، امری اجتناب ناپذیر وناگزیر است.
❇️حال پس از ۴۶ سال باید دید در کدام نقطه ایستاده ایم. مردم ایران در ۱۲فروردین ۵۸با رای قاطع خود به نظامی رأی دادند که قرار بود در پرتو آن به استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی برسند.
❇️تأکید بنیانگذار جمهوری اسلامی مبنی بر اینکه «مردم ولی نعمت ما هستند»، «میزان رای ملت است» ، شما قیم مردم نیستید،و .. . همه به نوعی مؤید اصل بنیادی رضایتمندی مردم و توجه به خواست و‌مطالبات آنها و به بیان روشن تر صاحب حق بودم مردم، به عنوان شاقول و عامل اصلی بقای نظام پس از انقلاب ۵۷ بود.
❇️حال در ۴۶سالگی این انقلاب باید دید در تحقق اهداف انقلاب اسلامی در کدام نقطه ایستاده ایم؟ سؤالی که به دور ازتعصب و بستن چشم‌ها و‌گوش‌ها بر واقعیت‌های امروز ایران باید به آن پاسخ داد.
به بیان روشن‌تر به این سؤال پاسخ گوییم که آیا اهداف انقلاب مانند آزادی و استقلال، کرامت انسانی، رفاه و امنیت، جمهوری اسلامی ، توسعه همه جانبه و...تحقق یافته است؟
❇️در این ارزیابی‌ها آنچه مسلم است اینکه نه موفقیت‌ها قابل انکار است و نه نقدها و اشکالات قابل سرپوش گذاشتن و نادیده گرفتن.
❇️نگاهی واقع بینانه به جامعه ایران گویای شکاف رو به افزایش بین حاکمیت و جامعه امروز ایران است. واقعیتی که نشان می دهد انقلاب اسلامی با ضعف دستاورد ملموس برای شهروندان، به ویژه نسلی که هیچ خاطره ای از پیشا انقلاب و زمان وقوع آن ندارند، مواجه است.
❇️ادعایی گزاف نیست که ایران امروز یکی از عمیق ترین شکاف ها و گسست های بین حاکمیت و مردم را تجربه می کند و این در نوع خود یکی از اصلی ترین عواملی است که می تواند تهدید کننده امنیت ملی کشور باشد. تهدیدی که امید می رفت با برگزاری یک انتخابات رقابتی و افزایش مشارکت مردم در انتخابات از کشور دور شود. اما با همه تلاش جریان های سیاسی اعم از اصلاح طلب و اصولگرا مشارکت به سقف ۵۰ درصد نرسید و طبعا دولت چهاردهم برای افزایش امید و اعتماد در جامعه و کاهش گسست ها باید دستاورد ملموس داشته باشد.
این دستاوردها باید در دو سطح سیاست داخلی و سیاست خارجی آنقدر ملموس باشد که در میزان افزایش سرمایه اجتماعی خود را نشان دهد.
❇️با این صورت مسئله همه کسانی که به نوعی در این کشور مسئولیت دارند و تریبونهای رسمی کشور را در اختیار دارند، باید نگاهی به کارنامه دیروز و امروز خود داشته باشند و اجازه دهند که دیگران نیز با صدای بلند و بدون واهمه این کارنامه را نقد و ارزیابی کنند و بپذیرند که در چه مقاطعی با عملکرد خود موجب فاصله گرفتن مردم از حاکمیت و حذف صداهایی شده اند که اگر در زمان خود به درستی شنیده می شد، شاید این کارنامه پس از چهل و شش سال نمره های منفی کمتری داشت و بیشتر قابل دفاع بود.
❇️خاصه افراد و نهادهایی که با یکسویه نگری و‌حذف سرمایه های انسانی بر ناکارآمدی ساختار قدرت در کشور تأثیر مستقیم به جای گذاشته و می گذارند.
و چشم ها و گوش های خود را بر واقعیت های جامعه ایران بسته اند.
همچنان تاکید می کنم راه برون رفت از چالش ها و ابربحران های ایران امروز رجوع به ۱۵ پیشنهادی است که سیدمحمد خاتمی در بهمن ماه ۱۴۰۱ به حکمرانی پیشنهاد داد.
حرف های ما هنوز ناتمام...
تا نگاه می کنی:
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه باخبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی!
ناگهان
چقدر زود
دیر می شود!
یا حق
@azarmansouri