🔴مجلس به اسم یا به رسم؟
🔺اعتماد ۲۰ بهمن ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘حدود یک ماه پیش یک نماینده تندروی مجلس در اعتراض به عدم ابلاغ مصوبه عجیب پوشش زنان در مجلس فریاد زد که: ▪️«زور می‌زنیم طرح تو دستور بیاد بعد تصویب بشود اما بعد از تصویب باید زور بزنیم که ابلاغ شود؛ با این وضع اگر مجلس را تعطیل کنیم برق کمتر مصرف می‌شود. شمردم، ۴۵۰ نورافکن بالای سر نمایندگان روشن است.»▪️
🔘مشکل این بود که بجای فکر کردن و قانونگذاری عادلانه همسوی با خواست عمومی به اقرار خودشان برای هر مرحله از قانونگذاری «زور می‌زنند» در حالی که مجلس زورخانه نیست باید گفتگوی عالمانه کرد تا به نتیجه برسد. به همین دلیل زور زدن‌ها بود که اجرای مصوبه مزبور از حیث خلاف امنیت بودن متوقف شد. البته در مجموع پیشنهاد وی از این نظر که نتیجه مثبتی از این مجلس بیرون نمی‌آید پذیرفتنی و قابل دفاع بود.
🔘اکنون هم یک نماینده دیگر اصولگرایان پس از چند دوره نمایندگی به نتیجه جالبی رسیده است وی که با تغییر یک مصوبه مجلس در مجمع تشخیص مواجه شده، گفت: ▪️«مجلس تقریبا بی‌‌خاصیت شده است، به نظر من بود و نبود مجلس خیلی در این مملکت کار خاصی ندارد. ما باید شوراها را تقویت کنیم که تبدیل به پارلمان محلی شود، مجلس را هم حذف کنیم، مجمع تشخیص حالت سنا پیدا کند و سیاست گذاری انجام دهد. قانون اساسی بیاید مجلس را حذف کند. به نظرم این همه هزینه و دوندگی برای انتخاباتش که هر ۴ سال یک سال برگزار می‌شود بی‌فایده است. آن را حذف کنند هزینه کشور هم کمتر می‌شود. ساختار را بدهند به شورا، شورا را تقویت کنند، مجلس را حذف کنند، مجمع را هم بگذارند سنا کنند، من موافقم.»▪️
🔘ماجرای ضعف و ناکارآمدی مفرط مجلس در ایران دو علت به هم پیوسته دارد. اول به عدول از فلسفه مجلس و حکمرانی بر می‌گردد. فلسفه نهاد مجلس پذیرش تحقق رای و خواست غیر مشروط مردم است. در واقع حکومت باید بصورت غیرمشروط از اراده مردم منبعث شود. هر نوع شرط‌گذاشتن به نحوی که کم‌کم اکثریت قاطع مردم از میدان بیرون روند نافی این فلسفه است حتی اگر برخی از نامزدهای نمایندگی و انتخاب شدگان افراد صالح و کارآمدی باشند. گرچه بطور معمول چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد و محدودیت در انتخاب نماینده موجب انتخاب افراد ضعیف و ناکارآمد و غیررقابتی می‌شود که دنبال منافع فردی می‌روند. حکومت برای هدایت مردم نیست بلکه کارگزار مردم است. پس حق شرط‌گذاشتن برای اعمال حق حاکمیت مردم را ندارد و باید در ذیل مردم تعریف شود و نه در فوق آن.
https://telegra.ph/مجلس-به-اسم-یا-به-رسم-02-07
🔺اعتماد ۲۰ بهمن ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘حدود یک ماه پیش یک نماینده تندروی مجلس در اعتراض به عدم ابلاغ مصوبه عجیب پوشش زنان در مجلس فریاد زد که: ▪️«زور می‌زنیم طرح تو دستور بیاد بعد تصویب بشود اما بعد از تصویب باید زور بزنیم که ابلاغ شود؛ با این وضع اگر مجلس را تعطیل کنیم برق کمتر مصرف می‌شود. شمردم، ۴۵۰ نورافکن بالای سر نمایندگان روشن است.»▪️
🔘مشکل این بود که بجای فکر کردن و قانونگذاری عادلانه همسوی با خواست عمومی به اقرار خودشان برای هر مرحله از قانونگذاری «زور می‌زنند» در حالی که مجلس زورخانه نیست باید گفتگوی عالمانه کرد تا به نتیجه برسد. به همین دلیل زور زدن‌ها بود که اجرای مصوبه مزبور از حیث خلاف امنیت بودن متوقف شد. البته در مجموع پیشنهاد وی از این نظر که نتیجه مثبتی از این مجلس بیرون نمی‌آید پذیرفتنی و قابل دفاع بود.
🔘اکنون هم یک نماینده دیگر اصولگرایان پس از چند دوره نمایندگی به نتیجه جالبی رسیده است وی که با تغییر یک مصوبه مجلس در مجمع تشخیص مواجه شده، گفت: ▪️«مجلس تقریبا بی‌‌خاصیت شده است، به نظر من بود و نبود مجلس خیلی در این مملکت کار خاصی ندارد. ما باید شوراها را تقویت کنیم که تبدیل به پارلمان محلی شود، مجلس را هم حذف کنیم، مجمع تشخیص حالت سنا پیدا کند و سیاست گذاری انجام دهد. قانون اساسی بیاید مجلس را حذف کند. به نظرم این همه هزینه و دوندگی برای انتخاباتش که هر ۴ سال یک سال برگزار می‌شود بی‌فایده است. آن را حذف کنند هزینه کشور هم کمتر می‌شود. ساختار را بدهند به شورا، شورا را تقویت کنند، مجلس را حذف کنند، مجمع را هم بگذارند سنا کنند، من موافقم.»▪️
🔘ماجرای ضعف و ناکارآمدی مفرط مجلس در ایران دو علت به هم پیوسته دارد. اول به عدول از فلسفه مجلس و حکمرانی بر می‌گردد. فلسفه نهاد مجلس پذیرش تحقق رای و خواست غیر مشروط مردم است. در واقع حکومت باید بصورت غیرمشروط از اراده مردم منبعث شود. هر نوع شرط‌گذاشتن به نحوی که کم‌کم اکثریت قاطع مردم از میدان بیرون روند نافی این فلسفه است حتی اگر برخی از نامزدهای نمایندگی و انتخاب شدگان افراد صالح و کارآمدی باشند. گرچه بطور معمول چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد و محدودیت در انتخاب نماینده موجب انتخاب افراد ضعیف و ناکارآمد و غیررقابتی می‌شود که دنبال منافع فردی می‌روند. حکومت برای هدایت مردم نیست بلکه کارگزار مردم است. پس حق شرط‌گذاشتن برای اعمال حق حاکمیت مردم را ندارد و باید در ذیل مردم تعریف شود و نه در فوق آن.
https://telegra.ph/مجلس-به-اسم-یا-به-رسم-02-07