آینده (عباس عبدی)

🔴درباره احضارهای اخیر فعالان رسانه‌ای

🔺در گفتگو با هم‌میهن ۲۸ فروردین ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘اگر مساله شخصی نبود، راحت‌تر می‌توانستم صحبت کنم. بنده معتقدم مشکلی نسبت به شکایت از روزنامه‌نگاران و هر شخص دیگری وجود ندارد. روزنامه‌نگار باید آماده پاسخگویی درباره رفتارهای خود باشد. مشروط بر این که دستگاه‌های رسیدگی کننده بی‌طرفی خود را حفظ کنند و آن را در عمل نشان دهند. بی‌طرفی دستگاه‌ها، باعث اعتبار آن‌ها نزد جامعه و اعتماد به رسیدگی آنان به این مسائل است.

🔘فکر می‌کنم در خصوص این موضوع خاص بیش از حد حساسیت نشان دادند و عجله کردند. باید بر اساس شاخص‌های حقوقی صحبت کرد و مساله‌ای مثل «برهم زدن امنیت روانی جامعه» یک شاخص حقوقی نیست. این گونه اعلام جرم‌های کلی و کشدار کمکی به وضعیت فلاکت‌بار رسانه‌ای کشور نمی‌کند.

🔘در هر صورت، برداشت من این است که اتفاق خاصی نیفتاده است. این اعلام جرم مورد رسیدگی قرار می‌گیرد و به طور طبیعی علنی خواهد بود تا مردم و دیگر همکاران در جریان جزییات قرار گیرند. همان طور که ما باید یاد بگیریم چطور رفتار کنیم، دیگران از جمله مدعی‌العموم نیز باید بدانند که چگونه به مسائل واکنش نشان دهند.

🔘ضمن این که تاکید می‌کنم همه مسائل را نمی‌شود از طریق دادگاه حل کرد. این مسائل نیازمند گفتگو است. نمی‌دانم هدف از این اعلام جرم چه بود اما به این باور دارم که از طریق ممنوعیت و محدودیت برای نوشتن، نتیجه‌ای حاصل نخواهد شد و رسانه‌های مستقل هم مثل رسانه‌های رسمی بی‌اعتبار خواهند شد.

🔘هرچند ممکن است اشخاص حرف اشتباهی بزنند یا اشتباه بنویسند که امری طبیعی در حوزه اظهارنظر در عرصه عمومی است، ولی نحوه مواجهه با این موارد اهمیت تعیین کننده‌ای دارد.

🔴به انتظار آینده

🔺اعتماد ۱۸ فروردین ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘خوانندگان محترم می‌دانند که اغلب یادداشتهای بنده درباره موضوعات داخلی بویژه امور مهم سیاسی و اجتماعی است و در موضوعات خارجی کمتر می‌نویسم. از یک سو به این دلیل که اولویت ذهنی و تحلیلی بنده مسائل و مشکلات داخلی است و معتقدم تا این مسائل بسوی حل نروند مشکلات دیگر از جمله امور خارجی نیز حل نخواهند شد. از سوی دیگر به دلیل همین رویکردی که دارم، اطلاعات بنده در جزییات امور خارجی بجز موارد خاص در حدی نیست که بتوانم اظهار نظر کارشناسانه کنم، در نتیجه در مسایل خارجی اغلب در حد کلیات می‌نویسم.

🔘اکنون و با بحرانی شدن روابط خارجی و تنش نظامی میان ایران و اسرائیل، خوانندگان بحق انتظار طبیعی دارند که یادداشت‌ها پیرامون این مسأله باشد. پرداختن به موضوعات دیگر امری حاشیه‌ای و دور از انتظار است. زیرا این موضوع همه مسایل دیگر کشور را تحت شعاع خود قرار می‌دهد.

🔘بعلاوه نقد سیاستهای جاری در این موضوع نیز مناسب نیست. زیرا اطلاعات کافی در اختیار نداریم ضمن این که چه بسا مطالب انتقادی شنیده هم نشود و حتی سوءتعبیر شود. در نتیجه مناسب‌تر دانستم که تا اطلاع ثانوی و روزهای آینده و عادی شدن شرایط، نوشتن در موضوعات داخلی را متوقف می‌کنم و اگر توانستم در موضوع محوری و اصلی کشور یعنی تنش کنونی مطلبی بنویسم که به بهبود امور کمک کند دریغ نخواهم کرد.

🔘آرزومندم که ایران عزیز با درایت و هوشمندی دست‌اندرکاران از این بحران پیش‌رو با سربلندی و اقتدار خارج شود. همچنین امیدوارم که شرایط عمومی کشور خیلی زودتر از آنچه که فکر می‌کنیم از حیث خطر تنش نظامی، عادی شود و دوباره با نوشته‌های خود در خدمت مخاطبان عزیز باشم.