🔴پیام عبدالله اوجالان، رهبر حزب کارگران کردستان به فارسی:
"فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک"
حزب کارگران کردستان؛ در قرن بیستم، خشونت‌آمیزترین قرن تاریخ و در بستر جنگ‌های جهانی اول و دوم، سوسیالیسم واقع‌گرا و فضای جنگ سرد کە حاکم بر جهان بود و به‌ویژه در شرایط انکار واقعیت موجودیت کُردها و محدودیت‌های ناشی از ممنوعیت آزادی‌ها شکل گرفت.
از نظر نظریه، برنامه، استراتژی و تاکتیک، حزب کارگران کردستان به شدت تحت تأثیر واقعیت سیستم سوسیالیسم واقع‌گرای قرن قرار داشت. فروپاشی سوسیالیسم واقع‌گرا در دهه ۱۹۹۰ به دلایل داخلی و همچنین حل بحران انکار هویت در کشور و پیشرفت‌هایی که در زمینه آزادی بیان حاصل شد، باعث ایجاد فقر معنایی و تکرار مفرط در پ.ک.ک گردید. بنابراین، همانند دیگر نمونه‌های مشابه عمر خود را به پایان رسانده و انحلال آن ضروری شده است.
روابط ترک-کرد؛ ترک‌ها و کردها در طول بیش از هزار سال تاریخ مشترک خود، برای حفظ موجودیت خویش و مقاومت در برابر قدرت‌های هژمونیک، همواره بر اساس تمایل متقابل در یک اتحاد ناگزیر باقی مانده‌اند.
مدرنیته سرمایه‌داری طی ۲۰۰ سال گذشته این اتحاد را هدف اصلی خود برای تخریب قرار داده است. نیروهای متأثر از این روند با مبانی طبقاتی خود این هدف را پذیرفته‌اند. با تفاسیر تک‌بعدی جمهوری، این روند سرعت بیشتری گرفت. وظیفه اصلی امروز بازسازی این رابطه تاریخی که بسیار شکننده شده است، با روحیه برادری و بدون نادیده گرفتن باورهاست.
نیاز به جامعه دموکراتیک اجتناب‌ناپذیر است. حرکت انقلابی و تشدد پ.ک.ک که طولانی‌ترین و گسترده‌ترین حرکت در تاریخ جمهوری [ترکیه]بوده است، ناشی از بسته بودن کانال‌های سیاست دموکراتیک بوده است.
نتیجه اجتناب‌ناپذیر گرایش افراطی ملی‌گرایانه؛ راهکارهایی چون دولت ملی جداگانه، فدراسیون، خودمختاری اداری و راهکارهای فرهنگی نمی‌توانند پاسخگوی جامعه‌شناسی تاریخی جوامع باشند.
احترام به هویت‌ها، بیان آزادانه خودشان و سازمان‌دهی دموکراتیک آنها تنها با وجود جامعه دموکراتیک و فضای سیاسی ممکن است که هر گروه بتواند ساختارهای اجتماعی-اقتصادی و سیاسی مورد نظر خود را ایجاد کند.
قرن دوم جمهوری تنها زمانی می‌تواند با ثبات دائمی و برادرانه ادامه یابد که با دموکراسی مزین شود. برای جستجوها و تحقق سیستم‌های جدید هیچ راهی جز دموکراسی وجود ندارد. نمی‌تواند وجود داشته باشد. توافق دموکراتیک روش اساسی است.
زبان دوره صلح و جامعه دموکراتیک نیز باید مطابق با واقعیت توسعه یابد.
در این فضایی که با فراخوان آقای دولت باغچلی، اراده‌ای که توسط آقای رئیس جمهور مطرح شده و رویکرد مثبت سایر احزاب سیاسی نسبت به فراخوان مذکور شکل گرفته است، من فراخوان خلع سلاح را مطرح می‌کنم و مسئولیت تاریخی این فراخوان را می‌پذیرم.
همانند هر جامعه یا حزب مدرن دیگری که وجود آن به زور پایان نیافته باشد، برای ادغام داوطلبانه با دولت و جامعه کنگره خود را برگزار کنید و تصمیم بگیرید؛ همه گروه‌ها باید سلاح را کنار بگذارند و پ‌ک‌ک باید منحل شود.
به تمامی گروه‌هایی که به زندگی مشترک باور دارند و به فراخوان من بلە می‌گویندسلام می‌رسانم.
۲۵ فوریه ۲۰۲۵
عبدالله اوجالان
"فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک"
حزب کارگران کردستان؛ در قرن بیستم، خشونت‌آمیزترین قرن تاریخ و در بستر جنگ‌های جهانی اول و دوم، سوسیالیسم واقع‌گرا و فضای جنگ سرد کە حاکم بر جهان بود و به‌ویژه در شرایط انکار واقعیت موجودیت کُردها و محدودیت‌های ناشی از ممنوعیت آزادی‌ها شکل گرفت.
از نظر نظریه، برنامه، استراتژی و تاکتیک، حزب کارگران کردستان به شدت تحت تأثیر واقعیت سیستم سوسیالیسم واقع‌گرای قرن قرار داشت. فروپاشی سوسیالیسم واقع‌گرا در دهه ۱۹۹۰ به دلایل داخلی و همچنین حل بحران انکار هویت در کشور و پیشرفت‌هایی که در زمینه آزادی بیان حاصل شد، باعث ایجاد فقر معنایی و تکرار مفرط در پ.ک.ک گردید. بنابراین، همانند دیگر نمونه‌های مشابه عمر خود را به پایان رسانده و انحلال آن ضروری شده است.
روابط ترک-کرد؛ ترک‌ها و کردها در طول بیش از هزار سال تاریخ مشترک خود، برای حفظ موجودیت خویش و مقاومت در برابر قدرت‌های هژمونیک، همواره بر اساس تمایل متقابل در یک اتحاد ناگزیر باقی مانده‌اند.
مدرنیته سرمایه‌داری طی ۲۰۰ سال گذشته این اتحاد را هدف اصلی خود برای تخریب قرار داده است. نیروهای متأثر از این روند با مبانی طبقاتی خود این هدف را پذیرفته‌اند. با تفاسیر تک‌بعدی جمهوری، این روند سرعت بیشتری گرفت. وظیفه اصلی امروز بازسازی این رابطه تاریخی که بسیار شکننده شده است، با روحیه برادری و بدون نادیده گرفتن باورهاست.
نیاز به جامعه دموکراتیک اجتناب‌ناپذیر است. حرکت انقلابی و تشدد پ.ک.ک که طولانی‌ترین و گسترده‌ترین حرکت در تاریخ جمهوری [ترکیه]بوده است، ناشی از بسته بودن کانال‌های سیاست دموکراتیک بوده است.
نتیجه اجتناب‌ناپذیر گرایش افراطی ملی‌گرایانه؛ راهکارهایی چون دولت ملی جداگانه، فدراسیون، خودمختاری اداری و راهکارهای فرهنگی نمی‌توانند پاسخگوی جامعه‌شناسی تاریخی جوامع باشند.
احترام به هویت‌ها، بیان آزادانه خودشان و سازمان‌دهی دموکراتیک آنها تنها با وجود جامعه دموکراتیک و فضای سیاسی ممکن است که هر گروه بتواند ساختارهای اجتماعی-اقتصادی و سیاسی مورد نظر خود را ایجاد کند.
قرن دوم جمهوری تنها زمانی می‌تواند با ثبات دائمی و برادرانه ادامه یابد که با دموکراسی مزین شود. برای جستجوها و تحقق سیستم‌های جدید هیچ راهی جز دموکراسی وجود ندارد. نمی‌تواند وجود داشته باشد. توافق دموکراتیک روش اساسی است.
زبان دوره صلح و جامعه دموکراتیک نیز باید مطابق با واقعیت توسعه یابد.
در این فضایی که با فراخوان آقای دولت باغچلی، اراده‌ای که توسط آقای رئیس جمهور مطرح شده و رویکرد مثبت سایر احزاب سیاسی نسبت به فراخوان مذکور شکل گرفته است، من فراخوان خلع سلاح را مطرح می‌کنم و مسئولیت تاریخی این فراخوان را می‌پذیرم.
همانند هر جامعه یا حزب مدرن دیگری که وجود آن به زور پایان نیافته باشد، برای ادغام داوطلبانه با دولت و جامعه کنگره خود را برگزار کنید و تصمیم بگیرید؛ همه گروه‌ها باید سلاح را کنار بگذارند و پ‌ک‌ک باید منحل شود.
به تمامی گروه‌هایی که به زندگی مشترک باور دارند و به فراخوان من بلە می‌گویندسلام می‌رسانم.
۲۵ فوریه ۲۰۲۵
عبدالله اوجالان