ادبیات، عشق و تمنا و رابطه‌ى جنسی را عرصه‌ای برای آفرينش هنری کرده است.
در غیاب ادبیات، اروتیسم وجود نمیداشت. عشق و لذت و سرخوشی بی‌مایه میشد و از ظرافت و ژرفا و از آن گرمی و شوری که حاصل خيال‌پردازی ادبی است بی‌بهره می ماند.
به راستی گزافه نیست اگر بگوییم آن زوجی که آثار گارسیلاسو، پترارک، گونگورا یا بودلر را خوانده اند، درقیاس با آدمهای بی‌سوادی که سریالهای بی مایهٔ تلویزیونی آنان را بدل به موجوداتی ابله کرده، قدر لذت را بیشتر میدانند و بیشتر لذت می‌برند.
در دنیایی بی‌سواد و بی بهره از ادبیات، عشق و تمنا چیزی متفاوت با آنچه مایه‌ی ارضای حیوانات میشود نخواهد بود و هرگز نمیتواند از حد ارضای غرایز بدوی فراتر برود.

چرا ادبیات
#ماریو_بارگاس_یوسا
مترجم: عبدالله کوثری


@NazariyehAdabi