⭕️
فناوری فضایی؛ صنعت یا بازیچه؟⭕️دی ماه سال گذشته بود که
رئیس سازمان فضایی در مصاحبه‌ای درباره پرتاب‌های فضایی آینده، برنامه ایران برای پرتاب ماهواره‌های سنجشی پارس-۲، پارس-۳، طلوع-۳ و ظفر-۲ را اعلام کرد که از این بین، بنا بود تا ماهواره پارس-۲ در صورت آمادگی پرتابگر و سایت پرتاب داخلی،توسط ایران پرتاب شود و در غیر آن صورت، پرتاب آن با استفاده از پرتابگر خارجی انجام گیرد؛ همچنین بنا بود تا پرتاب دو ماهواره طلوع-۳ و ظفر-۲ نیز در بهار سال جاری توسط پرتابگر خارجی انجام شود.
⭕️علاوه‌بر موارد بیان شده، ماهواره ناوک به عنوان یک ماهواره مکعبی با وزن ۴۰ کیلوگرم و با وظیفه برقراری ارتباط مخابراتی سالم در ارتفاع بالا،در دی ماه سال ۱۴۰۳ در کنار دو
ماهواره پارس-۱ (ماهواره‌ای که در اسفند ۱۴۰۲ توسط سایوز پرتاب شده بود!) و پارس-۲ برای اولین بار رونمایی شد و پس از آن نیز پرتاب آن با استفاده از ماهواره‌بر سیمرغ بهینه، بدون انتشار هیچ خبر تکمیلی در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت.
⭕️در بهمن سال گذشته نیز
وزیر دفاع پس از بازدید از نمایشگاه دستاوردهای فضایی وزارت دفاع اعلام کرد در بهمن ۱۴۰۳ دو پرتاب فضایی توسط ایران انجام خواهد شد.این اظهارات نشان میدهد ایران در سال ۱۴۰۳ حداقل دو پرتاب و در ماه‌های ابتدایی سال ۱۴۰۴ حداقل یک پرتاب داخلی برنامه‌ریزی‌شده داشته که در این بین،
تنها یک پرتاب ماهواره‌بر سیمرغ بهینه در بهمن ماه سال گذشته انجام شد که آن نیز با نتیجه ناموفق به پایان رسید.
⭕️ایران در حال حاضر علاوه‌بر در دستور کار داشتن ساخت ماهواره‌های سنجشی، مخابراتی و تصویربرداری سار،تلاش دارد تا با توسعه ماهواره‌بر سیمرغ در نسخه بهینه و توسعه ماهواره‌بر سریر بر اساس تجربیات حاصل از توسعه سیمرغ و با به کارگیری بلوک‌های انتقال مداری که اکنون در مرحله توسعه قرار دارد،به مدارهای بالاتر دست یابد. گام بعدی ایران برای حرکت به سمت مدار GTO، توسعه پایگاه فضایی چابهار است تا با بهره‌گیری از موقعیت جغرافیایی چابهار و نزدیکی به خط استوا،ماهواره‌بر بتواند با صرف انرژی کمتر به مدار هدف دست یابد.
⭕️با عبور از بهمن ۱۴۰۳ و سکوت خبری درباره تنها پرتاب انجام شده توسط ماهواره‌بر سیمرغ بهینه،تاکنون هیچ پرتاب فضایی اعلام‌شده‌ای توسط ایران انجام نگرفته است. روند توسعه پایگاه فضایی چابهار که چندین سال با توقف مواجه شده بود و طی سالیان اخیر فعالیت‌هایی برای ساخت و توسعه آن انجام گرفته بود نیز در سکوت خبری قرار گرفته و اطلاعاتی درباره آخرین وضعیت این پایگاه و روند ساخت آن منتشر نشده است.
⭕️با در کنار هم قرار گرفتن این موارد و عدم مشاهده تغییر و تحول محسوس در پایگاه فضایی چابهار براساس تصاویر ماهواره‌ای تجاری با رزولوشن پایین(برای نتیجه‌گیری قطعی در این‌باره تصاویر ماهواره‌ای با رزولوشن بالا نیاز است) اکنون دو سوال اساسی در رابطه با مسیر صنعت فضایی کشور قابل طرح است:
⭕️
آیا وقفه ایجاد شده در روند ساخت،توسعه و پرتاب ماهواره‌برهای ایران منشأ فنی دارد و پس از برطرف شدن مسائل فنی دوباره شاهد انجام پرتاب‌ها خواهیم بود؟
⭕️یا وقفه ایجاد شده در صنعت فضایی کشور مشابه اقداماتی است که در ابتدا و اواسط دهه ۹۰ شمسی صورت گرفت ؟وقفه‌ای که در زمان انجام مذاکرات هسته‌ای به وقوع پیوست و صنعت فضایی را قربانی جلب رضایت کشورهای اروپایی و آمریکا کرد؛ جلب رضایتی که ناکام ماند.⭕️موضوع مهم در توسعه صنعت فضایی که بارها به آن تأکید شده،
انجام پرتاب‌های فضایی مستمر به منظور پیدا کردن مشکلات،رفع عیوب فنی و افزایش نرخ اطمینان‌پذیری پرتابگر و تثبیت تکنولوژی آن است، موضوعی که با بازیچه قرار گرفتن صنعت فضایی در روند مذاکرات برجام در دهه ۹۰، با اخلال جدی مواجه شد و در نهایت سبب تأخیر در روند توسعه پرتابگرهای فضایی ایران شد؛
مسئله‌ای که باعث شد تا ماهواره‌بر سیمرغ پس از رونمایی در سال ۱۳۸۸ و اولین پرتاب در سال ۱۳۹۵، تاکنون به علت بروز مشکلات مختلف در پرتاب‌های خود، به مرحله تثبیت تکنولوژی نرسد؛ ماهواره‌بری که بناست تا بر اساس نقشه راه صنایع هوافضای وزارت دفاع، سنگ بنای توسعه ماهواره‌برهای خانواده سریر نیز باشد!⭕️به این ترتیب اگر توقف ایجاد شده در توسعه برنامه فضایی کشور ناشی از مشکلات فنی نبوده و این وقفه به دلیل مسائل سیاسی و مذاکرات هسته‌ای در حال انجام ایجاد شده باشد،باز هم صنعت فضایی و چرخه توسعه آن به‌عنوان بازیچه مورد استفاده قرار گرفته است.
در این شرایط باید اشاره کرد در وضعیتی که فناوری فضایی در جهان و حتی در کشورهای همسایه با سرعت بالایی در حال توسعه است، با وجود توقف‌های ایجاد شده در صنعت فضایی، حتی تثبیت فناوری ماهواره‌بر سیمرغ(که از نظر تکنولوژی متعلق به دهه ۸۰ میلادی و ماقبل آن است)نیز در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد!⭕️
Projectmeshkat⭕️
Meshkatplus⭕️
Projectmeshkat⭕️
@Projectmeshkat
