خانه سیاه است
دل هایمان سرد
در وجودمان رخنه کرد نشد
که نشد برای فردا بدون ترس آرزو خواست
آرزو خواست که آزاده باشد
اما برای آزاده صدای بلند خنده اش شایسته نبود
شایسته برای لحظه هایش شادی نکرد
شادی از غم تنهای ممتد بی پناه شد
پناه برای گریه هایش به مهتاب نگاه کرد
مهتاب برای دختر بودنش از غمش دریا شد
دریا دل به نسیم بهاران سپرد
گفت هر چه باشد
قدرت در وجود تار مویم هست
که اینگونه شد
قلبی برای سرزمینم تپنده شد....
#ماهور_زائرمیری
@shooberttxt
https://www.instagram.com/mahour_zaermiri