توییتر ممنوعه

خبرنگار از شاه می‌پرسه چندبار بهت سوقصد شده و واکنشت چی بود؟ شاه می‌گه در مواردی که موضوع فقط آسیب به خود من باشه، همیشه بخشیدم و خواهم بخشید، ولی وقتی پای آسیب به ایران درمیان باشه، نه نمی‌گذرم.
تار و پود این آدم فقط وطن‌پرستی و ایران‌دوستی بوده

🔗 زندانی ۱۱ (@PrisonerN11)

@TwitterMeligarayan

بعد به اردشیر زاهدی تلفن شد و او خیلی سریع با مراکش تماس گرفته بود و پادشاه مراکش، وزیر دربار خودش را به اسوان فرستاد و اعليحضرت را دعوت کرد که به مراکش بروند.
در آن شرایط آشفته و عصبی،خودمان را در برابر یک #توطئه یا #فریب بزرگ میدیدیم، واقعا نمیدانستیم که چه کنیم؟هیچیک از دولتمردان آمریکا دیگر به تلفن هایم پاسخی نمی دادند.ما با مختصری لباس و وسایل سفر کوتاه از ایران آمده بودیم و هیچ آمادگی برای تحمل این شرایط نامنتظره را نداشتیم
طرز صحبت کردن اعلیحضرت هم حتی عوض شده بود و دیگر وقار سابق را نداشتند.
میرفطروس[مصاحبه گر]- در تدارک سفر به آمریکا بعد از ملاقات سولیوان با شاه و دادن برنامه دقیق سفر، آیا خودتان هیچ حسی نداشتید که این سفر ممکن است سفر آخرتان باشد؟
- الان اگر بخواهم کوتاه جواب بدهم، نه! اصلا من خيال می کردم که حكما و حتما برمی گردیم. می رویم و برمی گردیم. شاید برای اینکه من در تمامت روز در تشریفات بودم و تظاهرات و شلوغی ها را فقط از طریق رادیو - تلویزیون میدیدم و میشنیدم
به همین جهت تصمیم اعليحضرت برای سفر به آمریکا و مذاکره با کارتر را بسیار پسندیدم... من معتقد بودم که ریشه این تحریکات، از خارج است.
این مسئله «بی بی سی» است. این مسئله مسئولان دفتر ایران در وزارت امور خارجه آمریکاست، بنابراین، اعليحضرت بهتر دیدند که خودشان بروند و این قضیه را حل کنند و من فکر می کردم که چون حرف های اعليحضرت منطقی است و انقلابی که می خواست توازن خاورمیانه را بهم بریزد،
با رفتن شاه به آمریکا راه حلی پیدا می شود تا نه تنها ما، بلکه حتی خود غربی ها هم از این آش زهرآلودی که داشتند می پختند، صرف نظر کنند.
اگر من حتی یک ثانیه
فکر می کردم که می رویم و برنمیگردیم، من اینجوری که خانه و زندگی و آثار عتیقه و ملک و املاكم را ول نمی کردم. من فقط با یک چمدان بیرون آمدم، فقط با یک چمدان. روز ۱۴ ژانویه ۱۹۷۹، یعنی دو روز قبل از اینکه با اعليحضرت بیرون بیائیم
به زنم گفتم: خانم! من که بر می گردم، شما اگر الآن اسباب و اثاثیه را جمع کنید، من از این مستخدمین خجالت می کشم که خواهند گفت: «آقا دارد فرار می کند!» من می روم و بر می گردم!
🔸- ولی چرا اینهمه شتاب رفتن؟ چرا روز ۱۹ ژانویه و نه مثلا در ۲۰ ژانویه؟ هواپیمای شاه که در اختیار اعليحضرت بود، سولیوان می گوید که: «هی به ساعتم نگاه می کردم تا شاه هرچه زودتر ایران را ترک کند!»
-سئوال خیلی خوبی است! اولا سخن سولیوان، بسیار مهمل و دروغ است! ثانيا به علت اعتصابات من هرچه سعی کردم که با مصر تماس بگیرم ممکن نشد.ما قرار بود اول به اسوان برویم،چون کارتر از اعليحضرت خواهش کرده بود که در سر راه آمریکا،این جمله را مخصوصا تکرار می کنم،نگفت راست بیائید به آمریکا
کارتر گفت: در سر راه آمدن به آمریکا، یعنی سفر آمریکا هم در برنامه هست، یعنی اینکه شما اول بروید آسوان و ببینید مذاکرات صلح اعراب و اسرائیل در چه حالیست؟ و در آنجا با جرالد فورد (رئیس جمهور آمریکا بعد از نیکسون) و آقای سادات مذاکرات مربوط به صلح «کمپ دیوید» را دنبال کنید...
کارتر از اعليحضرت خواسته بود که به آسوان بروند و مذاکرات بين مصر و اسرائیل را دنبال کند... اما الآن که جریان گذشته و تمام شده، بنده می بینم این فقط یک #دام و #فریب بزرگ بود. به غیر از اینکه یک کسی را بخواهند بکشند به جائی که بعدا در جای دیگر راهش ندهند!
این نقشه آقای کارتر و شرکای او بود که چطور اعليحضرت را از ایران بیرون بکشند و بعد، خمینی را به ایران بفرستند. این بهترین راه بود...
🔸- با توجه به شرایط داخلی و بین المللی، شما فکر میکردید که سفر شاه به آمریکا باعث آرامش و ثبات داخلی میشد؟
- شلوغی های ایران، بیشتر منشا خارجی داشت. از خمینی در آن زمان، اصلا خبری نبود و حتی در سال ۱۳۵۵ او خواستار بازگشت محترمانه به ایران و رفتن بی سر و صدا به قم شده بود
https://t.me/TwitterMeligarayan/61038

@TwitterMeligarayan

شاه رفت،ایران رفت
علل خروج شاه از ایران در دیماه ۱۳۵۷

بیست و ششم دی ماه مصادف است با خروج شاهنشاه آریامهر از ایران و پس از آن ایران وارد وحشت بزرگ شد و تمام دستاوردهای ایرانیان به دست مرتجعین سرخ و سیاه به نابودی رسید.
#رشته_توئیت
در مورد اینکه علل خروج شاهنشاه از ایران چه بود صحبت های بسیاری شده است.در این نوشتار دلیل خروج شاهنشاه از ایران را به نقل از امیراصلان افشار[آخرین رئیس اداره کل تشریفات دربار] که تا واپسین لحظات زندگی اعلئحضرت در کنار ایشان بودند را مرور میکنیم.
همانطور که عرض کردم، اعليحضرت معتقد بودند که: سولیوان[اخرین سفیر امریکا در ایران و از حامیان خمینی] سونیت دارد و گزارش درستی از اوضاع ایران به کاخ سفید و مقامات وزارت امور خارجه آمریکا ارائه نمی دهد.
بنابراین لازم است که خودم به آمریکا بروم و با کارتر و مقامات وزارت امور خارجه آمریکا ملاقات کنم و به آنها بگویم که اقدامات شما در بی ثبات کردن ایران نه فقط برای ما بلکه برای تمام منطقه فاجعه بار خواهد بود.در زمان کندی هم که حکومت اعلیحضرت مورد انتقاد شدید دموکرات های آمریکا بود
شاه با سفر به آمریکا و گفتگو با دولتمردان آن کشور، کندی و مشاوران سیاسی او را قانع کردند که مسائل ایران، آنچنان که برخی از مخالفان و خصوصا رهبران کنفدراسیون دانشجویان ایرانی[گروهی ضدایرانی و از حامیان ملی مذهبی ها،نهضت آزادی،کمونیست ها و خمینی] می گویند، نیست.
با چنان سابقه ای و با این هدف، سولیوان طی ملاقاتی با اعليحضرت، موافقت دولت آمریکا را برای سفر اعليحضرت اعلام کرد و تأکید کرد: هواپیمای اعليحضرت در فرودگاه آندروزه نزدیک واشنگتن، به زمین خواهد نشست و از آنجا با هلی کوپتر به منزل دوست نزدیکتان «والتر آننبرگ» خواهید رفت.
با این مقدمات اعلیحضرت از سفر به آمریکا راضی و خوشحال بودند و به من فرمودند: «در اینصورت من ۲-۳ ماه در سفر خواهم بود، هدایایی تهیه کنید تا به میزبان های خودمان بدهیم».
در تدارک سفر و تهیه هدایا بودم که اعليحضرت به من فرمودند: «کارتر پیشنهاد کرده، بهتر است که در سر راه آمریکا، دو سه روز هم به اسوان (مصر) برویم و در آنجا با انور سادات و جرالد فورد (رئیس جمهور سابق آمریکا) درباره قرارداد «کمپ دیوید» ملاقات و مذاکره کنیم...»
گفتنیست که در برقراری صلح بين مصر و اسرائیل،اعليحضرت نقش بسیار مؤثری داشتند و انور سادات در
مسافرتهای غیررسمی و محرمانه به ایران (که غالبا من به استقبالشان به فرودگاه میرفتم و ایشان در کاخ خصوصی والاحضرت شهناز در سعدآباد با شاه ملاقات می کردند)
اعلیحضرت به آقای سادات می فرمودند:
«مصلحت مصر در اینست که با اسرائیل صلح کنید، چون بیشتر خطرات و ضررها، متوجه شما و ملت مصر است و سایر کشورهای عربی فقط رجز می خوانند و دم از جنگ میزنند». انور سادات همیشه از این دوستی و حمایت اعلیحضرت نسبت به مردم مصر، ابراز امتنان می کردند و می گفتند:
مصر هرگز یاری های اعليحضرت را در جنگ ۱۹۷۳ فراموش نخواهد کرد.بهمین جهت مسافرت به اسوان برای مذاکره با سادات را پذیرفتند.
با این مقدمات، اعليحضرت و شهبانو و همراهان به اسوان رفتند و در فرودگاه «اسوان» از طرف سادات و همسرش با تشریفات و احترامات بسیار، مورد استقبال رسمی قرار گرفتند
پس از ۳ روز، اعليحضرت به من فرمودند: «مذاکرات ما تمام شده و سادات هم باید به یک سفر رسمی به سودان بروند، شما با سفیر آمریکا در قاهره تماس بگیرید و بپرسید که در چه روز و چه ساعتی ما وارد آمریکا می شویم». در لحظه، با سفیر آمریکا در قاهره تماس گرفتم و ایشان گفتند:
با واشنگتن تماس خواهم گرفت و روز بعد، به من تلفن کرد و گفت: 👈«متأسفانه مقامات آمریکایی در حال حاضر، مسافرت اعليحضرت را به آمریکا صلاح نمی دانند»!👉
قبل از تلفن سفیر آمریکا، باخبر شده بودم که آقای اردشیر زاهدی را هم احضار کرده اند و این هنگامی بود که آقای بختیار
نخست وزیر بودند. وقتی خبر احضار زاهدی را به اعليحضرت دادم، فرمودند: «میرفندرسکی، بالاخره نیش خودش را زد!»[...]
بدین ترتیب: با یک فریب بزرگ، اعليحضرت را از ایران خارج کردند و بعد، مانع سفر اعليحضرت به آمریکا شدند. با بیم و نگرانی، وقتی پیام سفیر آمریکا در قاهره را به عرض اعليحضرت رساندم، با ناراحتی و حیرت فرمودند:
«اینها با پدر من هم همین کار را کردند. پدرم مایل بود که در هند و نزدیک ایران باشد و این وعده را هم داده بودند، ولی در بمبئی انگلیسی ها اجازه ندادند که پدرم حتی از کشتی پیاده شود و از آنجا، او را به جزیره موریس بردند... من اشتباه کردم که به اینها اعتماد کردم و به آسوان آمدم!»

@TwitterMeligarayan