آموزشکده توانا

زیمبابوه، کشوری در جنوب افریقا، مجازات اعدام را لغو کرد.
به نوشته روزنامه لیبراسیون، روز سه‌‌شنبه رئیس‌جمهور زیمبابوه امرسون منانگاگوا، قانونی را ابلاغ کرد که مجازات حدود ۶۰ محکوم به اعدام را به حبس تبدیل می‌کند، به این ترتیب رئیس‌جمهور رسما اعلام کرد مجازات اعدام در این کشور آفریقایی لغو شده است.
امرسون منانگاگوا، رئیس جمهوری زیمبابوه، از دیرباز منتقد مجازات اعدام بوده و در دهه ۶۰ میلادی به دلیل فعالیت‌های سیاسی به اعدام محکوم شده بود. حکم او البته به ۱۰ سال زندان تخفیف یافته بود.
در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی امروز چهارشنبه ۱۲ دی‌ماه،
۳ زندانی در زندان بندرعباس اعدام شدند
یک زندانی در زندان ملایر اعدام شد
روز گذشته
یک زندانی در زندان دزفول اعدام شد

و ....
در سال ۲۰۲۴ دست‌کم ۸۸۳ زندانی در ایران اعدام شده‌اند.

مخالفت با اعدام به معنای مخالفت با مجازات مجرمان نیست. در واقع اعدام مجازات هیچ جرمی نیست. یادآور می‌شویم
ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، بالاترین نرخ اعدام نسبت به جمعیت در جهان را دارد.


#نه_به_جمهوری_اسلامی
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_اعدام
@Tavaana_TavaanaTech

غزل مرزبان، نوکیش مسیحی، به ۶ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد.

این شهروند مسیحی محبوس در زندان اوین، علاوه بر این به عنوان مجازات تکمیلی به ۵ سال ممنوعیت استفاده از تلفن هوشمند هم محکوم شده است.

به گزارش «دادبان» شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، غزل مرزبان را به اتهام «تبلیغ علیه نظام و عدم رعایت حجاب شرعی در انظار عمومی» به ۶ ماه حبس، ۷۴ ضربه شلاق و ۵ سال ممنوعیت از استفاده از تلفن هوشمند محکوم کرده است.

غزل مرزبان، ۱۵ آبان‌ماه سال جاری، ۱۴۰۳، توسط ماموران کلانتری گیشا بازداشت شد، سپس به پلیس امنیت تهران منتقل شد. «دادبان» به نقل از یک فرد مطلع می‌نویسد: «دلیل بازداشت این شهروند نوکیش مسیحی، مخالفت او با «جنگ‌افروزی و جنگ با اسرائیل» بوده است.»

امروز اولین روز سال نوی میلادی ست در حالی‌که مسیحیان و غیرمسیحیان در تمام دنیا مشغول برگزاری جشن و پایکوبی هستند جمهوری اسلامی یک انسان را یک نوکیش مسیحی را به حبس شلاق و مجازات دیگر محکوم می‌کند.
امروز اولین روز سال نوی میلادی است به یاد بیاوریم عزیزانی را که به بهانه باورداشتن به آئین مسیحیت، شکنجه شدند به قتل رسیدند به حبس محکوم شدند یا از حقوق شهروندی محروم شدند.
دلیل شما برای گفتن نه به جمهوری اسلامی چیست؟

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#غزل_مرزبان
@Tavaana_TavaanaTech

دکتر مصطفی مهرآئین، جامعه‌شناس، در متنی خطاب به صادق زیباکلام می‌نویسد:
این روزها آقای دکتر زیباکلام سخت در پی تشریح و توضیح این مسئله است که افراد مدعی تغییر رژیم فقط به دنبال لایک در فضای مجازی و محبوبیت و هورا کشیدن مردم پر از بغض و کینه هستند و هیچ برنامه‌ای برای عبور از جمهوری اسلامی ندارند و من هم وارد بازی براندازی نمی‌شوم و با وجود همه مشکلات کشور سعی در گشودن همین بن‌بست دارم.

در پاسخ:

۱. نقد بن‌بست:
«جناب دکتر زیبا کلام عزیز، صرف تصویر وضعیت موجود به مثابه یک بن‌بست به معنای آن است که ما با سیاست روبرو نیستیم که بخواهیم آن را تغییر دهیم. ما با درب زندانی روبروییم که باید آن را بشکنیم.» او اتهام «جمع کردن لایک» به فعالان را «اوج بی‌اخلاقی و بی‌سوادی یک انسان دانشگاهی» می‌داند و تأکید می‌کند: «اگر خودتان گرفتار این مشکل هستید، همه فعالان مدنی و سیاسی را همچون خود تصویر نکنید.» او مفهوم «دیده شدن» را چنین توضیح می‌دهد: «دیده می‌شوم، پس نابود می‌کنم؛ چون دیده شدن توسط مردم به من مشروعیت نابود کردن می‌دهد. این توضیح ساده اصل ولایت است.»


۲. جامعه به مثابه زندان:
«سال‌هاست جامعه تبدیل به زندان و نظام سیاسی تبدیل به یک زندان‌بان و شکنجه‌گر شده است. شرایط زندگی در این جامعه چیزی جز زیستن در یک زندان نیست.» مهرآیین می‌افزاید: «نیازی نیست کسی نظریه تغییر رژیم بدهد. ما از قبل با تغییر رژیم روبرو هستیم، چون رژیم تبدیل به زندان‌بان شده است و ما زندانیان آن هستیم.» او با انتقاد از اصلاح‌طلبان می‌گوید: «اینکه تعدادی تواب سیاسی اکنون به قدرت رسیده‌اند و به زندان‌سازی کشور مشروعیت بخشیده‌اند... را حکومت می‌دانید؟»


۳. بازگشت به حکمت سیاست:
«به زبان دکتر حسین بشیریه به حکمت دیرین سیاست برگردید که همانا بهزیستی اخلاقی، اقتصادی و تدبیر امور مردم است.» مهرآیین تأکید می‌کند: «جمهوری اسلامی تمام شده و این جامعه به زبان آن فیلسوف نیاز به خروج از سیاهی جنگل و دیدن دشت صاف، فضای آزاد و تابیدن نور دارد.»



او در پایان، به زیباکلام توصیه می‌کند:
«این جامعه دیگر این زندان را نمی‌خواهد... اگر نمی‌توانید این را بگویید، بهتر است به زبان ویتگنشتاین در مورد چیزی که نمی‌توانیم سخن بگوییم، سکوت کنیم.»

برای مطالعه متن کامل: کانال مصطفی مهرآیین

https://t.me/mostafamehraeen/1763

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

تندیس‌های حاشیه‌ساز!

در روزهای گذشته جمهوری اسلامی کنگره شعر «طریق‌القدس» را برگزار کرد! این مراسم به مناسبت پنجمین سالگرد مرگ قاسم سلیمانی برگزار شده بود.
در این مراسم به برگزیدگان تندیسی اهدا شد شکل ظاهری و کج‌سلیقگی در ساخت این تندیس مورد توجه کاربران قرار گرفته است.
برگزاری چنین مراسمی با صرف هزینه‌های گزاف و علاوه بر آن ساخت تندیس‌هایی که هیچ مناسبتی با هنر ندارد فقط از عهده جمهوری اسلامی بر می‌آید!

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

چندی پیش خبر آزادی به قید وثیقه یک متجاوز سریالی منتشر شد.
جمهوری اسلامی کیوان امام‌وردی را با وثیقه ۲۰ میلیارد تومانی آزاد کرده است.
روزنامه «شرق» در گزارشی به قلم نسترن فرخه می‌نویسد:

«قربانیان آزار جنسی معمولا در ‌پروسه شکایت‌های قضائی از فشارهای روانی حرف می‌زنند که ترومای آنها را تشدید می‌کند؛ همچون برخی از شکات پرونده‌ فردی که در روزهای قبل با قرار وثیقه آزاد شد. این افراد معمولا یک نگرانی واحد دارند و آن ترس از انتقام یا برهم‌خوردن امنیت روانی‌شان است که باید در کل پروسه رسیدگی قضائی مورد توجه قرار گیرد و حتی در زمان آزادی متهم یا مجرم نیز باید این امنیت برای شکات در نظر گرفته شود.

یکی از شکات پرونده دختر جوانی است که طبق اظهاراتش این روزها با شرایط روحی سخت و عدم امنیت روانی دست و پنجه نرم می‌کند. این زن جوان در گفت‌وگو با «شرق» اشاره می‌کند: ایشان چند سال زندان بوده و فکر می‌کنم خیلی خشم در وجودش باشد و ما ترس از انتقام‌گرفتنش را داریم. من و برخی دیگر از شکات، ترس از فاش‌شدن هویت‌مان را داریم که یکی از نگرانی‌های ما همین است که مثلا ایشان هویت ما را افشا کند و این هزینه زیادی برای تک‌تک ما خواهد داشت.
فکر این بود که دوباره این آدم به جامعه برگشته است. این آزارگر دوباره آزاد شده و به جامعه برگشته.
هر‌کدام از ما دنیایی از مدرک داشتیم. از خانه خود این آدم مدرک پیدا شده بود؛ پیامی که این موضوع برای من دارد، این است که ماجرایی که این‌قدر رسانه با شواهد و مدارک به آن پرداخت، در نهایت منجر به آزادی او شده است. پس قربانی، راه به جایی نمی‌برد به‌جز رنج‌هایی که در پروسه رسیدگی قرار است متحمل شود. این ناامیدکننده‌ترین بخش ماجرا‌ست.

من صد درصد با مجازات اعدام مخالف هستم و آرزو داشتم سیستم قضائی به جایی برسد که اعدام جبران خسارت ما را نمی‌کند و منجر به دادخواهی من نمی‌شود.
اما قانون در این زمینه کاملا صفر و یکی است؛ یا باید اعدام شود‌ یا آزاد شود که در هیچ‌کدام دادخواهی من صورت نمی‌گیرد.
به شکایت هیچ‌کدام از ما به صورت شخصی پرداخته نشده بود و حکم ایشان فساد فی‌الارض بود که ربطی به شکایت ما نداشت. در کنارش تمام مراحلی را که در بازپرسی اول رفته بودیم، در دادگاه دوم دوباره انجام دادیم تا به قاضی ثابت کنیم می‌خواهیم شکایت کنیم؛ چون این آقا به زور و با بی‌هوش‌کردن ما به ما تجاوز کرده است. ما سرکوب شدیم از این سؤال که چرا اصلا خانه یک مرد غریبه رفته‌ایم تا مسائل دیگر.

شاکی دیگر این پرونده هم زن جوانی است که طبق اظهاراتش جزء اولین قربانی‌های این پرونده به حساب می‌آید. او از احساس نادیده گرفته‌شدنش در این پروسه قضائی به «شرق» می‌گوید: در پروسه دادگاه هم برای من همه چیز سخت بود؛ چون باید ماجرایی را که سال‌ها پیش خودم داشتم‌ به زبان می‌آوردم.

ولی خبر آزادی ایشان برای من سنگین‌تر از آن روزها بود. احساس شکست کردم، احساس کردم حق ما ضایع شده است. تمام مدارکی که جرم این آدم را ثابت می‌کرد، پیدا شد، اما چطور ممکن است پرونده به جایی نرسد؟
دوباره به من فهمانده شد دیده نمی‌شوی و بهتر که اصلا دیده نشوی.

من مخالف اعدام هستم و جزء کسانی بودم که بیانیه مخالفت با اعدام را امضا کردم. اعدام کاری از پیش نمی‌برد و طیفی بین آن وجود ندارد؛ یعنی این فرد طبق قانون یا باید اعدام شود یا باید آزاد شود که هیچ‌کدام جواب دادخواهی ما نبود.


کنار قربانی‌های آزار جنسی باشیم

قربانی‌های آزار جنسی معمولا تا مدت‌ها با آسیب‌های روحی شدید و متفاوت روبه‌رو خواهند بود که نیاز به مراقبت توسط اطرافیان و حتی سیستم‌های نظارتی دولت دارند.
حسین روزبهانی، روان‌شناس بالینی و استاد دانشگاه، در گفت‌وگو با «شرق» به اهمیت ایجاد امنیت روانی برای این افراد اشاره می‌کند: خیلی از این قربانی‌ها وقتی برای مشاوره به ما رجوع می‌کنند، مشکل اصلی‌شان همین است که ترس و نگرانی از بازگو‌کردن این موضوع را دارند. به‌طور کلی همه آنها احساس گناه فراوانی از این اتفاق دارند. این سرزنش‌کردن دیگران و حس گناه خودشان باعث می‌شود تا چیزی نگویند. این افراد در آینده آسیب‌های متعددی خواهند دید.
یکی از این آسیب‌ها، افسردگی زیاد است. در کنارش، احتمال افکار خودکشی و اضطراب بالا خواهد بود. بنابراین باید با حس همدلی کنار آنها بود و البته روند درمانی را هم حتما پیش بگیرند.

گزارش کامل روزنامه «شرق» را در لینک زیر بخوانید:

https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-956258

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام
#کیوان_امام_وردی
@Tavaana_TavaanaTech

زهرا رحیمی، همسر ابوالفضل قدیانی، نسبت به وضعیت سلامتی این زندانی سیاسی در زندان‌های جمهوری اسلامی هشدار داد.

زهرا رحیمی در گفت‌وگو با «شرق» گفت:
«همسرم بیماری قلبی داشته است و ۶ فنر در رگ‌های قلبش دارد. به دلیل مشکلات نقص ایمنی نیز عضلات او روز به روز در حال ضعیف‌تر شدن است. سرگیجه و عدم تعادل جزو شکایاتی است که همسرم مدام درباره‌اش صحبت می‌کند.»

ابوالفضل قدیانی، زندانی سیاسی، هم اکنون بیش از ۸۰ سال سن دارد. او از سال ۱۳۸۸ تا کنون بارها بازداشت شده و به حبس محکوم شده است در آخرین مورد هم به سه سال و شش ماه حبس محکوم شده بود.
«توهین به رهبری» و «تبلیغ علیه نظام» از اتهامات اوست.

زهرا رحیمی درباره مشکلات دیگر جسمی و سلامتی ابوالفضل قدیانی گفت: «همسرم در ۱۰ روز گذشته بارها تنگی نفس شدید و سرفه‌های سخت داشته است. پزشکان احتمال حادتر شدن مشکل قلبی یا عفونت ریوی را داده‌اند. ما نگران سلامتی او هستیم.»

ابوالفضل قدیانی از اعضای مؤسس سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در ایران است. او روز ۹ مهر سال جاری بازداشت شد و به زندان اوین منتقل شد.

صدای زندانیان باشیم

هم‌اکنون راحله راحمی‌پور، مهوش ثابت و چندین زندانی دیگر با وجود سن بالا و نیاز به درمان در بند ضحاک هستند.

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#ابوالفضل_قدیانی
@Tavaana_TavaanaTech

محمد داوری و نقض آشکار قوانین جمهوری اسلامی در صدور حکم

محمد داوری، زندانی سیاسی، از تاریخ ۱۴۰۳/۱۰/۰۲ تاکنون از زندان عادل‌آباد شیراز به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ اطلاعات شیراز منتقل شده است. دلیل این انتقال همچنان نامشخص است.

لازم به ذکر است، در پرونده محمد داوری و رایی که دادگاه علیه او صادر کرده است، موارد آشکاری از نقض قوانین مشاهده می‌شود، که نشان از وجود اراده‌ای ورای قانون برای آزار زندانیان سیاسی دارد.

مطابق قوانین جمهوری اسلامی، در صورتی که دادگاه مجازات حبس را بیش از حداقل مجازات مقرر در قانون تعیین کند، می‌بایست جهات قانونی و علت صدور حکم به بیش از حداقل مجازات را ذکر کند. در غیر این صورت، این اقدام موجب مجازات انتظامی درجه چهار برای قاضی خواهد بود.

با این حال، قضات تحت تأثیر و فشار ضابطین، احکامی ناعادلانه و ظالمانه صادر می‌کنند و حتی قوانین مصوب جمهوری اسلامی را نقض می‌کنند. آنان گاه بیش از سقف مجازات مقرر در قانون، حکم صادر می‌کنند، بدون آنکه جهات موجهی برای این اقدام وجود داشته باشد.

در پرونده محمد داوری:

بابت اتهام «توهین به خامنه‌ای» مجازات قانونی از ۶ ماه تا ۲ سال حبس است، اما دادگاه بدوی او را به ۳ سال حبس، ۲ سال تبعید، ۲ سال منع خروج از کشور، ۲ سال محرومیت از خدمات اجتماعی و ۲ سال منع فعالیت در فضای مجازی محکوم کرده است.

همچنین در خصوص اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» با وجود آنکه مجازات قانونی از ۳ ماه تا ۱ سال حبس است، اما محمد داوری به ۱ سال و ۶ ماه حبس محکوم شده است.

این حکم غیرقانونی و ظالمانه، آشکارا نشان‌دهنده عدم استقلال قضات جمهوری اسلامی است. محمد داوری که به مشروعیت قضات و دادگاه‌های جمهوری اسلامی باور ندارد، حتی به این رأی اعتراض نکرده است.

او از اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، بدون حتی یک ساعت مرخصی، دوران حبس ۳ ساله خود را در زندان عادل‌آباد شیراز می‌گذراند.

روند این پرونده نه‌تنها نقض قوانین داخلی جمهوری اسلامی است، بلکه بار دیگر نشان‌دهنده فشارهای سیستماتیک و سرکوب آزادی بیان در ایران است.

#محمد_داوری #شیراز #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیست و پنجمین دی‌ماه (کریسمس) در زندان

کریسمسی خونین با قریب به ۲۵ اعدام (در ۲۵ دسامبر)

سعید ماسوری، یکی از قدیمی‌ترین زندانی‌های سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، که ۲۵ سال بدون حتی یک ساعت مرخصی زندانی است، در بیست و پنجمین سال نوی میلادی در زندان، نامه‌ای به شرح زیر نوشت:

این بیست و پنجمین دی‌ماه (و کریسمس) است که در زندان هستم. نمی‌دانم این چشم‌ها چه چیزهای دیگری را باید ببینند و این قلب چه سنگینی‌ها و خون‌دل‌هایی را باید تحمل کند. از زمانی که خودم محکوم به اعدام و در انفرادی بودم و هر ملاقات را ملاقات آخر و هر "صدای باز و بسته شدن درب" را ناقوس مرگ می‌دانستم (و با وجود گذشت ۲۵ سال هنوز هم هر صدای در و مشابه آن به دلیل "شرطی-روانی" با همان احساس همراه است) تا زمانی که اعدام‌های تک‌تک دوستان و عزیزان را از نزدیک احساس کردم، دیگر نمی‌دانم چه میزان دیگر را باید ببینم و تحمل کنم.

از غیبت و بردن هم‌سلولی‌ها (حجت زمانی، مجید کاووسی، فرزاد کمانگر، علی صارمی، عبدالرضا رجبی، افشین آسانلو، منصور رادپور، شاهرخ زمانی، لقمان و زانیار مرادی، علی حیدریان و و و...) تا هم‌بندیان دوست‌داشتنی و عاشقی چون محسن دکمه‌چی، جعفر کاظمی، محمد آقایی، غلامرضا خسروی، حامد احمدی، شهرام احمدی، قاسم آبسه، آسو، ایوب، فرهاد سلیمی، انور، خسرو، محسن شکاری، محمد قبادلو... تا شنیدن فریادها و ضجه‌های خانواده‌های آنان...

واقعاً نمی‌دانم... هنوز نمی‌دانم چطور بعد از آن نقاشی کودکانه مهنا، دختر شش‌ساله، که نقاشی خودش و مادرش را کنار چوبه‌دار "بابا" در جلوی درب زندان گوهردشت کشیده بود، زمانی که در انتظار آخرین دیدار و بوسیدن صورت پدرش (در هنگام تحویل پیکر او) بود، تحمل کردم و هنوز قلبم از این تپش‌های گزنده و دردآور باز نایستاده...!

شاید در این ۲۵ سال چنان در غرقاب جنایات این حاکمیت جانی غرق شده‌ام که "این همه" دیگر تنها قطره‌ای از دریای جنایات این شرالاشقیاء بوده و اگر زمانی هر چند هفته و ماه با اعدام مواجه بودیم، اکنون به‌صورت متوسط هر ۴ ساعت یک اعدام را شاهدیم. تنها طی همین ایام کریسمس قریب به ۲۵ بی‌گناه را اعدام کردند؛ یعنی تقریباً هر ۲.۵ ساعت یک اعدام!

این نامه را این‌بار نه خطاب به مردم میهنم (که هرچه در وسعشان است انجام می‌دهند)، بلکه خطاب به همه وجدان‌های بیدار در نهادهای بین‌المللی حقوق بشر، به‌ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل (کمیساریای عالی)، گزارشگران، خصوصاً گزارشگر ویژه، خانم مای ساتو، و همه شخصیت‌های تأثیرگذار: جناب دبیرکل سازمان ملل آقای آنتونیو گوترش، رئیس کمیسیون اروپا (خانم فون در لاین)، رئیس پارلمان اروپا (خانم روبرتا متسولا) می‌نویسم و از آنها مصرانه می‌خواهم که به‌جز اظهار نگرانی و یا محکوم کردن اعدام‌ها، برای ممانعت از این اعدام‌ها، دست به اقدامات جدی‌تری بزنند.

شمار اعدام‌ها را تنها اعداد تصور نکنند، که این جان انسان‌هاست که روزانه پرپر می‌شود. کمترین کار در این رابطه مقید کردن این "حکومت اعدام" به موازین انسانی و حقوق بشری است؛ با منوط کردن مراودات دیپلماتیک و سیاسی به متوقف کردن این ماشین کشتار، تا شاید کشتار متوقف شود. حتی در صورت لزوم، ارجاع این پرونده نقض حقوق بشر به شورای امنیت...!

هر ساعت و روز تعلل در این امر به قیمت اعدام‌های باز هم بیشتر و بیشتر تمام می‌شود، و البته خون‌هایی که از پیکر مردم ایران ریخته می‌شود. شاید اگر پیش‌تر اقدامات مؤثری انجام می‌شد، امروز حتی خانم چچیلیا سالا، خبرنگار ایتالیایی، هم این‌گونه قربانی سیاست‌های گروگان‌گیری نمی‌شد (آن‌هم در ایام کریسمس!).

رونوشت به:
⭕ دبیرکل سازمان ملل آقای آنتونیو گوترش
⭕ رئیس کمیسیون اروپا خانم اورزولا فون در لاین
⭕ رئیس پارلمان اروپا خانم روبرتا متسولا
⭕ گزارشگر ویژه ایران خانم مای ساتو

زندانی سیاسی سعید ماسوری، از اعضای #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

درباره سعید ماسوری، این مطالب را ببینید:
از پشت میله‌های زندان، سعید ماسوری
https://tavaana.org/from-prison-2-saeed-masoori/

روایت یک پرونده، سعید ماسوری
https://tavaana.org/clubhouse_case_saeidmasouri/

#سعید_ماسوری #بیانیه #نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زهرا رحیمی (دانشجوی اخراجی که دوباره کنکور داد و به دانشگاه بازگشت) در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:

«حرف کلینیک بدحجابی بود همه می‌خندیدید می‌گفتید اصلا قابلیت اجرا نداره
ولی الان دانشگاه یزد دانشجوهایی که حجاب مورد قبول حراستی‌های گیت رو ندارن ارجاع میده مرکز مشاوره دانشگاه
به طور خلاصه شما یا حجاب مورد پسند ما رو داری یا دیوونه‌ای و نیازمند مشاوره»

یکی از کاربران، زیر پست او نوشت:
«گروه روانشناسی یزد یه استاد روانی تو بحث حجاب داره اتفاقا
که در این حد دیوانست که پسرا رو ردیف اول می‌شونه و به دخترا می‌گه برن ردیف‌های ته. هرکسی هم قانونشو نقض کنه ازش نمره کم می‌شه»

زهرا اضافه کرد:
«فکرشم نمی‌کردم بشه از واژه و‌ ماهیت مشاوره، روانشناسی و امثالهم تا این حد بهره‌وری سیاسی کرد
حقیقتا تو یه لول‌دیگه‌ای غیراخلاقیه»


ـ اگر دانشگاهی بوده‌اید، آیا شما هم چنین تجربه‌ای دارید؟

#دانشگاه_یزد #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_حجاب_اجباری #روانشناسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زندان لاکان و آخرین سه‌شنبه‌ی ‌شهریورماه،

روایت زهره دادرس از لزوم همراهی با کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام 

«صدای گریه از فضای زیر هشت به گوش‌مان می‌رسد. فاطمه از پشت تلفن، خبر اعدام یکی از اقوام خود در استانی دیگر را شنیده است و نمی‌تواند جلوی گریه‌اش را بگیرد. از پشت میله‌ها، دست‌هایش را در دست می‌گیریم و برای او و خانواده‌اش طلب صبر داریم. او می‌داند که ما امروز در اعتصاب غذای #نه_به_اعدام  هستیم و این ابراز همدردی برایمان صرفاً عرض تسلیت نیست؛ اما می‌شود در چشمان پر از اشکش این پرسش‌ را خواند که چرا نتوانستیم از اعدام او جلوگیری کنیم و از کجا معلوم که خودش هم به این سرنوشت دچار نشود؟!

یک هفته گذشته است... در اولین سه‌شنبه مهر ماه، فاطمه هنوز سیاه‌پوش بود و اعتصاب غذای ما هم ساعت‌های اولیه خود را سپری می‌کرد که خبر اعدام جوانی دیگر و اینبار در گیلان ما را در بهت و غم فرو برد. می‌گویند او در یک نزاع دسته‌جمعی بر اساس اطلاعات اشتباه محکوم شده است. این جوان از اقوام یکی از  نگهبانان بود. او هم در همین ساعات اولیه صبح از ماجرا با خبر شده و سراسیمه زندان را ترک کرده بود.

شنیدن خبر دو اعدام به فاصله‌ی یک هفته، در روز سه‌شنبه و در زندان، شکلی متناقض از احساس استیصال و همزمان عزم و جدیت مضاعف بر ادامه دادن این همراهی با #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام  وجودمان ایجاد کرده بود.

مدتی از خبر اعدام دوم نگذشته بود که از همشهری‌های آن فرد در زندان مطلع شدیم که پدر آن جوان نیز پس از اعدام فرزندش، دوام نیاورده و فوت کرده است. این خبر، به اندازه خبر اعدام برایمان تکان‌دهنده بود. مجریان آن حکم غیر انسانی را نمی‌دانم که آیا در برابر مرگ این پدر و عزای تازه به خود لرزیده‌اند یا نه؟!

در چند ماه اخیر، بارها در زندان از انتقال افراد به قرنطینه و اجرای احکامشان در زندان لاکان مطلع شدیم و به چشم خویش دیدیم که زندانیانی که زیر حکم اعدام هستند چطور با این اخبار، نگران و سراسیمه می‌شوند. نمی‌دانم این اجرای احکام است که سرعت بیشتری به خود گرفته یا همیشه همینطور بوده است و ما کمتر مطلع می‌شدیم. در این مدت پیگیر اخبار مربوط به صدور احکام اعدام‌ سیاسی نیز بوده‌ایم که بسیار نگران‌کننده است.

حالا برای پایان دادن به مجازات غیر‌انسانی اعدام و در اعتراض به اجرای آن، در زندان با هم همدل شده‌ایم، با همفکرانمان در دیگر زندان‌های کشور همراهیم و به خشونت‌پرهیز‌ترین شکل ممکن ایستادگی می‌کنیم.

#اعدام قتل حکومتی و مجازاتی غیرقابل بازگشت است که نه تنها در کاهش میزان وقوع جرم تاثیری نداشته، بلکه خود مصداقی از خشونت است و به افزایش کمیت و کیفیت جرم منجر شده است.»

⚪️ از صفحه‌ی اینستاگرام زهره دادرس، فعال حقوق زنان ساکن گیلان


#نه_به_اعدام #زهره_دادرس #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مهدی یراحی، خواننده و آهنگساز، درباره حکم شلاق خود نوشت:

«برای اجرای حکم ۷۴ ضربه شلاق آماده‌ام و ضمن محکوم کردن این شکنجه ضد بشری، هیچگونه درخواستی برای لغو آن ندارم.

‏⁧ #آخرین_ضربه_رو_محکمتر_بزن ⁩
‏⁧ #مهسا_امینی ⁩»

وکیل مهدی یراحی، از پایان حکم یک‌سال حبس او که به پابند الکترونیکی تبدیل شده بود، خبر داد و گفت: «مجازات ٧۴ ضربه شلاق مهدی یراحی باقی ‌مانده که آزادی وثیقه ١۵ میلیارد تومانی منوط به اجرای آن است.»

تداوم صدور و اجرای مجازات شلاق در ایران در حالی است که امروزه در قریب به اتفاق همه کشورها صدور و اجرای مجازات‌های بدنی مانند شلاق سالهاست که منسوخ شده است. بنا بر قوانین بین المللی حقوق بشری به ویژه «کنوانسیون بین‌المللی منع شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیر انسانی یا ترذیلی» اعمال مجازت‌های بدنی مانند شلاق مصداق بارز اعمال شکنجه محسوب شده و ممنوع است.

علیرغم گذشت ۳۰ سال از تصویب «کنوانسیون بین المللی منع شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا ترذیلی» توسط مجمع عمومی سازمان ملل، نظام جمهوری اسلامی ایران، همچنان از پذیرش این کنوانسیون و امضاء آن خودداری می‌کند.

این در حالی است که در حال حاضر بیش از ۹۲ درصد از کشورهای جهان به عضویت کنوانسیون جهانی منع شکنجه درآمده و موظف به اجرای مفاد آن هستند.

#مهدی_یراحی #شلاق #نه_به_جمهورى_اسلامى #شکنجه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech