کاش وقتی در ضعیفترین حالت خودمان هستیم، آدم یا موقعیتی را انتخاب نکنیم که بعدها وقتی بلند شدیم، وقتی حواسمان جمع شد، برای آن انتخاب شرمندهی خودمان باشیم. شرمندهی خودمان برای دیدن و تحمل چیزهایی که باعث انزجار و فرسایش روح هستند.
کاش وقتی هبوط میکنیم و اراده را از دست میدهیم، ساکن شویم. میان آدمها و موقعیتها دست و پای بیهوده نزنیم و تماشاگر خودمان باشیم.
کاش بتوانیم به موقع «تمام شدنها» را بپذیریم، نه آن وقت که دیگر روی زشتش را نشان میدهد و بهطرز چندشآوری از چشم میافتد.
کاش از برکهها انتظار رسیدن به دریا را نداشته باشیم و به همان رود اکتفا کنیم.
#شیما_سبحانی
@shima_sobhani channel