اگر کودک خود را در مکانی جدید، مانند خانه یکی از بستگان، مرکز نگهداری از کودکان یا پیش دبستانی می گذارید، قبل از جدایی، زمانی را در مکان جدید با فرزند خود بگذرانید. اگر فرزند شما در مکانی امن و آشنا با افرادی که به آنها اعتماد دارد رها شود کمتر مضطرب خواهد شد.
اجازه دهید کودک یا کودک شما چیزی را که دوست دارد از خانه بردارد، مانند خرس عروسکی، بالش یا پتو. این اشیاء به کودک شما کمک می کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشد. شما می توانید به تدریج آنها را حذف کنید.
اضطراب جدایی نوزاد یا فرزند خود را به معلمان پیش دبستانی یا مدرسه بگویید. به آنها در مورد کارهایی که برای کمک به فرزندتان باید انجام دهند، اطلاع دهید. به این ترتیب، افراد دیگر می توانند از کودک شما حمایت کنند.
هنگام ترک کردن کودک
با جدایی کوتاه مدت از نوزاد یا کودک خود شروع کنید. وقتی اضطراب جدایی فرزندتان کمتر شد، می توانید به تدریج زمان جدایی را افزایش دهید.
به فرزندتان بگویید چه زمانی می‌روید و چه زمانی برمی‌گردید. رفتن بدون خداحافظی می تواند اوضاع را بدتر کند. نوزاد یا کودک شما ممکن است وقتی متوجه می شود که شما در کنار شما نیستید، گیج یا ناراحت شوند.
قبل از رفتن فرزندتان را در یک فعالیت لذت بخش قرار دهید.
هنگام خروج ظاهری آرام و شاد به چهره خود داشته باشید. اگر نگران یا غمگین به نظر برسید، ممکن است فرزندتان فکر کند مکان امن نیست و ممکن است ناراحت شود.
شیوه های رفتار در خانه
با گذاشتن کودک در اتاق همراه با شخص دیگری به فرزندتان کمک کنید تا به دوری از شما عادت کند. به عنوان مثال، “من فقط برای زمان کمی به آشپزخانه می روم.” رکسانا از شما مراقبت می کند. با جدایی های بسیار کوتاه شروع کنید و به مرور زمان جدایی را افزایش دهید.
از انتقاد یا سرزنش کردن اضطراب جدایی فرزندتان بپرهیزید. به عنوان مثال، از گفتن جملاتی مانند “اینقدر بچه نباش” خودداری کنید.
با فرزندتان درباره ترس های جدایی بازی کنید یا داستان بسازید. به عنوان مثال، “روزی روزگاری، خرگوش کوچکی بود که نمی خواست خانواده خود را ترک کند.” او از محیط بیرون از لانه‌اش می‌ترسید…». با این شیوه برخورد فرزند شمااحساس می کند که فقط او ترس جدایی از والدین خود را ندارد.
تلاش کنبد تا عزت نفس فرزندتان تقویت شود. با توجه مثبت کاری کنید تا شجاعت دوری از شما پیدا کند.
@madarane20
اجازه دهید کودک یا کودک شما چیزی را که دوست دارد از خانه بردارد، مانند خرس عروسکی، بالش یا پتو. این اشیاء به کودک شما کمک می کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشد. شما می توانید به تدریج آنها را حذف کنید.
اضطراب جدایی نوزاد یا فرزند خود را به معلمان پیش دبستانی یا مدرسه بگویید. به آنها در مورد کارهایی که برای کمک به فرزندتان باید انجام دهند، اطلاع دهید. به این ترتیب، افراد دیگر می توانند از کودک شما حمایت کنند.
هنگام ترک کردن کودک
با جدایی کوتاه مدت از نوزاد یا کودک خود شروع کنید. وقتی اضطراب جدایی فرزندتان کمتر شد، می توانید به تدریج زمان جدایی را افزایش دهید.
به فرزندتان بگویید چه زمانی می‌روید و چه زمانی برمی‌گردید. رفتن بدون خداحافظی می تواند اوضاع را بدتر کند. نوزاد یا کودک شما ممکن است وقتی متوجه می شود که شما در کنار شما نیستید، گیج یا ناراحت شوند.
قبل از رفتن فرزندتان را در یک فعالیت لذت بخش قرار دهید.
هنگام خروج ظاهری آرام و شاد به چهره خود داشته باشید. اگر نگران یا غمگین به نظر برسید، ممکن است فرزندتان فکر کند مکان امن نیست و ممکن است ناراحت شود.
شیوه های رفتار در خانه
با گذاشتن کودک در اتاق همراه با شخص دیگری به فرزندتان کمک کنید تا به دوری از شما عادت کند. به عنوان مثال، “من فقط برای زمان کمی به آشپزخانه می روم.” رکسانا از شما مراقبت می کند. با جدایی های بسیار کوتاه شروع کنید و به مرور زمان جدایی را افزایش دهید.
از انتقاد یا سرزنش کردن اضطراب جدایی فرزندتان بپرهیزید. به عنوان مثال، از گفتن جملاتی مانند “اینقدر بچه نباش” خودداری کنید.
با فرزندتان درباره ترس های جدایی بازی کنید یا داستان بسازید. به عنوان مثال، “روزی روزگاری، خرگوش کوچکی بود که نمی خواست خانواده خود را ترک کند.” او از محیط بیرون از لانه‌اش می‌ترسید…». با این شیوه برخورد فرزند شمااحساس می کند که فقط او ترس جدایی از والدین خود را ندارد.
تلاش کنبد تا عزت نفس فرزندتان تقویت شود. با توجه مثبت کاری کنید تا شجاعت دوری از شما پیدا کند.
@madarane20