📖پیش درآمدی برخودشیفتگی
نویسنده : زیگموند فروید

  اصطلاح خودشيفتگى ريشه در توصيفهاى بالينى دارد و نخستين بار پل ناك در سال 1899 آن را براى اشاره به نگرش كسانى به كار برد كه با بدن خود آن‏گونه رفتار مى‏ كنند كه به طور معمول با بدن يك مصداق اميال جنسى رفتار مى ‏شود. به بيان ديگر، اين اشخاص به بدن خود مى ‏نگرند و آن را ناز و نوازش مى‏ كنند تا از اين طريق به ارضاى كامل برسند. اصطلاح خودشيفتگى، برحسب اين شرح و بسط، دال بر نوعى انحراف است كه تمام حيات جنسى شخص را به خود معطوف مى‏ كند و در مراحل بعدى، ويژگيهايى را بروز مى ‏دهد كه در مطالعه همه انواع انحرافات به آنها برمى‏‌خوريم.

@ketab📚✏️