کانال امام رضا(ع)

✨﷽✨

✍استاد علیپور: در مسئله انجام واجب و ترک حرام، مجاهده و سخت‌کوشی حد و حدودی ندارد. اما درباره مستحبات این طور نیست.

امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: «لَا تُكرِّهُوا إِلَى أَنْفُسِكُمُ الْعِبَادَةَ»؛ نفس خود را بر این عبادات مستحب وادار نکن.

در جایی حضرت می‌فرماید: «اذا أَضَرَّتِ النَّوافِلُ بالفَرائض فَارفُضُوها؛

اگر امر دایر شد بین اینکه واجبات تکلیف محور و وظیفه محور را انجام دهید یا اینکه یک عمل مستحب را، که بر آن فرائض ضرر می زند، «فَارفُضُوها»، اصلاً آن را کنار بزن.

برای قلبها دو حالت است: یک وقت از مستحبات لذت می‌برد، آنها را هضم می‌کند، از آنها رشد می‌یابد و آنها سبب تقویت انجام واجبات او می‌شود، آن وقت به سوی آن برو؛

اما اگر برای دل سخت باشد، هضم نکند و آن قدر تو را خسته کند، توجه تو را به خود مشغول کند، که از وظایف خود غافل باشی، آن وقت آن را کنار بزن و بر همان انجام واجبات کفایت کن.

🕌 @emamreza8_ir

✨﷽✨

✅«دلیلی دیگر بر معاد»

وقت نماز صبح بود. چند دقیقه ای برای احتیاط دخول وقت نماز منتظرم ماندم. کافی مرحوم کلینی را همینطور گشودم و این روایت آمد که: «لَا يَنْفَعُ اجْتِهَادٌ لَا وَرَعَ‏ فِيه‏» به یاد یکی از اساتید معنوی که به رحمت خدا رفته افتادم که میفرمود مشکل ما آن است که مراقبه نداریم! نمیدانم چرا ذهنم پیوندی میان ورع و مراقبه در آن معنایی که ایشان میگفت برقرار کرد!

بعد از آن به یاد حکمتهای بسیاری افتادم که امثال ایشان در اثر سالها تحصیل و تفکّر و مجاهدت یافته بودند و به ذهنم آمد: «إِذَا مَاتَ الْمُؤْمِنُ الْفَقِيهُ ثُلِمَ‏ فِي‏ الْإِسْلَامِ‏ ثُلْمَةٌ لَا يَسُدُّهَا شَيْ‏ء» بعد به ذهنم آمد راستی حیف از این همه علم و حکمت نبود که در سینه ی خاکها رفت؟!

به دلم افتاد همین یکی از نشانه های معاد و زندگی واپسین برای انسان است! سرای طبیعت با این همه حکمت و اتّصال تدبیر و اتقان صنع بسی شریفتر از آن است که گمان کنی اینگونه میوه هایش را اسراف میکند! ابر و باد و مه و خورشید و فلک اینهمه بگردند تا در نهایت در قالب انسان با حکمت و فضیلت میوه دهند و سپس اینگونه تبدیل به خاک شود؟!

قسم به شمس و قمر و برّ و بحر که این هستی شریفتر از آن است که چنین سوء ظنّی به آن برده شود. وقتش که شد دست آفرینش یکی یکی میوه هایش را میچیند و توفّی میکند! هیچ اسرافی در کار نیست. همه اش روی حساب و کتاب است. کاری به استدلال ذهن ندارم! خداوند در این دلها چیزی آفریده که گواهی دارد! به قول آن انسان معنوی در مثنوی معنوی:

دل بیارامد به گفتار ثواب
آنچنان که تشنه آرامد به آب

🕌 @emamreza8_ir

✨﷽✨

✅ دل نبستن به خوشنودیِ مردم

روايت شده كه #لقمان_حكيم ، در سفارش به فرزندش گفت: «به خشنودى و مدح و ذمّ مردم، دل خوش مدار؛ زيرا اين، دستْ يافتنى نيست؛ هر چند انسان در تحصيل آن ، نهايت تلاش خود را به انجام رساند» .
فرزندش به او گفت: معناى اين سخن چيست؟ دوست دارم براى آن ، مَثَلى يا كارى و يا سخنى را ببينم.
لقمان به او گفت: «من و تو بيرون برويم» .

بيرون رفتند و لقمان عليه السلام حيوانى را كه با آنها بود، سوار شد و پسرش را پياده رها كرد تا پشت سر او بيايد . بر گروهى گذر كردند، كه آنها گفتند: عجب پير سنگ دل و بى رحمى است ؛ خودش كه قوى تر است ، سوار حيوان شده و بچه را پياده رها كرده! اين ، كار بدى است .
لقمان به فرزندش گفت: «آيا سخن آنان را شنيدى كه سوار شدن من و پياده رفتن تو را بد شمردند؟» .
گفت: آرى.

لقمان عليه السلام گفت: «حال ، تو سوار شو تا من پياده بيايم» .
فرزند ، سوار شد و لقمان ، پياده راه افتاد تا اين كه بر گروه ديگرى گذر كردند، و آنها گفتند: عجب پدر و فرزند بدى هستند! پدر به اين دليلْ بد است كه بچه را خوب ادب نكرده و او سوار شده و پدر را پشت سر خود ، پياده رها كرده، در حالى كه پدر ، سزاوار احترام و سوار شدن است. فرزند نيز بد است ؛ زيرا او با اين حال، عاقّ پدر شده است. بنا بر اين، هر دو ، كار بدى كرده اند.
آن گاه ، لقمان به فرزندش گفت: «شنيدى؟» .
گفت: آرى . لقمان گفت: «حال ، هر دو با هم ، سوار حيوان مى شويم» .
سوار شدند و وقتى بر گروهى ديگر گذر كردند، آنها گفتند: عجب! در دل اين دو سوار، رحمى نيست و از خدا بى خبرند؛ هر دو ، سوار اين حيوان شده اند و خارج از توان، از آن ، بار مى كشند. بهتر بود يكى سوار شود و ديگرى پياده برود .

لقمان گفت: «شنيدى؟» .
گفت: آرى. آن گاه گفت: «حال ، بيا حيوان را بدون سواره، از پشت سر برانيم» .
چنين كردند و وقتى بر گروهى گذر كردند، آنها گفتند: اين كارِ اين دو شخص ، عجيب است كه حيوان را بدون سواره رها كرده اند و خودشان پياده مى روند. در هر حال، آنها را مذمّت كردند.

لقمان به فرزندش گفت: «مى بينى كه تحصيل رضايت مردم ، محال است . پس به آن اعتنا نكن و به جلب رضايت #خداوند ـ جلّ جلاله ـ مشغول باش ، كه كسب و كار و سعادت و خوش بختىِ دنيا و روز حساب و سؤال ، در آن است» .

📚فتح الابواب : ص 307 ، بحار الأنوار : ج 13 ص 433 ح 27 .

🕌 @emamreza8_ir

✨﷽✨

✅نمایی دیگر از سه مفهوم کانونی «تقوا، ایمان و کفر»

قرآن کریم با پنجره های مفهومی و چشم اندازهای دیگری به روایت هستی و جریان شناسی حوادث آن میپردازد. در نگاه قرآن افقهای بدیع به روی بشر گشوده میشود و از انسان خواسته میشود از زاویه و عالم آنها به تجربه زندگی بپردازد! در رأس این پنجره ها میتوان به تقوا، ایمان و کفر اشاره نمود.

سوره مبارکه نحل را تلاوت میکردم. دیدم ورای همه ی مباحثی که میتوان در باب این مفاهیم کانونی گفت گاهی خود آیات هم با آشنایی زدایی از مفاهیمش اشارات لطیفی در باب عمق و ابعاد آنها دارد. به عنوان نمونه در همین سوره مبارکه سه تعبیر چشمم را گرفت.

یکی این تعبیر بود که: «أَ فَغَيْرَ اللَّهِ تَتَّقُون‏» در اینجا مفهوم تقوا طور دیگری مطرح شده! گویا هر انسانی با تقوا و متّقی است. منتها مسأله این است که تقوای خدا را دارد یا تقوای غیر خدا را! و باز مسأله این است که تقوای کدام را باید داشته باشد! یک بُعد دیگری از مفهوم تقوا برایمان باز میشود.

یا مثلا به این آیه ی شریفه رسیدم که: «أَ فَبِالْباطِلِ يُؤْمِنُونَ» در اینجا نیز مفهوم ایمان طور دیگری مطرح شده! گویا هر انسانی با ایمان و مؤمن است. منتها مسأله این است که به چه چیزی ایمان دارد. و جز به دو چیز نمیتوان ایمان داشت! یا به باطل و یا به حقّ! این خدانشناسان مؤمنین به باطل اند!

و اینجای آیه هم لطیف است: «وَ بِنِعْمَتِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُون‏» اصلا مفهوم کافر نیز طور دیگری شده! کافر میدانید کیست؟! کافر کسی است که بر سر سفره ی خدا نشسته و مدام از نعمتهای الهی بهره میبرد و بی چشم و رویی میکند!

🕌 @emamreza8_ir

✨﷽✨

✅ امام سجاد(ع) و دستیابی به حكمت عبادات

سخنان امام سجاد (سلام‏ الله‌علیه) كه بر منبر شام ایراد فرمود، نشان می‏ دهد كه حضرات معصومین (علیهم‏السلام) به #حكمت_عبادات رسیده ‏اند. در بخش هایی از سخنان آن حضرت آمده است: «أنا بن مكّة ومنی، أنا بن زمزم وصفا» من فرزند مكه و منا هستم؛ یعنی آن عبادتی كه باید در مكه و منا انجام بگیرد من به آن رسیده ‏ام و آن عبادت مرا به اینجا رساند، نه اینكه من فرزند سرزمین مكه و منا هستم. آنان كه در منا زندگی می‏ كنند و اهل آن سرزمین ‏اند فرزند منا نیستند؛ آنكه قربانی می‏ دهد تا دین زنده و محفوظ بماند او فرزند مناست.
با اینكه در این مسافرت حسین‏ بن علی(سلام ‏الله‌علیه) از مكّه برگشت و دیگر به مشعر و منا و عرفات نرفت و در منی قربانی نكرد، قبل از روز دهم ذی الحجه حضرت از مكّه به طرف كوفه حركت كردند، امام سجاد (علیه ‏السلام) هم به منا نرفت و قربانی نكرد، با این وجود فرمود: من فرزند مكه و منا هستم.

آن كسی كه حاضر است بهترین شهدا را نثار و ایثار كند تا دین خدا محفوظ بماند، او به حقیقتِ قربانی رسیده است؛ او فرزند مناست گرچه منا نرفته باشد... .

معظم له در قلمی زیبا به کلام گهربار زینت عبادت کنند گان در رابطه با حقوق قلب و چشم در راستای بینش واقعی حقایق الهی پرداخته و مرقوم داشتند: پوشاندن چشم از نگاه حرام و نگریستن به آنچه را كه خدا امر فرموده، از حقوق چشم به شمار می ‏آید.چشم را پیامبرِ دلْ نامیدند كه فرمان او می‏ برد و هرگونه نگاه بیجا، ظلم و تعدی در حق اوست و آن را تیر زهرآگین از تیرهای شیطان دانسته ‏اند كه با نگاه حرام، تیرِ آن به جان انسان اصابت می‏ كند.

خداوند چشم را در انسان قرارداد تا حقایق هستی را مشاهده نموده و به عظمت خالق پی برد؛ نه اینكه هر چه در مقابلش افتاد بنگرد و دل را تحریك كند. بسیاری از اضطراباتِ قلب به واسطه نگاه های آلوده و حرام است. زمانی كه نگاه پاك باشد دل روشن می‏ شود، ولی زمانی كه چشم آلوده به گناه شد، لغزش دل بر صاحبش آشكار می ‏گردد و زمانی كه #حق_بصر ادا شود، شخص اهل بصیرت می ‏شود و حق آن را امام سجاد(علیه‌السلام) در راستای آیه كریمه سوره نور تفسیر می‏فرماید كه :«حق البصرِ اَنْ تغضَّه عما لا یحلُّ لك و تعتبر بالنظر به»؛ حق بینایی آن است كه آن را بپوشانی از آنچه دیدن آن حرام است و با دیده عبرت‏ انگیز به حوادث بنگری.

🌺سالروز_ولادت_امام_سجاد_علیه_السلام مبارک باد

🕌 @emamreza8_ir

✨﷽✨

✅مکاشفه مرحوم آيت الله شمس آبادي دربارة لزوم احترام به أموات

آیت الله مبشرکاشانی:

اوائل انقلاب همراه با آيت الله حاج شيخ ابوالفضل خوانساري نجفي در شهر خوانسار در روستاي سنگ شير، منزل پدري مرحوم حجت الاسلام و المسلمين سيّد حسين ميرصانعي مهمان بوديم، مرحوم آيت الله خوانساري فرمودند: من مي‌خواهم به مزار پدرم (حاج شيخ احمد خوانساري) بروم و فاتحه بخوانم، قبر پدر معظم له در کنار جاده (خيابان) قرار داشت او را همراهي کرديم و بر سر قبر و مزار او رفتيم، هنگام خواندن فاتحه فرمود: بهتر است بنشينيم و فاتحه بخوانيم زيرا سال‌ها قبل به اتفاق آيت الله شمس‌آبادي(ره) اين‌جا آمديم تا براي پدرم فاتحه بخوانيم، آيت الله شمس آبادي پدرم را مي‌شناخت و به او علاقه‌مند بود، وقتي مشغول خواندن فاتحه شدیم ناگاه آقای شمس آبادی گفت: روی چشم و نشست، پس از خواندن فاتحه گفت: در حال خواندن فاتحه بودم ديدم پدرت (مرحوم حاج شيخ احمد پدر مرحوم آيت الله حاج شيخ ابوالفضل خوانساري) آمد و گفت: حالا که به سراغ من آمده‌اي و فاتحه مي‌خواني بهتر است بنشينيد و نشسته فاتحه بخوانيد، گفتم: حتماً، روي چشم و نشستم. چنانچه به خاطر دارم مرحوم شمس آبادي پاي خود را از نعلين (کفش) خود خارج کرده و با احترام کنار قبر آن مرحوم نشست و مشغول خواندن فاتحه شد.

مرحوم آيت الله حاج شيخ ابوالفضل خوانساري از دوستان صميمي و تنگاتنگ آيت الله شمس آبادي بود و در مورد وي فرمود: آقاي شمس آبادي از نظر معنوي داراي حالات معنوي و مکاشفات کثيره بود.خود آيت الله خوانساري نيز در اواخر عمرش که در منزل بستري بود در حال کشف گاهي بعضی از حضرات معصومين (عليه السلام) را مشاهده مي‌کرد.

 [ناگفته نماند که آيت الله ابوالفضل خوانساري، حدود يک سال در خدمت مرحوم آيت الله سيد علي آقا قاضي تلمّذ نموده بود]

📚 سردلبران

🕌 @emamreza8_ir