روانشناس کودک

ما پدر و مادرها احساسات و رفتارهای متعددی را در سطوح مختلف به بچه‌هایمان منتقل می‌کنیم: ترس از حشرات، حیای جنسی، عکس‌العمل در مقابل غذا، دارایی، پول و همین‌طور ترس از مرگ، آن هم بی‌هیچ توضیحی و می‌پنداریم که کارمان درست بوده است، هیچ رضایت ضمنی هم در ما پدید نمی‌آید.

ویژگی‌ها یا عادات رفتاری هیچ‌کس به‌صورت بسته‌بندی به دیگری منتقل نمی‌شود، بلکه از نسلی به نسل بعد سرایت می‌کند. واقعا چقدر از فردیت ما باقی مانده است؟ رشد شخصیت ما بیان همه چیزهایی است که باعث تفاوت‌مان با دیگران می‌شود، روش منحصر به فرد و تلاش متمایزمان، همان فردیت‌مان.

اما اغلب از رشد بازمی‌مانیم و فردیت‌مان درون شخصیتی غرق می‌شود که از آن ما نیست. بنابراین، عاداتی را که از نسلی به نسل بعد منتقل شده است تکرار می‌کنیم. در چنین شرایطی گذشته نقش دزد بزرگی را ایفا می‌کند که خودش را به صورت عادات ذهنی و حسی تکرار می‌کند و حضور بی‌نظیر و نوی خودش را می‌دزدد.

در دنیایی که هر لحظه رو به نو و تازه‌شدن دارد، تنها کار ما تقلید کردن شده است، چون تقلید راحت‌تر از ابداع است چراکه از سوی دیگران تایید می‌شویم و احساس بهتری داریم.

بچه‌داشتن این واقعیت را با نیروی هرچه بیشتری برایمان بیان می‌کند. ما یاد گرفته‌ایم که همزمان با خودِ بزرگسال و خودِ کودک‌مان زندگی کنیم. حتی اگر آنها در تمام طول عمرْ ما را همراهی کنند هم، آنها را علی‌السویه می‌گیریم و گاهی اوقات فراموش‌شان می‌کنیم و دیگران این موضوع را در ما می‌بینند اما خودمان خیر. به محض این‌که آن را به آدم پاک و بی‌گناهی مثل بچه‌مان منتقل می‌کنیم، تازه برای خودمان آشکار می‌شود. شاید بتوان گفت که آنها با دقتی شرم‌آور خود را به ما نشان می‌دهند.

🌹

مامانم همیشه بهم میگفت تو اینقدر حواس‌پرت و شلخته‌ای که یه بچه بهت بدن یا به کشتنش میدی یا یه جا میذاریش یادت میره...
باردار که بودم این جمله همیشه جلوی چشمم میومد، ساعت ها گریه میکردم که اگه نتونم چی؟ اگه چیزیش بشه چی؟ هی به همسر میگفتم این بچه رو نکشم یوقت؟
از ترس صدتا دوره کلاس های اولیه، بارداری، زایمان، بچه داری و اینا رفتم.
بعد سه هفته که مرخصی زایمان همسر تموم شد پر از استرس بودم، التماسش میکردم زودتر بیاد خونه تا یوقت بچه چیزیش نشه.
الان که نگاهش میکنم نه تنها دست تنها با اتفاقات عجیب بزرگش کردیم، بلکه سه تا قاره مختلف هم بردیمش، زندگی جدید ساختیم، شغل جدید، دوستای جدید و هیچ اتفاق وحشتناکی نیافتاد...
هیچوقت نفهمیدم چرا بعضی از والدین بدون توجه، یه سری از حرف‌ها رو به بچه‌هاشون می‌زنن بدون اینکه بدونن این حرف‌ها ممکنه چه عواقب بدی برای بچه‌ها داشته باشه.


🍀ChildPsychologist

*تحریک حس شنوایی*

امروز بچه های ما در معرض صداهای صنعتی اند. خودمون متوجه نیستیم که این صداها با ما چکار میکنه و با بچه ها به طریق اولی چه میکنه.

صدای ماشین ها، گاز دادن ها، بوق زدن ها، صدای صنعتی در فضای خانواده، جارو برقی، صدای بالای تلوزیون، صدایی که در فیلم ها هست، تیر اندازی ها ، سرو صداها. همه ی اینها تحریک نامناسب برای شنواییه.

کودک باید در معرض صداهایی قرار بگیره که ساختار شنواییش برای اون صدا هماهنگه. اگر کم دریافت بکنه مسائل خودشو داره و اگر بیش از حد دریافت کنه معایب خودشو داره. همه ی اینها باید در حد تعادل باشه.

صداهای سفید، صداهای طبیعت در حد تعادل اند چون جزئی از نظام آفرینش و هستی اند، چیزی در آن اضافه نشده، بشر در آن صداها دخالت نداره. صداهایی مثل صدای پرنده، صدای آب، صدای آبشار، صدای باد، صدای گفتگوهای مردم، "صدای همهمه این بد نیست ولی نعره کشیدن بداست."

هرصدایی در هر دامنه ای یک فرکانس داره یک اتصال سیناپسی ایجاد میکنه. در طبیعت صداهای درست و صحیح هست فقط ما باید کودک را در معرض این صداها قرار بدهیم.

🍀ChildPsychologist

*#تنبیه (قسمت اول)👇🏻*

*چرا تشویق و تنبیه این‌قدر مهم است؟*

واقعیت این است که این موضوع بخش بزرگی از ذهن والدین را اشغال کرده و بخش مهمی از رابطه‌ی والدین و کودک صرف تنبیه و تشویق می‌شود. اما آیا واقعاً لازم است که این‌قدر وقت و انرژی به این موضوع اختصاص دهیم و این‌همه به آن فکر کنیم؟

در ایران، از دیرباز و در نگاه سنتی، تنبیه وجود داشته و در گذشته، شدت آن بسیار بیشتر بوده است. اما امروزه، تنبیه و تشویق به شیوه‌ای که مورد توجه والدین جدید و تحصیل‌کرده‌ی امروزی است - یعنی اینکه چگونه تنبیه کنیم یا چگونه تشویق کنیم - به دلیل حاکمیت رویکرد رفتارگرایی بر فضای تعلیم و تربیت است.

این رویکرد، که بیشترین تمرکز را بر تنبیه و تشویق دارد، بیش از صد سال است که بر نظام آموزش‌وپرورش دنیا مسلط بوده و امروزه رویکرد غالب در آمریکا محسوب می‌شود. همین رویکرد، بر فضای تعلیم و تربیت ما، از خانواده گرفته تا مدرسه، دانشگاه و حتی سطح جامعه نیز حاکم است.

تنبیه، تشویق، جایزه و پاداش، از ویژگی‌های اصلی رویکرد رفتارگرایی هستند، زیرا این رویکرد معتقد است که می‌توان با محرک‌های بیرونی، رفتار انسان را شکل داد و هدایت کرد.

🍀ChildPsychologist

| ۶کار اشتباه که باید ترکشون کنی |

اشتباه اول: سرزنش کردن خودت وقتی اشتباه می‌کنی.
جایگزین صحیح: به جای سرزنش، نقطه ضعفت رو شناسایی کن و رشد کن.

اشتباه دوم: وانمود کردن به اینکه حالت خوبه درحالی‌که حالت بده.
جایگزین صحیح: درباره حال بدت با یک انسان امن مثل روانشناس یا مشاور صحبت کن.

اشتباه سوم: باور به اینکه برای ارزشمند بودن حتما باید موفق باشی.
باور جایگزین: برای ارزش‌هات تلاش کن و بدون، موفقیت، یعنی رشد؛ نه رسیدن به مقصد.

اشتباه چهارم: بد دونستن و سرکوب کردن احساسات بدی که داری.
جایگزین صحیح: منشأ احساساتت رو به کمک مشاور کشف، و راه کنترلش رو یاد بگیر و سرکوبش نکن.

اشتباه پنجم: اینکه فکر می‌کنی به کمک نیاز نداری و از کسی کمک نمی‌گیری.
جایگزین صحیح: کمک گرفتن از افراد قابل اتکا و امن صحیح و کاملا کار درستی است.

اشتباه ششم: باور به اینکه همیشه همین جایی که هستی می‌مونی.
جایگزین صحیح: من با رشدِ مهارت‌هام و با گسترش روابط صحیح می‌تونم شرایطم رو تغییر بدم و اوضاعم رو بهتر کنم.

🌱

⭕️ *بازی سیستم ایمنی، رشد و هوش کودکان را تقویت میکند‼️*
شغل اصلی کودک بازی است.حداقل زمان بازی کودک برای ارضا شدن از این نیاز 2ساعت است. موقع بردن کودک به مراکز تفریحی،حداقل 2 ساعت زمان بگذارید. بازی تاثیر مستقیمی روی ترشح هورمون رشد کودکان دارند. سیستم ایمنی کودکانی که بازی‌ می کنند، در مقابل بیماری‌ها قوی‌تر از کودکانی هستند که بی‌ تحرکند. زیرا کودکان در حین بازی لمس می کنند، بو می کنند، کشف می کنند و با انواع میکروبها سر وکله می زنند. اینکار باعث تقویت مغز و رشد هوش کودک و تقویت سیستم ایمنی کودکان خواهد شد. عدم تحرک کودکان، موجب ضعف عمومی سیستم دفاعی بدن می شود.
فقر فرهنگی یعنی به جای اینکه کمک کنیم بچه ها بازی کنند، تحرک داشته باشند و بچگی کنند یه تبلت بدیم دستشون و به حال خودشون رهاشون کنیم! این یعنی فاجعه فرهنگی!

🍀ChildPsychologist

سه جمله ایکه کودک شما نیاز دارد هر روز بشنود:*

۱ _تو دوست داشتنی هستی.
۲_ تو در امنیت هستی.
۳_ تو به اندازه کافی خوب هستی. 


"تو دوست داشتنی هستی" با اینکه بگوییم دوستت دارم فرق دارد!
"دوستت دارم" به این اشاره دارد که عشق از من می آید و عشق ممکن است اگه اتفاقی بیفتد کم شود یا از بین برود."تو دوست داشتنی هستی" مربوط به فرزندتان هست و میتواند از دنیا و دیگران عشق بگیرد.


خیلی از بچه ها احساس امنیت ندارند. اخبار را می‌شنوند و ترس را از واکنش والدینشان میگیرند و فرضیه هایی در سرشان میسازند و بدترینش را تصور میکنند. وقتی امنیت را به آنها یادآوری میکنید میفهمند که صرف نظر از اینکه هر اتفاقی بیفتد شما از آنها مراقبت میکنید. در نتیجه احساس امنیت در ذهنشان شکل میگیرد.


تو به اندازه کافی خوب هستی.
ما در دنیایی زندگی میکنیم که "به اندازه کافی خوب" پذیرفته نیست. ما مستقیم و غیرمستقیم از فرزندانمان میخواهیم که بهتر باشند، بیشتر انجام بدهند، بیشتر درس بخوانند، بیشتر برنده باشند، بیشتر تغییر کنند و برای بهتر بودن ریاضت بکشند.
وقتی به فرزندتان میگویید که به اندازه کافی خوب است بار سنگینی را از دوشش برمیدارید و آزادش میکنید. او مجبور نیست برای دوست داشته شدن  و مورد توجه بودن، پله های بلند ترقی را طی کند. نیاز ندارد که اول باشد. مجبور نیست آرزوها و نیازهای ما را برآورده کند. با ارزش است، کافی است.


*کودکان نیاز دارند که این جملات را هرروز بشنوند.*

🍀ChildPsychologist

بزرگ‌ترین شلاقی که ما بر‌ گرده جسم و جان کودک فرود می‌آوریم مقایسه است. و مهم‌ترین علت خشم و نفرتی که رفته رفته به درون او می‌خزد و لانه می‌کند، مقایسه است. در هر قدم شلاق مقایسه دور ذهن کودک می‌چرخد و او را به طرف قله ارزش‌ها می‌راند. با توجه به هوایی و موهوم بودن ارزش‌ها، با توجه به تحقق‌ناپذیری آن‌ها، با توجه به اینکه هر فرد خود را دردانه خلقت تصور می‌کند و ارزش‌ها را حق خود می‌داند؛ و با توجه به اینکه تصور هر فرد اینست که ارزش‌ها نصیب دیگران شده است، نه او، می‌توان به عمق خشم و نفرت و حسرت و حقارت و خودخواهی و بی‌رحمی انسان‌ها پی برد. و زندگی و روابط را انسان‌هایی می‌سازند با چنین زمینه روانی‌ای. در این صورت آیا می‌خواهی چهره دنیا بهتر از اینکه هست باشد؟

🌱

* به کودکان مهارت زندگی کردن را یاد بدهید تا هوشمند و هدف دار بار بیایند !!!

مهارتهایی چون
گفت‌ و گو کردن را،
تخیل،
خلاقیت،
صبر و مدارا،
گذشت،
دوستی با طبیعت،
داشتن توان عذرخواهی،
دوست داشتن و مهربانی کردن،
دویدن و بازی کردن،
شاد بودن،
از زندگی لذت بردن،

راستی و صداقت را به آنها بیاموزیم.


🍀@ChildPsychologist