⭕️ناامنی؛ داستانی آشنا برای بسیاری از دانشگاه‌ها
روایت تجربیاتی مشابه از ناامنی در محدوده‌ی دانشگاه علامه طباطبایی
سهل‌انگاری واژه‌ی نابه‌جایی است برای این جان عزیز از دست رفته. تجربیات مشابه دانشجویان دانشگاه‌های دیگر که این‌روزها به تازگی شروع به بازگویی کردند بیانگر آن است که این ناامنی حاصل یک ناکارآمدی سیستماتیک مدیریتی است نه یک سهل‌انگاری منحصر به مسئولین تنها یک دانشگاه.
در ساعت ۲۱ روز چهارشنبه ۲۴ بهمن ۱۴۰۳ امیرمحمد خالقی، دانشجوی ۱۹ ساله‌ی رشته‌ی مدیریت دانشگاه تهران در پی ضربات چاقوی سارقی به قتل رسید. چه چیزی می‌تواند غم چنین واقعه‌ای را تسکین دهد؟ تا پیش از این، تجربه‌ی ناامنی‌هایی از این دست در محدوده‌ی دانشگاه و خوابگاه به جزئی از زندگی روزمره‌ی دانشجویان بدل شده بود. اما امروز ریخته شدن جان یک دانشجو ما را بر آن داشت تا از تجربه‌های مشابه خود بنویسیم.
در دانشکده‌ی علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی نبود فضای کافی برای معاشرت بارها مورد اعتراض قرار گرفته است. دانشجویان مجبورند برای معاشرت و گفتگو به پارک روبروی دانشکده پناه ببرند که بارها امنیت آن‌ها را به خطر انداخته است.
چندین روایت از آزارهای جنسی کلامی، خفت‌گیری و سرقت در تاریکی پارک روبه‌روی دانشکده گزارش شده است. و این بی‌مسئولیتی نسبت به ناامنی تنها در خصوص فضای پارک نیست.
این روایت یکی از دانشجویان دانشکده است:
صبح داشتم میومدم دانشکده. تو راه دیدم یه موتوری داره دنبالم میکنه. وقتی رسیدم سریع رفتم تو به حراست گفتم یه موتوری بیرون دنبالمه پلاکشم گرفتم میشه نگاه کنید هنوز بیرونه یا نه. حراست گفت مسائل بیرون دانشکده که مربوط به ما نیست.
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
روایت تجربیاتی مشابه از ناامنی در محدوده‌ی دانشگاه علامه طباطبایی
سهل‌انگاری واژه‌ی نابه‌جایی است برای این جان عزیز از دست رفته. تجربیات مشابه دانشجویان دانشگاه‌های دیگر که این‌روزها به تازگی شروع به بازگویی کردند بیانگر آن است که این ناامنی حاصل یک ناکارآمدی سیستماتیک مدیریتی است نه یک سهل‌انگاری منحصر به مسئولین تنها یک دانشگاه.
در ساعت ۲۱ روز چهارشنبه ۲۴ بهمن ۱۴۰۳ امیرمحمد خالقی، دانشجوی ۱۹ ساله‌ی رشته‌ی مدیریت دانشگاه تهران در پی ضربات چاقوی سارقی به قتل رسید. چه چیزی می‌تواند غم چنین واقعه‌ای را تسکین دهد؟ تا پیش از این، تجربه‌ی ناامنی‌هایی از این دست در محدوده‌ی دانشگاه و خوابگاه به جزئی از زندگی روزمره‌ی دانشجویان بدل شده بود. اما امروز ریخته شدن جان یک دانشجو ما را بر آن داشت تا از تجربه‌های مشابه خود بنویسیم.
در دانشکده‌ی علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی نبود فضای کافی برای معاشرت بارها مورد اعتراض قرار گرفته است. دانشجویان مجبورند برای معاشرت و گفتگو به پارک روبروی دانشکده پناه ببرند که بارها امنیت آن‌ها را به خطر انداخته است.
چندین روایت از آزارهای جنسی کلامی، خفت‌گیری و سرقت در تاریکی پارک روبه‌روی دانشکده گزارش شده است. و این بی‌مسئولیتی نسبت به ناامنی تنها در خصوص فضای پارک نیست.
این روایت یکی از دانشجویان دانشکده است:
صبح داشتم میومدم دانشکده. تو راه دیدم یه موتوری داره دنبالم میکنه. وقتی رسیدم سریع رفتم تو به حراست گفتم یه موتوری بیرون دنبالمه پلاکشم گرفتم میشه نگاه کنید هنوز بیرونه یا نه. حراست گفت مسائل بیرون دانشکده که مربوط به ما نیست.
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد