همهٔ ما بسیاری از احساساتمان را
سرکوب می‌کنیم. به خودمان اجازه نمی‌دهیم که گریه کنیم، بخندیم، بدویم، بازی کنیم و یا برقصیم. تمام احساساتمان را نادیده می‌گیریم، و تمام درها را،‌ از درون به روی خود بسته‌ایم؛
و خود زندان‌بان و محافظ خود گشته‌ایم. اگر می‌خواهیم پا به فضای آزاد بیرون بگذاریم و به ملاقات خدا برویم، باید تمام درها و پنجره‌ها را بگشائیم. اما در آن زمان، ترس تمام وجودمان را فرا می‌گیرد، زیرا
تمامی احساساتی را که مانع بروزشان شده بودیم، از عمق به سطح می‌آیند
و خود را آشکار می‌سازند. اگر مانع ریختن اشک‌های‌تان شده باشید و یا
جلوی خندیدن‌تان را گرفته باشید،
آنها به سطح می‌آیند و خود را ظاهر می‌سازند؛ بگذارید خارج شوند تا وجودتان از آنها پاک گردد.

#اشو