دوباره تولدمه و من و ذهن مریضم
روحمو میکنه شمعایی که رو کیکه اذیت
یه ساله دیگه رفت و من تو گله انگیزم
یقمو میگیره تنها بودن تو دل جمعیت
وقتی موهای مامان شدن سفید و میریزن
یه روز منم تو آیینه مرد پیرو میبینم
از درون انگاری ۴۰ سالمه
و رفیقام دونه دونه دارن ۳۰ رو میبینن
دیر فهمیدم اونکه میبازه مشتی تره
یا اونکه نقاب فرشته زده وحشی تره
هرسال که زمان این سالو خط میزنه
عین میوه ای خراب دل من لک میزنه
دلم تنگ شده و
تو سرم شیشه خوردست
برا کفشایی که آویزون تیر کوچن
دوچرخه نارنجی جیغ شونزدهم
برا شلوارای کشی که تیله توشن
بابا پاشو بزن تو گوشم
مامان گلایه کن
که چرا من یه سر تو کوچم

🔗 Bazam Tavalodam