این حسِ ناب
کرسی...
پنجرههای بدون جداره و رو به آفتاب
عطر چای تازه دم مادر
تلویزیون قدیمی که جون میده بشینی پاش فیلم ببینی
اون لحاف سنگینِ روی کرسی
که تا میری زیرش انگار امنترین و گرمترین جای دنیا رفتی…
یادش بخیر چقدر اون زمانا خوب بود که
۱۰ تا بچه میشستن پای تلویزیون قدیمی کوچولوها و کارتن نگاه میکردن...
چقدر مزه میداد...
چقدر حال دلمون خوب بود...
نمیدونم چرا این تکنولوژی به اوج خودشم که برسه، آخرش نمیتونه حال دلِ آدمو خوب کنه...!
@Nostalzhi