جایگاه ویژه #انار در شاهنامه فردوسی :

« انار » درخت و میوه‌ای مقدس و با ارزش در شاهنامه است و فردوسی بارها در سروده‌های خود، به آن اشاره می‌کند. فردوسی در جایی « #ایران » را به باغی خرم‌بهار تشبیه کرده، و انار را یکی از میوه‌های این باغ دانسته :

که ایران چو باغیست خرم بهار
شـکـفـتـه هـمـیشـه گـــل کـامـگار
پر از نرگس و #نار و سیب و بهی
چـو پـالـیــز گــردد ز مــردم تــهـی
سـپــرغـم یکـایــک ز بــن بــرکنـنـد
هـمــه شـــاخ #نار و بهـی بشـکنـند

بفرمود تا « آب نار » آورند
همان تره‌ی جویبار آورند

سه من تافته باده‌ی سالخورده
به رنگ « گل نار » و با رنگ زرد

یکی مشک نام و دگر سیسنک
یکی نام #نار و دگر سوسنک

سوی راست پستان چو آن زنان
بسان یکی #نار بر پرنیان

کنون بر گل و نار و سیب و بهی
ز می جام زرین ندارم تهی

به خانه درون بود با یک رهی
نهاده برش #نار و سیب و بهی

می آورد و #نار و ترنج و بهی
زدوده یکی جام شاهنشهی

دو بودی به مثقال هر یک به سنگ
چو یک دانه‌ی #نار بودی به رنگ

پری روی گفت سپهبد شنود
سر شعر گلنار بگشاد زود
خم اندر خم و مار بر مار بر
بران غبغبش نار بر نار بر



@khurasan20